Mafya/Jeon Jungkook

Bölüm 18

Elimi usulca salladıktan sonra gözümden de bir yaş süzüldü.

"Görüşürüz meleğim..."

Meleğim...Meleğim...Meleğim...

Duyduğum kelimeyle gözyaşlarım daha da hızlanmıştı.Söylenecek kelime miydi şimdi bu!Ayrılmak neden bu kadar zordu?

"Görüşürüz Woo Bin.Kendine iyi bak!"

Annesi ve babası bu şanslı çocuğun ellerinden sıkıca tuttular ve yavaşça gözden kayboldular.

Woo Bin 10 yaşında kan kanseri bir çocuktu.2 senedir benim gözetimim altında tedavi görüyordu ve ona çok bağlanmıştım.Birçok güzel anımız vardı.

Uzatılan peçeteyle o tarafa baktım.Yine mi bu?

"Merhaba Hwa Rin..."

"Merhaba Jimin-sshi..."

Resmiyetin üstüne bilerek bastırmıştım.Daha ne kadardır tanışıyorduk?Direk ismimle hitap etmişti.

"Ah!Sana direkt isminle hitap etmem de sorun yok değil mi?Sen bana direkt Jimin diyebilirsin."

Hah!Bu adama bir türlü ısınamıyordum.Jungkook'la aramı da bozmuştu.Bu arada Jungkook demişken onu hala affetmedim.Biraz kıymetimi bilmeli!

"Resmiyet kullanmadınız zaten.Niçin soruyorsunuz?"

Dedim imalı bir şekilde.

Eliyle yavaşça ensesinin arkasını kaşıdı ve gülümsedi.

"Üzgünüm doktor hanım.Daha çok dikkat edeceğim!"

"Neyse sorun yok..."

O da elindeki peçeteyi cebine koydu.

"Oğlumu getirdim doktor hanım.Size emanet ediyorum.Benim biraz işim var da gitmem gerekli..."

Biraz ileride ki siyah lüks bir arabadan 7-8 yaşlarında bir çocuk indi ve bizim yanımıza geldi.

"Merhaba Noona!Ben Park Do Hae!Tanıştığımıza memnun oldum."

Çocuk,yaşına göre gayet iyi konuşuyordu ve oldukça tatlıyıdı.Babasının aksine...

"Merhaba...Ben de Lee Hwa Rin.Ben de memnun oldum."

Çocuk tatlı bir şekilde gülümsedi.

"Siz ikiniz tanıştığınıza göre...Ben gitsem iyi olacak.Önemli bir toplantım var da.Akşama geleceğim doktor hanım."

Çocuğun elinden tuttuktan sonra Jimin'e döndüm.

"Acaba mesleğiniz nedir Jimin-sshi?"

Gülümsedikten sonra cevapladı.

"Zamanı gelince en iyi şekilde öğreneceksiniz doktor hanım..."

♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤

"Şimdi...Yumruğunu sık ve ben iğneyi batırdığımda bırak.Tamam mı?"

İncelemek için Do Hae'den kan örneği almalıydım.Normalde bu hemşirelerin işiydi ancak Jimin denen adam oğlunun herşeyiyle benim ilgilenmemi sıkı sıkıya tembihlemişti.Bunun için hastaneye 2 kat daha fazla para ödemişti.

"Peki yumruğumu bırakmazsam ne olur noona?"

Ah,şu küçük çocukların meraklı soruları...

"Eğer bırakmazsan damarın patlar ve bu hiç iyi olmaz değil mi?"

Kolunu birden çekip,gözlerime endişeyle baktığında gülümsedim.Ne kadar tatlı birşeydi bu böyle?

"Kan aldırmasam olmaz mı?"