Üçüzler

Taşınma

Aradan iki ay geçmişti ve artık sabrım taşmaya başlamıştı. Annem yüzünden her geçen günüm mahvoluyordu. Kendimce taşınma kararı aldım ve bunu kardeşlerime söyledim ama pek olumlu cevaplar alamadım.

Ev bakmaya ara verip telefonumdaki bildirimlere bakmaya başladım. İki ay önce tanıştığım çoçuk bana arkadaşlık isteği atmıştı. Hemen kabul ettim ve profilini staklamaya başladım. Kendisiyle ilgili hiçbir şeyden söz etmemişti. Açıkçası şaşırmadım çünkü çocuğu okulda tanıyan kimseye rastlamamıştım.

Gece saat 4 olmuştu ve annem gene geç gelmişti. Ve yarın sabahtan bir kokteyle gideceğini söyledi. Ben de bunu fırsat bilip evden kaçıcaktım.

Ertesi sabah uyandığımda annem çoktan gitmişti. Kardeşlerimle kahvaltı yaptıktan sonra kaçma işini onlarla da konuştum ve onları ikna etmeyi başardım.

Bavulları hazırladıktan sonra annemize bir not yazdık. Notta şöyle yazmıştık.

  Sevgili annemiz,
Bu notu umarım okursun ve bizi anlarsın. Senin üzülmeni istemiyoruz. Ama biz taşınma kararı aldık ve artık seninle birlikte yaşamayacağız. Taa ki sen kendini düzeltinceye kadar. Telefonlarımızı aradığında ulaşamayabilirsin bu yüzden endişelenme sana mesaj atarız. Seni seviyoruz.         
                                           Üçüzler

  Dışarı çıkmadan önce evimize tekrar baktık.

Ben: Bu evi özleyeceğim.

Binnur: Bende kardeşim.

Sonnur bavulları hazırladığımızdan beri tek bir kelime bile etmemişti. Bizim aksimize o, pek konuşmayan, utangaç biriydi. Ama onun için endişeleniyordum.

Dışarı çıktığımızda nereye gideceğimizi bilmiyorduk bu yüzden yol bizi nereye götürürse oraya gidicektik. Uzun bir yolculuk bizi bekliyor olucak...