YABANCI EV...
Her şey o kadar yabancıydı ki; bu ev, bu oda bu banyo, Kemal bile... Kim bilir ne kadar güzel günlerimiz olmuştur bu evde. En özel şeylerimizi paylaştığımız bu oda bile ne kadar soğuk ve yabancı geliyor. İnsan beyni ne kadar önemliymiş meğer. Hele anılar...Şu an bu eve misafirliğe gelmiş biri gibi hissediyorum kendimi. Biri karşında durmadan sana bir şeyler anlatıyor, sense onun anlattıklarını ilk kez görüyor ya da duyuyor gibi hayretle dinliyorsun. Yani bu kadar detayın içinde nasıl hiçbir bölümünü hatırlayamıyordum kendime kızmaya başlamıştım. Ama sonra birden psikoloğumun dediği aklıma geldi "Ümitsizlik yok...! Pes etmek yok...!"
Etrafıma daha dikkatlice bakmaya çalıştım bu sefer acaba tanıdık bir şeye rastlar mıyım diye. Ama yine olmamıştı. Yani hiçbir şey tanıdık gelmiyordu. Ne bu salon ne yatak odası...Komedinin üzerinde Kemal ile resimlerimiz vardı. Gerçekten çok mutlu görünüyorduk. Çekmecelerde ki çamaşırlar, gecelikler, gardıropta ki elbiselerin hiçbiri sanki bana ait değildi. Çaresizce banyoya ilerledim. Çıktığımda kendimi daha iyi hissediyordum. Çünkü günler sonra duş almak iyi gelmişti. Kemal'in "Hadi hayatım hazırsan aşağıya yemeğe gel!" demesiyle irkildim.
Merdivenlerden aşağıya inmek isterken birden içimin ürperdiğini fark ettim. Sanki yükseklik korkum varmış da onu hatırlamış gibi bir hisse kapıldım. Hemen tırabzana iki elimle sıkıca sarıldım ve gözlerimi kapattım. Resmen korkudan oracıkta kalakalmıştım. Bunu gören Kemal yanıma koşmuş "Sana yardım edeyim demiş ve elimden tutmuştu. Beraberce aşağıya indik. Biraz dinlenip sakinleştikten sonra;
"Duş almak iyi gelmiştir. Acıkmışsındır da. Bugün Emine Hanım'a istediğin şeyleri yapabilirsin dedim, ama yarından itibaren sen istediklerini söylersin Emine Hanım yapar. Sofraya oturalım mı?" demiş ve yanağımdan öpmüştü. Gerçekten acıkmıştım. Kemal'in uzanan elini tutmuş masaya oturmuş ve tabağıma konulan her şeyin tadına bakıp ve hepsini de beğenmiştim...Günlerdir hastanede verdikleri tatsız tuzsuz yemeklerden sonra bu Emine Hanım'ın yemekleri çok hoşuma gitmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞÜPHE
Mystery / ThrillerŞüphe paranoyak olmadığınız dozunu aşmadığınız sürece korkulacak bir şey yok tabii ki. Kimse korkmasın! Ancak bazen bildiğimizi sandığımız şeyler aslında bilmediklerimiz olabilir. Ya da gördüğümüz şeylerin bir de görmediğimiz en tehlikeli yüzü olab...
