Captured by a vampireprince (compleet)

Hoofdstuk 1: Genyahnapt

Today

If you are afraid of someone,

Tomorrow

You will be inclined to hate him.

-Sri Chinmoy

P.O.V. Nyah

Kon ik maar aan dat pistool raken, dan zou die bloedzuiger wel dimmen. Als ik mijn armen nu een stukje kon bewegen… ‘Geef antwoord!’

‘Duidelijk!’ Ik veinsde irritatie en verborg mijn angst zorgvuldig.

‘Ja, wat?’ Er lag een beangstigende blik in zijn ogen. Ik huiverde, het was echt een enge kerel, en hij merkte het. Dat kon ik zien aan zijn zelfvoldane halve glimlach.

‘Ja, meneer?’ gehoorzaamde ik. Ik wist echt wel op welke momenten ik mijn geluk niet met mijn grote mond moest beproeven.

‘Hoogheid was beter geweest, maar voor deze ene keer kijk ik het wel door de vingers.’ Hoogheid, hoogheid… Die verwaande vampiers altijd. Altijd denken dat ze de baas van alles en iedereen zijn. Zijn echte koning of prins zou daar vast niet blij mee zijn. Niet dat ik ooit de kans zou krijgen om hen dat te zeggen, zodat ik het in zijne hoogheid hier zijn gezicht kon wrijven.

Nog een millimetertje en de tippen van mijn vingers zouden net het pistool kunnen aanraken. Kom op, kom op! Nog een klein, klein, klein zielig centimetertje en ik kon hem vasthouden om de beveiliging eraf te halen. Hoewel het aanvoelde alsof ik net mijn arm in een onnatuurlijke positie had gebracht, kon ik er eindelijk aan. Nu was het enkel nog een kwestie van snelheid. In recordtijd ontgrendelde ik het wapen, bracht hem naar de borstkas van dat monster en schoot hem aan flarden.

'Wat denk je dat je aan het doen bent?' bromde hij. Oké, tot zover het aan 'flarden' schieten. Ik overwoog het idee om nog eens op hem te schieten in mijn hoofd, maar moest het verwerpen door gebrek aan munitie. Nou ja, ik had tenminste zijn shirt goed onder handen genomen.

'Ik hoop dat dat je lievelingsshirt was.' riep ik roekeloos en uitdagend. 'Tenzij kogelgaten en zwarte bloedvlekken tegenwoordig helemaal hip zijn in vampierland.'

Er kwam een diep rommelend geluid vanuit zijn borstkas. Even was ik bang dat hij honger kreeg en hij me als snack zou gebruiken, maar ik had al snel door dat hij was aan het lachen. Oh, mooi. Hij lachte me uit. 'Jij bent zo grappig, kleintje.' Jep, hij lachte me echt uit. Ik trok een zuur gezicht. 'We gaan, lieveling.'

Voor ik hem erop kon wijzen dat ik zeer zeker niet zijn lieveling was trok hij me aan mijn linkerhand mee. Er schoot een verschrikkelijke pijnscheut in mijn hand en er welde terug bloed uit de wonde. 'Een beetje voorzichtig ja. Ik dacht dat ik hier het kleintje was?' beet ik van me af.

'Ja, maar ik had van je zuur gezicht afgelezen dat je liever niet met kleintje geassocieerd werd? Of zag ik dat fout? Wat ruik je toch ineens lekker. Daarnet stonk je hand nog naar dood bloed.' Beschermend stak ik mijn hand achter mijn rug en gaf hem een lekker opstandige blik.

'Kom hier met die hand, ik kan niet hebben dat je dood bloed voor ik je daadwerkelijk kan gebruiken voor mijn recreatieve doeleinden.'

'Ik denk toch niet dat ik zo'n fan ga zijn van jouw recreatieve doeleinden.' Ik hield mijn hand koppig achter mijn rug.

In één ruk had hij hem vast, waarna hij hem naar zijn mond bracht en er aan likte. Bah, vampiers, net wilde dieren. 'Oh, ik weet wel zeker dat je er "fan" van zult zijn. Je bloed smaakt trouwens fantastisch, net als de dure wijn die ik dronk voor ik achttien werd en daadwerkelijk dood was. Echt een exquisiete smaak.' Hij knipoogde en mijn maag kwam bijna in opstand, nog eventjes en die dooie gast maakte me aan het kotsen met zijn geflirt. Op mijn gezicht lag duidelijk mijn afschuw te lezen.