Captured by a vampireprince (compleet)

Hoofdstuk 14: Meer lijken en een opstanding uit de dood

And life goes on,

 which seems kind of strange,

 and cruel when you're watching

someone die.

- Melina Marchetta

Death is not the greatest loss in live,

The greatest loss is what dies inside us while we live.

- Norman Cousins

I desire things that will destroy me in the end.

- Sylvia Plath

P.O.V. Nyah

Alles begon weer te bewegen en kwam terug vanuit zijn stilstaande fase. Waarom ging het leven gewoon verder? Seth was dood. Het leek oneerlijk en wreed. Zou hij herrijzen? Ik wist er het fijne niet van, maar ik wist er genoeg van om te weten dat er normaal een speciaal overgangsritueel was. Was Seth voorgoed dood? 

Dante begon terug met zijn ogen te knipperen en schoot in actie. 'Hij heeft bloed nodig! Het is niet de normale overgang, maar het kan. Als we hem mensenbloed geven, voordat zijn lichaam begint te ontbinden, moet het vampiergen in zijn bloed beginnen werken en zal alles perfect in orde komen.'

Ik sneed mijn pols open en zwaaide ermee voor Dante's gezicht: 'Hier.'

'Nyah! Niet jouw bloed!'

'Wat is er mis met mijn bloed?' Ik voelde me ietwat beledigd. Was er soms iets mis met mijn bloed?

'Helemaal niks, dat is het punt niet. Jouw bloed is van mij.' Hij likte de wonde dicht, nadat hij mijn pols in een krachtige greep had genomen en was daarna in een oogwenk verdwenen. Wie dacht hij wel dat hij was? Mijn bloed is verdomme mijn bloed en ik doe ermee wat ik wil! En ik was dat gelik al helemaal beu! Voor ik nog eens met mijn ogen kon knipperen, was Dante terug en had hij Karstens dooie lichaam over zijn schouder meegebracht. 'We moeten snel zijn, Karstens bloed is aan het ontbinden. Als we niet snel genoeg zijn ontbindt het en stuurt het Seth naar zijn definitieve graf!'

Ik hief Seths gezicht omhoog en deed zijn lippen uiteen, zodat de druppels bloed die Dante uit Karstens nek kneep in zijn open mond terecht kwamen. 'Moeten we al het bloed dat hij verloren heeft door dat van Karsten vervangen?'

'Ja.' antwoorde hij kort maar simpel, terwijl hij steeds harder in Karstens nek kneep en hem ondersteboven uitschudde. 

'Kunnen we het gewoon niet aanvullen met een van deze andere lijken?'

'Nee, het moet van dezelfde mens zijn. Dat is echt cruciaal, het bepaald het karakter van de vampier. We willen niet dat hij met een persoonlijkheidsstoornis te kampen krijgen, ofwel?'

'Verdraaid, je wilt dus zeggen dat hij Karstens karakter krijgt?' Mijn stem schoot meer en meer de hoogte in, naarmate de zin eindigde.

'Eum, eigenlijk wel ja.' krabde hij nonchalant aan zijn  hoofd.

'Wat! Dante!' snauwde ik.

'Ik hou ervan hoe je mijn naam zegt. Hoewel het deze keer, niet slecht bedoeld, iets minder liefdevol als anders klonk.'

'Dante! Liefdevol, bah. Laten we ons concentreren, waarom heb je hem in godsnaam niet mijn bloed gegeven?'

'Omdat hij dan een nog menslievendere vampier was geworden. Dat doet het niet zo goed in onze wereld hoor, lieverd. Mensensympathisanten eindigen meestal dood. Ik moest hiervoor al vrezen voor zijn leven! En geen angst, schatje, als zijn karakter sterk genoeg is, zal hij het na een paar jaar wel te boven komen. Het zal wel een geworstel worden met Karstens zwarte karakter natuurlijk, maar kom.'