Captured by a vampireprince (compleet)

Hoofdstuk 4: Evolutiereactie onderschept

For each ecstatic instant

We must an anguish pay

In keen and quivering ratio

To the ectasty.

For each beloved hour

Sharp pittances of years,

Bitter contested farthings

And coffers heaped with tears. 

- Emily Dickinson

Indien een Vampier meerdere keren van één en hetzelfde mens drinkt zonder van een ander te drinken, vormt er zich een band tussen roofdier en voedsel. En treed er een evolutieproces in het gif op. In het begin voelt de mens zich slaperig, net zoals de bloedslaven, maar hoe meer er van dit mens gedronken wordt (door dezelfde vampier, opeenvolgende sessies), hoe meer er een drug reactie en een lustgevoel optreedt. De correcte term hiervoor is bloedhoer.

- Vampierbiologie lessenpakket VI: thema III: Alinea II evolutie van vampiergif

P.O.V. Dante

Dat kleine meisje vond het dus wel best grappig dat ze me vergiftigd had, hè. Ze zou vast wel twee keer nadenken voor ze nog zoiets roekeloos deed. Gelukkig had ze op tijd gezien dat er iets aan de hand was, anders had ze een heel primitieve vampier meegemaakt en had ik haar waarschijnlijk vermoord. En dat zou zonde zijn.

Ik dacht terug aan het moment dat ik haar kastanjebruine haar aan de kant had geschoven om beter toegang tot haar nek te krijgen. Haar gebruinde nek was perfect egaal en haar bloed rook heerlijk toen ik kusjes in haar nek drukte. Ik had haar eerst verder willen doen ontspannen, maar ze rook gewoon te lekker. En ze proefde nog lekkerder dan ze rook. Ik zou mijn 'Nyah' vanaf nu nog dichter bij me houden.

Zou ze de evoluerende reactie op vampiergif kennen? Vast niet. Ik grijnsde, daar ging ik vast nog plezier aan beleven.

P.O.V. Nyah

Zodra ik terug wakker werd, maakte mijn maag een vreemd knorgeluid. Was die sukkel vergeten dat ik een mens was en voedsel nodig had? Ik hoopte maar dat Alixe en Danaela genoeg te eten hadden, er was nog wel een klein voorraadje geld en voedsel van mijn illegale activiteiten met de rebellen. Ik probeerde terug de touwen los te maken door er met mijn nagels aan te prutsen, maar weer tevergeefs. Mijn polsen waren ondertussen rood en opgezwollen van de touwen. Ik was dit zo beu. Mijn maag knorde weer, ik zou een moord doen voor een simpele boterham. Er moesten zeker uren voorbij zijn gegaan, maar niemand kwam langs om me iets te eten te brengen. Langzaam viel ik terug in slaap.

Ik droomde van pannenkoeken en spek, niet dat ik beiden al ooit geproefd had. Maar ik kon het me inbeelden door de geur die ik ooit geroken had, toen ik per ongeluk dicht bij een jonge vampier in de buurt was geraakt.  Want vampiers gingen pas dood als ze volwassen werden op hun offerfeest. God mocht weten wat daar allemaal gebeurde. Voor dat hele offerfeest leken ze gewoon op mensen. Narcistische mensen met een te hoog zelfbeeld wel te verstaan, maar toch mensen.

Ik kon me de geur me zo goed inbeelden, dat het leek alsof het vlak voor me stond. Ik kreunde en hield hoewel ik wakker begon te worden mijn ogen stijf dicht, omdat ik de geur niet wilde verliezen. Ik schrok toen er iets warms op mijn gezicht drupte. Mijn ogen vlogen open.

Vampier-zonder-naam grinnikte, hij bengelde iets wat op echt spek leek boven mijn neus en mond. 'Ik ben hier om een deal te maken. Ik krijg wat van je heerlijke bloed en jij krijgt van dit sappige spek.'

'Een deal? Wie zegt er dat ik honger heb? Want dat heb ik niet!' Dat was een regelrechte leugen.

'Oké, als je toch geen honger hebt, neem ik dit wel eventjes terug mee.'