Captured by a vampireprince (compleet)

Hoofdstuk 10: De redding?

The really important kind of freedom involves attention, and awareness, and discipline, and effort, and being able truly to care about other people and to sacrifice for them, over and over, in myriad petty little unsexy ways, every day.

- David Foster Wallace

P.O.V. Nyah

Seth en de andere vampiers hadden nu nog niets door, ze lachten, waren zorgeloos. Ik werd gek van twijfels. Wat moest ik doen? Seth redden? Dan zou ik zonder pardon doodgeschoten worden door de rebellen. Maar hem laten neerknallen was nu ook niet echt wat ik Seth, mijn redder ten slotte, toewenste. Een vent naast me duwde een mes in mijn hand en knikte me met een strijdlustige blik toe, het teken van de aanval. Zonder al een beslissing gemaakt te hebben, zag ik hoe de rebellen nu in het zicht van de vampiers stormden. Het was alsof je stil stond in een wereld die bewoog. Ik moest nu iets doen voor Seth. Ik rende naar hem heen. Het werd stilaan een echt uitmoordpartijtje, lijken van jonkies vielen op de grond neer en rebellen schreeuwden en tierden van woede en wraak. Seths gezicht stond onbegrijpend, alsof hij niet wist hoe het kon dat die mensjes zomaar een paar vampiers uitmoordden. Hij zag niet dat niemand minder dan de rebel die me knock-out had geslagen op hem afkwam. 

'En waar dacht jij naartoe te gaan met dat bijltje van je?' Ik grijnsde en draaide het mes in mijn hand enkele keren rond. 

Ze gromde woest naar me, ze leek echt wel op een woeste aap met die wenkbrauwen zo in één lijn gefronst. Maar dat bijltje wist ze goed te beheersen. Ze zwaaide het in de lucht. 

'Ik wist wel dat jij een overlopertje was.' sneerde ze. Toen zette ze de aanval in. Haar bijl kwam op een millimetertje van mijn juist verplaatste voet neer. Juist, how the hell dacht ik haar ook weer tegen te houden? 

Mijn mes flitste en maakte een gemene snee op haar wang, maar moordmachine die ze was, leek ze dat niet eens door te hebben.

En toch, had ze dat wel, want plots kwam er zo een gemene grijns op haar apengezicht, dat alle alarmbelletjes in je hoofd aan het rinkelen gingen. Te laat, jammer genoeg. Een bijl zoefde door de lucht, klaar om mijn hoofd in tweeën te splijten. Ik zette me al schrap voor de pijn die je moet voelen, wanneer zoiets barbaars gebeurt, Seth zal vast ook blij zijn, redt een mens en zie haar voor je ogen vermoordt worden door een ander. Arme vampier, hij zal zijn beeld over mensen wel bijstellen als hij zoiets ziet. 

'Nyah?' Geen bijl, maar een hand die me juist op tijd wegduwde. 

'Seth?' 

'Ja.' gromde hij, vanboven op me. 

We krabbelden beiden terug recht. Veel tijd om nu uit te leggen dat ik hem niet wou vermoorden, was er niet, want de bijlaap, echt dé gepaste bijnaam voor haar kwam terug op ons af. 

'Ik zou je met plezier van alles uitleggen Seth, maar ik vrees dat we een probleempje hebben.' zei ik, niet echt wetend hoe je een op je afstormende bijlaap moet benoemen. 

'Nochtans Nyah, zou dat niet jouw probleem moeten zijn.' Oow, geen Seth. Ik draaide me om naar de plek waar Seth zo-even nog stond. Karsten lachte me met een nietszeggende grijns toe. 

Slik. 

Ik keek achter hem en zag hoe Seth in toom werd gehouden door bijlaap en nog een andere potige rebel. 

'Waarom nemen jullie hem mee? Waar brengen jullie hem naartoe?'

Karsten lachte vuil. 

'Ik denk niet, schat, dat ik dat aan een ontrouwe rebel hoor uit te leggen. Ik denk dat die ontrouwe rebel eerder van geluk mag spreken dat die nog niet onthoofd is.'

Ik probeerde zo zeker als mogelijk te zijn over het vertrouwen van Karsten en rolde met mijn ogen.

'Karsten, daar had ik mijn redenen voor. Hem. Niet. Oké?' 

Hij liet deze keer een akelig lange echte-slechterik-lach horen. 

'Het koningszoontje is inderdaad te waardevol om zomaar te vermoorden. We gijzelen hem.' 

Ik knikte. Zoiets had ik wel verwacht. 

'Vaarwel Nyah, ik zou zeggen tot later, maar ik denk dat je niet doden de laatste gunst zal zijn die ik je verleen.'

Ik staarde hem ontzet aan. 

'Wat? En de rebellen dan? Je moet me zeggen waar je Seth naartoe brengt!'

Karsten keek me bloedserieus aan. 

'De rebellen is niet iets waar jij nog langer toebehoort. Je bent duidelijk een vampierslaafje en dat laatste zal je dus ook nooit te weten komen. Hou je buiten onze zaken, Nyah. Ik weet niet wat de andere rebellen met je zouden doen als ze dit hoorden, maar de volgende keer laat ik ze hun gang gaan.'

Auwtch. Dat kwam harder aan dan ik dacht. Hij schilderde me af als een omgekeerde versie van Seth. Niets tegen Seth, maar zo goed had ik het niet voor met vampiers aangezien ik daarjuist nog instaat was om er een hele bende uit te moorden.

'Dat kun je niet maken Karsten.' Ik trok een pruillipje en knipperde even met mijn lange wimpers, je kon wel zeggen dat ik hem probeerde te manipuleren. 

'Let maar op.' Hij draaide zich om en liep, gevolgd door een hele bende vuil kijkende rebellen, weg. 

Ik maakte me ook uit de voeten, lijken zouden zonder twijfel vampiers aantrekken. En dat was niet iets waar ik bij wilde zijn. 

Hoewel er misschien één vampier was die me kon helpen... Dante was slecht. Zonder twijfel. Maar ik ook. Ik wou hen vermoorden en als ik een vampier was, zou ik niet genadig zijn zoals Seth. Zou ik Dante moeten verwittigen? Nee, ik wilde Dante nooit meer zien. Ik verdrong de laatste beelden die weer kwamen bovendrijven. Maar ik zou Seth ook niet zomaar laten gijzelen, Karsten zou ook niet genadig zijn. Ik nam het mes opnieuw in mijn hand en draaide het rond, een gewoonte. Mijn nieuw doel was Seth bevrijden en Dante daarbij zoveel mogelijk ontlopen. 

P.O.V. Dante

Ik kon enkel maar mijn hand tegen mijn hoofd houden en ermee schudden, een perfect beeld van wat ik voelde. 

'Bij de rebellen? Die kleine heeft zich dan nog op de moeilijkste plaats die er maar is, weten te laten gijzelen!' ik gromde en keek naar mijn vader. 

'Dante, hij kon hier niets aan doen. Maar je begrijpt, dat het rebellennetwerk uitrafelen als een bom ontmantelen is.' 

Zoals zijn vader was, liet hij het emotionele gedeelte achterwege en kwam meteen ter zake. Dat probeerde ik ook te doen, maar de krop in mijn keel was wel erg hard. 

'We moorden ze gewoon uit vader, we moeten laten zien wie de baas is.'

De koning bleef rustig zitten bij dit voorstel en klakte met zijn tong. 'Toch niet Dante. De rebellen dragen niet alleen bij aan acties voor mensen. Ze zijn te nuttig om zomaar uit te moorden, hoe denk je ooit nog aan illegale mensenslaven te geraken wanneer je hen uitmoordt?'

Daar had de koning een punt, Dante knikte toegeeflijk.

'Dat is juist het probleem, ze maken er misbruik van.' bromde hij. 

Maar dat mensenslavengedeelte had een belletje doen rinkelen, de perfecte kans. Ook al was zijn broertje ontvoerd, toch hadden de zaken in zekere zin niet beter kunnen lopen. 

'Ik vind er iets op vader, het is tijd dat ik mijn verantwoordelijkheid neem. We proberen het eerst op jouw manier.' 

De koning knikte tevreden. 

'Ik veronderstel dat je een infiltrant kent?' 

Mijn grijns werd breder en breder.

'Inderdaad vader.' 

Een héél rebelse infiltrant.