Captured by a vampireprince (compleet)

Hoofdstuk 12: De duisternis in

All's fair in love and war.

- American proverb

P.O.V. Nyah

'Waar beginnen we straks met zoeken?' vroeg hij, terwijl hij zich eventjes omdraaide en zijn wenkbrauwen optrok. Hij gebaarde dat ik niet achter, maar naast hem moest lopen. Met tegenzin volgde ik zijn bevel op. Waar moesten we eigenlijk beginnen met zoeken? Die klootzak dacht echt dat ik overal een antwoord op wist als het om de rebellen ging en dat waarschijnlijk enkel omdat ik een mens was. Alsof wij allemaal zo geobsedeerd waren met vampiers dwarszitten. Oké, hij had waarschijnlijk wel een punt, maar toch.

'Hoe moet ik dat weten?' Ik trok een boos gezicht.

'Ik weet dat je vrienden bij de rebellen hebt, Nyah.'

Ik fronste: 'Hoe weet jij dat?'

'Ha, dat wist ik niet. Het was enkel een goede gok, die jij net bevestigd hebt.' Damn it!

'Stel dat dat waar zou zijn, waarom zou ik die in hemelsnaam voor jou willen verraden?'

'Voor de mooie deal die ik je aanbied natuurlijk.' In een nanoseconde stond hij dichterbij en streek een haarlok uit mijn gezicht. 'En voor Seth, je kunt niet doen alsof je niet om hem geeft.' Wat een manipulerend zwijn. 'Als broertje natuurlijk.' mompelde hij er bitter achteraan. Had ik dat goed gehoord? Vast niet.

'Best, maar je moet me beloven dat je die vriend dan niets aandoet.'

'Geen beloftes.'

'Dan geen deal helaas.'

'We hebben al een deal, je moet wel doen wat ik zeg. Dit is gewoon een formaliteit.' Hij kreeg het voor elkaar om het terwijl nors en dreigend en speels te laten klinken. Bijna ondeugend alsof hij iets anders impliceerde. Ik schoot een boze blik op hem af, maar de speelse bui ging niet voorbij. Hij schoof mijn haar naar achteren over mijn schouder en kwam iets te dichtbij met die scherpe bijtertjes van hem.

'Denk aan de rest van onze deal.' dreigde ik.

'Welke rest? Ik heb niets getekend.' glimlachte hij sadistisch, de smerige rotzak.

'Laten we ons op Seth concentreren en waarom begin je me niet eindelijk te vertellen waar we op dit moment heen gaan?'

'Geduld, kleintje, we zijn er bijna.'

'Noem me niet zo en best, wees maar lekker mysterieus en vampierachtig.'

'Ik dacht dat vrouwen vielen op lekker mysterieus?' Hij grijnsde duivels.

'Niet in deze eeuw.'

Nadat we nog een paar gangen doorgelopen waren, stopte Dante ineens. 'We zijn er.'

'Waar is "er" precies?' Hij opende de deur en ik piepte snel onder zijn arm door om te kijken waar "er" was. "Er" bleek de grootste wapenkamer te zijn, die ik ooit gezien had. Zodra ik in de kamer binnen was gelopen, liet hij de deur achter me dichtvallen.

'Dit is de koninklijke wapenzaal en Nyah, schatje, doe je mond dicht. Als een bakvis je ogen uitkijken, staat je niet.' Ik deed hem snel dicht en probeerde mijn ogen in mijn hoofd te houden, wat vrees ik niet echt werkte.

P.O.V. Dante

Nyah zag er schattig uit met haar mond wagenwijd open en haar uitpuilende ogen, voor een mens tenminste. Uch, moest ze nu net op die dikke volle lippen van haar bijten? Want ik wou dat wel met plezier voor haar doen. Nou ja, dat moest wachten. Ik moest eerst mijn kleine broertje zien te redden. Ik kon het niet helpen mijn ogen even helemaal over haar heen te laten glijden nu ze afgeleid was, die kans zou ik waarschijnlijk niet snel meer krijgen. Dante, waar ben je mee bezig? Het was maar een stom, nutteloos, zielig mens. Wel een aantrekkelijk stom, nutteloos, zielig mens, maar niet te min een mens. Gewoon een speeltje. Ja, dat was ze, een speeltje. Ik pakte snel een paar wapens en begon ze op alle mogelijke plaatsen op mijn lichaam te verstoppen. 'Waarom heb je die nodig?'