Captured by a vampireprince (compleet)

Hoofdstuk 29: Een aanzoek en het onvermijdelijke gevolg

Where your wedding becomes a story, one told for years to come.

- Unknown

Two souls, but a single tought.

Two hearts, that beat as one.

- John Keats

P.O.V. Nyah

Toen ik langzaam wakker werd, voelde ik me meer uitgerust en levender dan ooit tevoren. Ik glimlachte nog half slapend en ging met mijn hand op zoek naar Dante's warme lichaam. Ik schrok, toen ik hem niet vond en stond in een oogwenk recht naast het bed. In een stortvloed kwam alles bij me terug. Hoeveel pijn het had gedaan om dood te gaan, de momenten van zwartheid die me nog lang zouden achtervolgen, hoe woedend ik op Seth was geweest en bovenal de pijn en de leegte in mijn hart die voortkwamen uit de dood van mijn hele familie. Zelfs de zeurende pijn van pap, waar ik dacht al lang weer over te zijn, kwam terug. Mijn dappere moeder, die zich voor me opgeofferd had en mijn moedige zus, die nog liever de dood in de ogen keek dan in de handen van vampiers te vallen. Hoe ze hun leven hadden opgeofferd. De zeurende pijn veranderde in een heldere vlam in mijn hart, toen ik erover nadacht dat ze nu wel een leven gehad zouden kunnen hebben. De pijn van hen niet een, maar twee keer te moeten verliezen. 

Mijn hart huilde niet enkel om hun, maar ook om Seth en alle gesneuvelde rebellen en sympathisanten. Mijn hart ging uit naar hun families. Het was tijd om orde op zaken te stellen. Maar waar was Dante? Ik was zo ongerust, ik moest hem aan mijn zijde hebben. Weten dat hij veilig was. Ik had daarnet gelogen tegen mezelf, ik had wel degelijk nog een familielid over. Dante. En ik zou hem in de toekomst, koste wat het koste, beschermen. Ik zou niet falen, niet hoe ik bij familie had gefaald.

Ik opende de deur naar de badkamer en keek in de spiegel. Mijn ogen waren angstaanjagend rood en mijn hele gezicht was bedekt met vegen van bloederige tranen. Ik zag er afschuwelijk uit, zoals de monsters die ik mijn hele leven lang gehaat had. Ik keek naar mezelf en weigerde resoluut mezelf zo te zien. Dante was ook geen monster, ik hoefde geen monster te zijn als ik dat niet wou. Vanaf vandaag zouden we allemaal wat minder monsterlijk zijn en wat meer menselijker. Humaner. Ik draaide snel de kraan open en sprong onder de douche. Ik veegde over mijn gezicht en er ging een lichtroze stroom water de afvoer in.

Een kwartiertje later was ik afgedroogd, had ik mijn tanden gepoetst en mijn haar geborsteld en ging ik op zoek naar Dante. Ik smachtte naar iets, maar ik wist niet wat, maar dat ik er zin in had was zeker. Oh God, bloed... Serieus? Ik was bijna aan het watertanden... Gedisciplineerd liet ik het gevoel wegebben, ik had zo vaak honger geleden dat ik het zelfs niet meer op mijn twee handen en voeten kon tellen.

 Na bijna het hele kasteel te hebben doorzocht en hem niet te vinden, ging ik op zoek naar de bank waar Dante's vader zijn moeder ten huwelijk had gevraagd en ging daar rustig zitten om mijn gedachten op een rijtje te zetten.

P.O.V. Dante

Nyah zag er uitermate bekoorlijk uit nu ze aan het dagdromen was. Niet dat ze er anders niet zo uit zag natuurlijk. Toen ik net uit mijn vergadering met de rebellen en mijn tante was gekomen, was ik Nyah meteen gaan zoeken. Ik had het deze morgen moeilijk gevonden om haar alleen in bed te laten liggen, maar de plicht riep. Daarbij, ik zou nog genoeg ochtenden met haar in de toekomst krijgen, daar zorgde ik wel voor. Ik was dan ook zeer verbaasd, toen een bediende me vertelde dat ze hier in het prieeltje was.

Ik omhelsde haar vanachter de bank en gaf haar een kus op haar kruin. Even voelde ik haar verbazing, maar een seconde daarna was hij al weg, alsof ze aanvoelde dat ik het was. 'Hé, liefje.'

'Hé.' Ze draaide zich naar me om en gaf me een duizeligmakende glimlach. Niet dat ik de tijd had daarvan te genieten, want ze trok me over de leuning van de bank naar zich toe. Al snel lang ik met mijn hoofd op haar schoot en met mijn rug, kont en benen op de bank. Ik was al vergeten dat ze nu een stuk sterker was geworden. Nyah liet haar mond op de mijne terechtkomen en gaf me een zacht zoen die steeds dieper en dieper werd. Ik moest moeite doen om haar van me af te krijgen.