obsession

- 2 - I got hope

'Wat de fuck ben je aan het doen?'

Volverstijfd kijk ik hem aan met grote ogen. Ik blijf alleen maar naar hem kijken. Naar zijn donkere ogen. Het leven eromheen is nu op pauze gezet, wachtend om nog een reactie te krijgen van Minhyun.

Hij mocht me niet zien.

'Ben je doof ik vraag wat je aan het doen bent!' schreeuwt hij.

Ik schrik en er kunnen maar geen woorden uit mijn mond komen, 'o-oh u-hm,' is het enige wat ik kan zeggen. Ik moet hier weg, zo snel mogelijk.

Ik ontwijk hem en ren weg. Zo hard als ik kan maar het afstand blijft nog steeds te klein. Ik kan Minhyun nog zelfs horen schreeuwen. 'Wacht' hoor ik.

Ik pak mijn fiets, en ik fiets de wijk uit zonder achterom te kijken.

Wanneer ik uit zijn wijk ben gefietst kom ik weer tot rust. Wat heb je gedaan Soyeon?

Ik ben zo dom, dom, en dom. Hij haat me en ik haat mezelf nu nog meer. Wat zou hij nou gedacht hebben?

Ik ben verdrietig. Verdrietig omdat ik waarschijnlijk nooit meer naar zijn huis kan om glimpen van hem te zien.

Door mijn gedwaalde gedachten zie ik dat ik de verkeerde weg heb genomen. Aangekomen op school parkeer ik mijn fiets in de fietsenstalling. Ik zet een paar stappen achteruit en bots tegen iemand aan. Ik kijk een seconde naar zijn gezicht en zie dat het een jongen uit mijn klas is.

Het is Noah, en is vooral bekend om zijn uiterlijk. Hij zou Minhyun echter nooit kunnen overtrreffen.

'Sorry,' zeg ik.

Ik loop richting lokaal 302 terwijl ik gegiechel en gelach hoor. Ik loop naar binnen en neem de achterste plek, en zit alleen. Ik ben al 21 jaar en zit nog steeds tussen deze 'kinderen' van 18 jaar oud. Binnenkort ga ik met school stoppen, beloof ik mezelf.

Ik leg mijn hoofd op de tafel en denk aan wat er een half uur geleden gebeurd is. Ik sla mijn hoofd een paar keer tegen de tafel om te hopen dat het uit mijn hoofd verdwijnt, jammer genoeg heeft het geen effect.

Minhyun keek me aan, alweer, de tweede keer. Dit keer ging hij zelfs zijn stem verheffen voor mij. Mijn wangen kleuren rood.

Zo sexy.

Ik wil weer terug.

De eerste 10 minuten van de les zijn voorbij en we moeten een tweetallenopdracht doen.

'Zijn er nog vragen?' roept de docent. Ik steek mijn hand op en ik hoor dat de docent zucht. 'Ja Seoyon, wat is er aan de hand?' zegt hij. 'U-uhm ik heb n-niemand waar ik mee kan samenwerken.'

'Alweer Seoyon? Is er iemand die nog meer alleen is?' zegt hij zuchtend. Ik zie een vinger omhoog gaan maar kijk niet op. 'Ah, kijk Noah is ook alleen, ga maar samenwerken jullie twee.' en de docent wijst met zijn vinger naar mij toe.

'Noah, veel succes bro.'

'Noah zorg ervoor dat je een beetje afstand van haar neemt want ze stinkt als de tering.'

Ik hoor hem lachen.

Hij komt naast me zitten maar negeer hem. Ik pak de bladeren met informatie over wat we moeten doen en ga aan de slag. Ik ben ambitieus bezig, hopend dat hij inziet dat ik dit 'geweldig' vind en alles zelf wil maken.