Obsession

- 3 - He likes me too

Plotseling hoor ik een stem die ik herken, die ene mooie stem, die ene stem die mooier klinkt dan iemand die een slaapliedje zingt.

Het is Minhyun's mooie stem.

'Waarom ben je weer terug?'

Ik word vastgepakt bij m'n nek, maar ik doe niks. Het enige waar ik nu aan kan denken is zijn

prachtige gezicht.

Ik sluit mijn ogen en voel de warmte van Minhyun.

Stop alsjeblieft niet. Ik heb niet eens in de gaten dat ik ademloos aan het worden ben.

'Haha, je bent hier half aan het dood gaan, en je reageert nog steeds niet!' schreeuwt hij. Hij wordt nog bozer en pakt m'n nek steviger vast. Ik kan hem alleen maar aankijken en ik merk dat hij er daardoor nog gefrusteerder wordt.
Wat moet ik doen dan? Smeken om hem te laten stoppen?

Maar het voelt zo fijn.

'Fuck dit, je bent eng.' en hij laat me los. Ik begin volop te hoesten en te kuchen. Ik kom er nu pas achter dat ik de hele tijd ademloos was. Werd ik nou ademloos door zijn schoonheid?

'Luister wie ben je, en wat is je probleem?!' schreeuwt Minhyun. W-wauw, hij schreeuwt weer en het maakt me gek. Ik kan mijn ogen niet meer van hem weghouden. Hij komt dichter naar me toe en hij pakt me van mijn shirt. 'Ga je nog steeds niet antwoorden verdomme?!' schreeuwt hij weer, maar dit keer van maar een paar centimeters afstand.

Mijn hart klopt zo snel dat het niet eens meer te tellen is. Niet omdat ik bang ben, maar omdat ik opgewonden raak. 'I-ik ben S-soyeon.' zeg ik zacht, en ik kom erachter dat ik zojuist mijn naam gewoon tegen hem heb gezegd. My god.

'Soyeon, al maanden heb ik het gevoel dat ik steeds bekeken wordt. Trouwens ik zag soms een creepy girl altijd achter een boom zitten. Zeg alsjeblieft niet dat jij het al die tijd was, pervert.'

Huh? Wacht, heeft Minhyun al maanden in de gaten dat ik er altijd was? Bij hem? Dus ik ben soortvan altijd bij hem geweest!

Ik had geen idee..

'Uhm i-ik weet niet wa-'

'Je hebt me al die maanden gestalkt om het later aan de politie te vertellen en om mij in de cel te gooien zeker!' snatert Minhyun.

Wat?

Ik heb je al die maanden gevolgd omdat ik verliefd op je ben, en omdat ik van je hou meer dan alles in deze wereld. Minhyun, ik wil er niet eens aan denken om jou in de cel te zien.

'Nee tuurlijk nie-!'

Net wanneer ik mijn zin wilde afmaken word ik geduwd en val op de stoep. Minhyun kijkt me aan alsof ik een prooi ben. Hij is woedend. Net wanneer hij z'n hand opsteekt om mij te slaan, sputter ik iets uit, iets wat ik niet mocht zeggen.

'Minhyun ik vind je leuk!'

'Ik vind je al jaren leuk, en i-ik was inderdaad degene die je jaren heeft gevolgd, het spijt me!'

Het wordt even stil, zo stil dat ik de vogels kan horen lopen. Zo stil dat ik de bladeren kan horen die naar beneden vallen. Maar Minhyun begint te lachen, en lacht harder. Hij blijft zo'n minuut lang doorlachen. Heb ik nou iets doms gezegd?