obsession

- 7 - My wish

Ik kijk hem angstig aan.

'M-Minhyun,' ik ben versneld en hoorbaar aan het ademhalen en kijk naar mijn handen die niet kunnen stoppen met trillen. 'I-ik,' zeg ik terwijl ik meer dan de helft van mijn zin heb doorgeslikt. Hij haalt het mondkapje van zijn mond en komt stompend naar beneden. Bij elke trede die hij zet gaat mijn hart sneller kloppen. Minhyun komt mijn richting op en ik zet een paar stappen naar achter.

Met zijn grote handen pakt hij mij stevig vast bij mijn armen. Aderen puilen uit zijn nek. Hij duwt me tegen de paal aan. Ik kijk hem angstig aan. Ik voel dat mijn ogen vochtig aan het worden zijn. 'Waar denk je dat je ermee bezig bent Soyeon!?,' schreeuwt Minhyun zo hard dat ik een piep begin te horen in één van mijn oren. Ik begin te hakkelen en het enige wat uit mijn mond komt is: 'U-hm.'

Minhyun geeft me een harde stomp met zijn elleboog in m'n buik en ik val op mijn knieën. Ik begin volop te hoesten en een traan valt uit m'n oog.

Mijn tranen kunnen zich niet meer in bedwang houden en ze stromen over mijn wangen heen. 'Minhyun stop alsjeblieft, ik vind je heel erg leuk!'

M'n beeld word wazig vanwege mijn betraande ogen. Ik kijk Minhyun aan en ik zie hem fronsend kijken.

'Oke, wacht even.' Ik knik onopmerkbaar en Minhyun loopt naar een kast toe. Hij pakt een dikke touw en komt richting mij op. Ik slik het speeksel door dat opgestapeld was in mijn mond. Wat wilt hij met dat touw gaan doen? 'Blijf staan bij de paal en leg je armen tegen je lijf,' beveelt hij. Ik zit met mijn knieën gevouwen en kijk naar Minhyun's gespierde biceps. Hij spant zijn kaaklijn aan en heeft z'n mond een beetje open staan.

Minhyun wikkelt het touw om me heen en knoopt het achter de paal vast. De touw zit stevig onder mijn ribben vast waardoor ademen met moeite gaat. Ik snap niet waarom Minhyun mij vastgebonden heeft. Waarom vertrouwt hij me niet..

Het doet zo'n pijn. Het is niet de pijn omdat ik net een stomp kreeg. Ik heb pijn omdat hij me niet vertrouwt.

'M-Minhyun,' stotter ik.

'Weet je, ik zou je nu kunnen vermoorden, maar dat doe ik niet. Dus je hebt geluk.'

Ik adem trillend uit. Hij gaat me niet vermoorden, stel ik mezelf gerust. Maar, waarom wilt hij me niet vermoorden? Is het omdat hij toch iets voelt voor me? 'Ga je m-me echt niet.. vermoorden?' vraag ik voor de zekerheid.

'Nee.' antwoord Minhyun fors.

Ik krijg een kleine glimlach. Ik voel mijn hart rustiger worden en ben weer in staat om hem aan te kijken. Ondanks dat hij simpelere kleding aan heeft vandaag, ziet hij er nog steeds sexy uit. Een zwarte t-shirt met zwarte shorts. Alles staat hem goed. Nu ik zeker weet dat hij me niet wol vermoorden, vind ik het niet meer zo erg om vastgebonden te zijn. Sterker nog, ik zou voorlopig op deze manier kunnen leven. Zo dichtbij hem, in zijn huis.

Minhyun doet weer zijn mondkapje op en gaat naar het dode lijk. Ik kan de geur van het dode lijk inmiddels niet meer ruiken. Ik kijk naar hoe Minhyun de vrouw van haar benen pakt en naar achteren sleept. 'Ze is d-dood, of niet?' 'Tuurlijk is ze dood, dat zie je toch,' grinnikt Minhyun.

Ik kan zijn glimlach niet zien maar alleen het geluid al maakt me gek.

'D-Dat meisje, zij was toch met jou een paar dagen geleden..?' vraag ik aarzelend. Hij kijkt me eventjes verbaasd aan maar draait zijn hoofd al snel om. 'Ja, en nu ligt ze hier.'

'Je vond haar toch.. leuk?'

'Nah, wie wordt er nou verliefd op zo'n saaie vrouw?'

'Waarom heb je haar.. vermoord?'

Minhyun kijkt me fronsend aan. 'Hou je mond, stalker.'

'Oh,' zeg ik terwijl ik naar beneden staar. Hij heeft mijn vraag niet beantwoord waardoor mijn nieuwsgierigheid blijft hangen. Minhyun heeft dat meisje nooit leuk gevonden en nu ligt ze hier, dood. Vindt Minhyun mij dan wel leuk aangezien hij mij niet vermoord?

De tijd blijft doortikken en mijn voeten beginnen langzamerhand te slapen. Ik zit oncomfortabel, maar besluit om er niet over piekeren omdat Minhyun hard aan het werk is met het opruimen van het lijk. Ik weet niet wat hij aan het doen is, maar heb hier ook geen behoefte aan.

Minhyun wrijft met zijn handen en staat op om zijn armen te strekken. Zijn korte mouwen gaan een beetje omhoog waardoor ik een beter beeld krijg van zijn biceps. Ik bestudeer elk deel van zijn lichaam en hij lijkt het op te merken doordat hij naar mij zwaait. Ik kijk vlug de andere kant op. Mijn wangen beginnen te gloeien en ik laat mijn haren voor mijn gezicht zakken zodat mijn gezicht verborgen wordt.

Minhyun komt mijn kant op. Via mijn ooghoeken kijk ik naar zijn gespierde benen. Hij gaat bukken en houdt zijn hoofd een beetje schuin om mijn gezicht beter te kunnen bestuderen. We maken oogcontact. Ik verbreek de intense oogcontact. Af en toe glijden mijn ogen naar die van hem, maar zie dan nog steeds dat hij mijn gezicht aan het bestuderen is.

'Luister, ik ga nu even weg,' zegt hij en ik kan bijna, ja bijna, zijn adem voelen. Zo dichtbij stond hij. Ik knik en al snel staat hij al op. Wanneer hij zich omdraait kijk ik snel zijn kant op. Waarom probeert hij steeds me te laten blozen? Tsss.

Ik kijk toe hoe hij naar boven gaat. Zijn brede schouders passen net om nog door het luikje te gaan.

Voorzichtig beweegt mijn ogen zich naar de plek waar het lichaam was. Het lichaam is verdwenen. Als ik mij goed herinner had Minhyun grote zakken met zich meegenomen. Een koude rilling gaat door me heen. Denk alleen aan Minhyun's gezicht. Alleen aan zijn gezicht en lichaam. Het beeld van de naakte vrouw schiet me echter weer te binnen. Het zweet staat op mijn voorhoofd. Ik begin heftige braakneigingen te krijgen. Ik slik een aantal keer door om niet over te geven, maar mijn lichaam geeft het op. Ik begin de lasagne die mijn moeder had gemaakt uit te spugen.

Even later kom ik langzamerhand bij. Ik moest dit kwijt om weer helderder te zijn. Ik adem een paar keer hevig door. Het is zo stil in de kelder nu. Wanneer zou hij mou terug zijn? Ik mis hem.

Mijn oogleden beginnen zwaar aan te voelen. Minhyun's geur maakt me weer slaperig en binnen mum van tijd val ik in slaap.

Ik droom weer, en het gaat over Minhyun.

Maar, midden in mijn droom word ik onderbroken. Ik word wakker vanwege de harde geluiden die ik hoor. Mijn ogen gaan moeilijk open door het felle licht. Ik kijk met gesplete ogen naar de schim. Mijn hart slaat een slag over.

Minhyun heeft een mes in sijn rechterhand. Ik ga hyperventileren als ik zie dat Minhyun dichter naar me toe komt.

'Dacht je nou echt dat ik je in leven zou houden?'