Obsession

- 7 - My wish

Ik ben ook versteend

'M-Minhyun,' ik ben kort en hoorbaar aan het ademhalen en kijk naar me handen die niet kunnen stoppen met trillen. 'I-ik,' zeg ik terwijl ik meer dan de helft van mijn zin heb doorgeslikt. Hij haalt de mondkapje van zijn mond en komt stompend naar beneden. Bij elke trede die hij zet gaat mijn hart sneller kloppen. Minhyun komt mijn richting op en ik zet een paar stappen naar achter.

Met zijn grote handen pakt hij me stevig vast bij mijn armen. Zijn handen zijn zo groot dat hij nog steeds zijn vingertoppen zou kunnen aanraken bij een vuist als mijn armen twee keer zo dik waren. Aderen spatten uit zijn armen en nek. Hij duwt me tegen een grote paal aan en ik kijk hem geschokt aan. Ik voel dat mijn ogen vochtig aan het worden zijn. 'Waar denk je dat je ermee bezig bent Soyeon,' schreeuwt Minhyun keihard dat ik een piep begin te horen in één van mijn oren. Ik begin te hakkelen en het enige wat uit mijn mond komt is: 'U-hm.'

Minhyun geeft me een harde stomp met zijn elleboog in m'n buik en ik val op mijn knieën. Ik begin volop te hoesten en een traan valt uit m'n oog. Ik kijk langzaam naar boven en voordat ik zijn gezicht kon zien geeft hij alweer een harde stomp. Ik voel de druk in mijn maag hangen en merk dat de stompen die hij geeft veel harder zijn dan die van m'n moeder. Ik begin weer te hoesten alleen was het dit keer gemixt met kokhalzen. Mijn tranen kunnen zich niet meer in bedwang houden en ze stromen over mijn wangen heen. 'Minhyun stop alsjeblieft, ik vind je heel erg leuk!'

M'n beeld word wazig vanwege mijn betraande ogen. Ik kijk Minhyun aan en ik zie hem fronsend kijken.

'Oke, wacht even.' Ik knik onopmerkbaar en Minhyun loopt naar een kast toe dat lijkt neer te storten. Hij pakt een dikke touw en komt mijn richting op. Ik slik mijn speeksel door dat helemaal vol zat in mijn mond en ik kijk vragend naar Minhyun. Wat wilt hij met die touw gaan doen? 'Blijf staan bij de paal en leg je armen tegen je lijf,' zegt hij terwijl hij de knoop van de touw aan het los maken is. Ik knik alweer en schuif naar achteren. Ik zit met mijn knieën gevouwen en kijk naar Minhyun's gespierde biceps die een knoop aan het los maken zijn. Hij spant zijn kaaklijn aan en heeft z'n mond een beetje open staan. Zijn lippen zijn roder dan normaal en ik word helemaal afgeleid door Minhyun's schoonheid.

Hij heeft de knoop losgemaakt en gaat bukken. Hij doet de touw om me heen en het enige wat ik kan doen is verbaasd zijn. Hij wikkelt de touw stevig vast en gaat naar de achterkant van de paal om het vast te knopen. De touw zit stevig onder me ribben en uitademen gaat met moeite. Ik snap niet waarom Minhyun mij vastgebonden heeft. Waarom vertrouwt hij me niet..

Het doet zo'n pijn. Het is niet de pijn die ik voel omdat ik net gestompt werd, maar het was de pijn dat hij me niet vertrouwde.

'M-Minhyun,' stotter ik.

'Weetje ik zou je nu kunnen vermoorden, maar ik doe het niet omdat ik haar pas twee dagen geleden heb vermoord. Dus ik denk dat je geluk hebt.'

Ik kan het niet geloven, Minhyun houdt me gewoon in leven! Hij zou me nu kunnen vermoorden maar dat doet ie niet. Misschien vind hij me ergens toch wel leuk. Ik krijg een kleine glimlach en ik vind het het helemaal niet meer erg dat ik vastgebonden ben. Als ik maar voor altijd aan hem ben vastgebonden vind ik het prima om voor de rest van het leven in zijn kelder te leven en te toekijken hoe hij mensen vermoordt.

Minhyun doet weer zijn mondkapje op en gaat naar het dode lijk. Ik kan de geur van het dode lijk inmiddels niet meer ruiken. Ik kijk naar hoe Minhyun het dode meisje van haar benen pakt en naar achteren sleept. 'Ze is d-dood, of niet?' 'Tuurlijk is ze dood, dat zie je toch,' grinnikt Minhyun.

Ik kan zijn glimlach niet zien maar alleen het geluid al maakt me gek.

'D-Dat meisje, zij was toch met jou een paar dagen geleden..' vraag ik aarzelend. Hij kijkt me eventjes verbaasd aan maar draait zijn hoofd al snel om. 'Ja, en nu ligt ze hier.'

'Je vond haar toch heel l-leuk.'

'Nah, wie wordt er nou verliefd op zo'n lelijke kind?'

'Waarom heb je haar dan.. vermoord?'

Minhyun kijkt me fronsend aan. 'Hou je bek, stalker.'

'Oh,' zeg ik en ik kijk naar m'n voeten. Hij heeft mijn vraag niet beantwoord waardoor mijn nieuwschierigheid blijft hangen. Minhyun heeft dat meisje nooit leuk gevonden en ze ligt nu hier dood. Er is één wens van me uitgekomen en dat is dat ik had gewenst dat het meisje dood neer zou vallen.

Minhyun stelt me nooit teleur en weet me altijd beter te maken met zijn keuzes. Ik krijg kriebels in mijn buik.

De tijd blijft doortikken en mijn voet is aan het slapen. Ik zit niet comfortabel maar ik ga er niet over piekeren omdat Minhyun hard aan het werk is met het opruimen van het lijk. Minhyun wrijft met zijn handen en staat op om zijn armen te strekken. Zijn korte mouwen gaan een beetje omhoog waardoor je zijn biceps nu nog beter kan zien. Ik staar de hele tijd met grote ogen naar zijn lichaam en hij lijkt het te gemerkt hebben. Hij zwaait naar me, en vlug kijk ik naar beneden. Mijn wangen beginnen te gloeien en ik laat mijn haren voor mijn gezicht zakken zodat mijn tomatenwangen worden verborgen.

Minhyun komt mijn kant op en via mijn ooghoeken kijk ik naar zijn benen. Hij gaat bukken en houdt zijn hoofd een beetje schuin om mijn gezicht te bestuderen. Ik word zenuwachtig en mijn wangen voelen als twee kachels. Ik durf niet op te kijken en ik speel een beetje met mijn vingers. 'Luister, ik ga nu even weg,' zegt hij en ik kan bijna, ja bijna zijn adem voelen. Ik knik en al snel staat hij al op. Wanneer hij zich omdraait kijk ik snel op. Waarom probeert hij steeds om me te laten blozen?

Ik kijk toe hoe hij naar boven gaat. Zijn brede schouders passen net om nog door het luikje te gaan. Minhyun ziet er nog steeds zo goed uit met die kleding. Mijn ogen bewegen zich naar links en zien dat de lijk helemaal verdwenen is. Je kan niet eens meer de sporen van een lijk zien.

Zo knap hoe hij dat allemaal doet.

De tijd tikt maar door en ik zit al minstens een uur in de kelder. Ik mis Minhyun..

Ik begin me te vervelen en even later beginnen mijn oogleden ook heel zwaar te voelen. Minhyun's geur maakt me weer slaperig en binnen mum van tijd ben ik al in slaap gevallen.

Ik droom weer, en het gaat weer over Minhyun.

Maar midden in me droom word ik onderbroken. Ik word wakker vanwege de harde geluiden die ik hoor. Mijn ogen gaan moeilijk open door het felle licht maar met mijn gespleten ogen kan ik zien wat er aan het gebeuren is.

Ik zie een grote, enge schaduw en ik zie dat er wat mis is met de rechterhand. Even dacht ik dat de hand van de schaduw was verandert in een klauw. Maar toen ik op keek zag ik geen klauw.

Minhyun had een mes in zijn rechterhand.

'Dacht je nou echt dat ik je in leven zou houden?'