Ik doe de deur open en ga naar binnen.
Ik loop langzaam door de gang en ga met mijn handen langs de muren om de aan- en uitknopje van de lamp te vinden. Ik kijk naar beneden en zie een acacia houten vloer. Ik heb de knopje gevonden en doe de lamp aan. Ik kijk rond en zie een grote trap dat donkerder is dan de vloer.
Zal ik eerst beneden of boven beginnen? Zijn kamer is vast boven denk ik bij mezelf. Zijn kamer. Ik ben zo benieuwd hoe het er uit ziet. Ik krijg een kleine glimlach en besluit toch om eerst beneden te beginnen. Laat ik het leukste gedeelte maar als laatst houden. Hehe.
Ik zet mijn hand op de deurknop en stop heel eventjes. Hoe vaak zou hij deze deurknop wel aangeraakt hebben..
Ik doe de deur open en het is pikdonker. Ik ga weer langs zijn muren en voel weer de aan- en uitknopje. Ik doe hem aan en ik zie een prachtige woonkamer. Het ruikt sterk naar Minhyun's geur. Nee, het ruikt letterlijk naar Minhyun. Gelukkigheid raast door mijn lichaam. Ik kijk om me heen en zie dat de huis er vrij basic uitziet. Een houten tafel die matcht met de vloer. Een grote vierkante spiegel tegen de muur aan. Een schilderij dat bestaat uit de primaire kleuren en er niet zo spectaculair uitziet. Het ziet er niet al te luxe uit maar omdat het van Minhyun is verandert alles. Voor me zie ik een zwarte leren bank met grijze kussens. Ik ga zitten op de bank en denk aan hoe Minhyun hier elke dag wel zit.
Ik ga liggen op de bank, pak een kussen en hou hem dicht tegen me gezicht aan. Ik adem heel diep in en Minhyun's geur vullen me neus vol. Ik zie me zelf voor dat het Minhyun is en sluit m'n ogen. Ik lig ontspannen op de bank en hou stevig de kussen vast.
Ik ben alles om me heen vergeten.
Ik word dromeriger en val in een lichte slaap. Ik zie Minhyun naast me liggen. Hij heeft een arm om me heen en zijn mondhoeken krullen naar boven. Hij streelt mijn rug met z'n gespierde handen. Ik heb mijn ogen dicht maar ik voel twee ogen naar me branden. Twee donkere ogen. Hij blijft me zo'n minuten, uren, weken naar me staren. Hij krijgt geen genoeg van me en ik krijg geen genoeg van hem. Ik streel zijn enorm zachte wangen met mijn vingers. Hij pakt m'n hand en kust op me pols. Hij zegt duizenden lieve dingen tegen mij. Maar wat mij het blijst maakt om te horen is hoe erg hij van me houdt. Dat hij alleen maar mij wil. Dat ik de allerberlangrijkste persoon ben voor hem. En dat hij iedereen zou vermoorden voor mij. Minhyun, ik hou zo erg van je.
Ik wrijf mijn rechteroog terwijl ik met mijn linkerhand nog steeds stevig de kussen vasthoud. Ik probeer om m'n ogen open te doen maar door het felle licht gaan mijn oogleden moeilijk open. Ik strek mijn armen en benen en ga langzaam overeind zitten. Ben ik nou in slaapgevallen op zijn bank?
Het was de fijnste dutje ooit.
Tot mijn grote schrik sta ik als een vlieg op. Ik kijk vlug om me heen en zie dat hij er niet is. Tot mijn grote opluchting ben ik blij dat hij niet thuis is. Als hij me zag slapen op zijn bank, dan was ik nooit levend uit dit huis gekomen. Ik adem trillend in en uit en loop verder door zijn woonkamer. Ik spot mezelf in de spiegel en ik zie opgedroogde bloed op m'n onderlip. Ik lik mijn lippen en het wondje op me lip begint hevig te prikken. Ik kan niet meer mijn mond wijd opendoen want anders scheurt ie door midden.
Ik ga langs de eettafel en zie een grote fruitschaal in het midden. Er zitten een paar verotte appels tussen. Tegenover de de eettafel zie ik een bruine deur. Dat is zeker weten de keuken aangezien ik een paar keer naar zijn tuin was geweest en altijd een bruine deur zag. Ik doe hem open en ik zie een donkergrijze keuken. Het is niet al te groot maar het zou zeker genoeg zijn voor ons tweeën. Op de keukenblad zie ik twee grote messen naast een messenslijper staan.
Zo te zien gebruikt hij heel vaak die messen.
Ik draai me om en ik zie nog een bruine deur staan. Ik doe hem open en het ruikt sterk naar de dure parfum die ik al de hele tijd ruik. Ik kijk om me heen en ik zie een grote witte badkamer. De douchekuip is nog nat en vochtig en er ligt een lege shampooflesje op de grond. Het is de lege shampooflesje van Minhyun. Hij heeft hem leeggemaakt. Ik pak hem van de douchekuip en ik doe het in me rugzak. Minhyun zou het vast niet merken, en wie zou er nou een lege shampoofles van zijn crush laten liggen?
Ik loop de badkamer uit om richtig naar de gang te gaan. Zometeen komt de leukse gedeelte. De 2e verdieping waar zijn kamer is. Ik doe de deur van de gang open en er komt een heftige geur naar me op. Het ruikt niet meer zo lekker als net. De parfumgeur die net de hele huis had bedwelmd kon ik niet meer ruiken. Nee, het rook naar rotte vis. Ik begin te kokhalzen maar ik ben benieuwd waar het vandaan komt. Ik zet een paar stappen naar achter en de geur wordt sterker.
Ik draai mijn hoofd naar links en zie een houten luik dat half bedekt is met een bordeaux rode tapijt. Ik knijp mijn neus dicht en haal de tapijt weg. Ik schuif het luikje open en een grote lucht met stof gaat naar boven. Ik steek mijn hoofd onder het luikje en doe het lampje aan. Ik zie een typische kelder dat er vrij netjes uitziet. Ik zet mijn voeten op de trap en ga langzaam naar beneden. Ik verloor even mijn evenwicht en sloeg een trappetje over. Tot mijn grote geluk ben ik niet van de trap gevallen. Ik laat mijn handen van me neus en je kan niet eens ademhalen door de extreem vieze lucht dat hier ruikt. Ach, het is maar een kelder en elke kelder heeft zijn eigen vieze geur toch? Vlug zet ik mijn handen weer voor me neus. Ik loop naar voren en ik zie geen boeiende dingen.
Wat saai. Laat ik maar uit de kelder gaan om zo snel mogelijk bij zijn kamer te zijn. Ik draai me om.
Net wanneer ik naar de trap wou lopen, zie ik iets walgelijks liggen achter de trap. Het is de walgelijkste ding die ik ooit in mijn leven had gezien. Het was een naakte meisje.
Het naakte meisje had een lelijke lichaam, haar benen waren paars boven het olijfkleurige lichaam. Haar bovenlijf had twee grote steken dat waarschijnlijk veroorzaakt was door een mes. Haar buik zat vol met opgedroogde bloed en haar lichtbruine haren bedekte het gezicht. Ze was afschuwelijk. Ik bedekte een beetje mijn ogen en liep met trillende bovenbenen naar het lelijke lichaam toe. Mijn hart sloeg een slag over.
Wat doet een dode lijk in het huis van Minhyun?
Ik sta nu naast het dode meisje. Met mijn gesplete ogen kijk ik voorzichtig naar haar haar. Naast de goudbruine lokken zitten er een aantal donkerrode plukken. Ik ga bukken en met mijn rechterhand veeg ik het haar van haar gezicht weg. Ik word duizeliger en ik krijg braak neigingen.
Haar ogen stonden wijd open. Ik kijk naar haar gezicht en ik herkende dat meisje. Het was de meisje die ik een paar dagen geleden met Minhyun had gezien. Het was die ene meisje waar Minhyun er heel verliefd naar keek. Het meisje lag nu hier dood. Terwijl ze een paar dagen geleden prachtig was, was ze nu zo lelijk dat je er van moest kotsen. Ik zie dat ik bloed aan m'n handen heb en door mijn grote schrik verlies ik mijn evenwicht en val naar achteren.
Ik moet hier nu weg. Als ik dat niet doe dan eindig ik net zo lelijk en dood als haar. Ik sta op en zet een paar stappen naar achter en ben angstig aan het kijken.
Opeens hoor ik hele harde voetstappen. De voetstappen komen deze kant op. Mijn hart begint te bonzen en ik kijk fronsend naar de trap. Ik zie twee voeten verschijnen met zwarte slippers.
Het was Minhyun.
Hij zag er anders uit dan normaal. Vandaag had hij geen spijkerbroek aan met een zwarte leren jack. Vandaag had hij een zwarte pet op en een witte mondkapje voor zijn mond. Minhyun had groene handschoenen aan dat tot zijn ellebogen kwam.
Maar Minhyun heeft me gezien. Hij blijft in het midden van de trap staan. Het lijkt wel alsof hij versteend is. Minhyun kijkt me met grote verbaasde ogen aan.
Ik ben ook versteend en kijk angstig terug naar hem.
Ik voel mijn hart in me keel bonzen.
JE LEEST
Obsession
General FictionHij pakt mijn nek stevig vast terwijl ik afgeleid word door zijn donkere ogen. Soyeon heeft een grote crush op een wrede jongen. Minhyun. Hij is gewelddadig en heeft een sadistische karakter. Minhyun vindt het geweldig om mensen te zien die pijn lij...