obsession

- 17 - lust

"Wat is er.. aan de hand?" vraag ik aarzelend.

"Ik heb zo'n tien keer je naam geroepen en de gehele begane grond naar je gezocht!" schreeuwt hij.

Minhyun gaat op zijn knieën zitten en laat een diepe zucht. Hij slaat een hand op zijn gezicht. "Ik dacht dat je weggelopen was."

Ik kijk hem vragend aan. "Weglopen? Waarom zou ik? Het is een droom die uitkomt dat ik überhaupt bij jou mag overnachten." stel ik hem gerust.

Minhyun laat nogmaals een zucht gaan. Zijn verstijfde lichaam ontspant zich weer en hij staat op. "Goed. Wat doe je trouwens in mijn kamer?"

Ik staar naar de hoodie die ik nog in mijn handen heb. "Ik was gewoon.. nieuwsgierig. Ik had deze hoodie gevonden die je aanhad toen ik je voor het eerst zag."

"Hmmm is dat zo? Waar had je me gezien?" vraagt hij terwijl hij op zijn bed gaat zitten. Minhyun verspreid zijn benen en laat zijn handen rusten op het bed om er op te leunen. Zijn quads worden breder bij het zitten. Het valt Minhyun op dat ik naar zijn quads staar. Hij knipoogt naar me.

Jeetje. Hij speelt echt met mijn gevoelens.

"Nou, ik neem bij het fietsen naar huis altijd hetzelfde paadje en op een dag had ik jou gezien. Je was met een vrouw die dag." Ik wijs de hoodie aan. "Deze hoodie had je aan.. e-en het stond je goed" zeg ik zacht terwijl ik met een plukje van mijn haar speel. "Sinds die dag begon ik geïnteresseerder te worden en wilde ik je leren kennen."

Minhyun buigt zich voorover. "Dacht je dat je mij kon leren kennen door mij te stalken?"

Ik bekijk beschamend naar beneden. "Hoe lang stalk je me al Soyeon?" Ik haal langzaam mijn blik op. Net wanneer ik mijn stem wil laten horen stop ik. Zal ik de waarheid spreken? Als ik zeg dat ik hem al een jaar lang "stalk". Zal hij me dan geen creep vinden? Zijn beeld over het lief en onschuldig meisje zal dan in één klap verdwijnen.

"Ik ehm.. denk gewoon een tijd." stamel ik.
Minhyun kijk me met gespleten ogen aan. "Hoe lang Soyeon?" zegt hij serieus.

Ik haal diep adem. Wees nou maar eerlijk Soyeon. Het is onmogelijk om een ander persona aan te houden. Het is immers ook Minhyun die voor je staat. Verliefde stellen zijn altijd eerlijk tegen elkaar.

"Ik denk.. een jaar en een maand."

Minhyun schiet in een lach en hij bedekt zijn gezicht met zijn handen. "Dat is meer dan wat ik had verwacht! Ik heb pas een half jaar geleden het gevoel gehad dat ik bekeken werd, maar je was al een jaar lang bezig!"

"Het spijt me Minhyun, ik deed het niet expres. Ik werd gewoon gelukkig als ik je zag."

"Hmmm.. Vertel me, wat ben je te weten gekomen over mij stalker?"

"N-nou, ik heb je een jaar lang met verschillende vrouwen gezien. Ik zag altijd dat je ze meenam naar huis. Verder.. weet ik eigenlijk niet veel over je." vertel ik aarzelend.

"Is dat het?" vraagt Minhyun teleurgesteld. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Vindt hij het nou jammer dat ik zo weinig over hem weet? Vaak zat ik gewoon een uur lang vooruit te staren, hopend dat ik maar een glimp van hem kon zien. De meeste dagen kon ik hem überhaupt niet eens zien. Ik gok dat ik maar twee keer per week echt een kijkje van hem kon hebben. "Ja, vaak kon ik je niet eens.. zien." zeg ik verdrietig.

"Waarom kwam je gewoon niet naar me toe?"

Mihyun streelt zijn nek en verwerpt een blik naar mijn nek. Hij trekt een kleine grijns.