Kuğunun Son Şarkısı

●Bölüm 12●

SEL@M! Udkdof

neyse yeni bölümle karşınızdayım!

Umarım seversiniz!

İyi okumalar :) ;) !

MULTİ: Ezel ve tatlılığı kfkdkdkd

EN SEVDİĞİNİZ ŞEHRİ YAZMAYI UNUTMAYIN!

¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤

Olamazdı ya!

Olmamalıydı!

O uyuzu görmek istemiyorum ben!

Hayır ya, hayır...

"Evet, Ezel maalesef onlar. Ben kaçar!" Dedim ve hızla etrafıma bakındım.

Saklanmam gerekiyordu!

Güney ve tayfasının olduğu tarafa baktım. Hararetli bir şekilde Çağatay ile konuşuyordu. Yanların da bugünkü küçük kız vardı ve baygınca etrafına bakınıyordu.

Birden, etrafa bakarken gözleri beni buldu. Gözlerini kocaman açtı ve Güney'in elini çekiştirdi. Güney kızı susturdu ve konuşmaya geri döndü.

Beni görürse sıçardım ben!

Etrafa hızlıca -tekrar- göz attım. Gözüme pamuk şekerci takıldı.

Sinsice amcaya baktım. Koşarak oraya gittim ve üç tane aldım. Parasını ödedim ve üçünü tek elime toplayıp, pamuk şekerleri yüzüme siper ettim.

Hah, şimdi ne yapacağım?

Kapalı, yüzümün görünmeyeceği bir oyuncağa binmeliydim.

Bunun için gişeye kadar bu garip halimle ilerlemem gerekiyordu.

Of!

Hızlı adımlarla gişeye ilerlerken bir anda çantamdan hızla çekildim.

Beni çeken elin sahibi pamuk şekerleri işaret parmağını kullanarak aşağı indirdi. Böylece yüzüm açığa çıkmıştı.

Korkarak baktığımda Güney olduğunu gördüm. Muzipçe sırıtarak bana bakıyordu.

Dudaklarını konuşmak için araladığın da ondan önce davrandım. Diyeceği şey iki ihtimaldi.

'CEE!'

'Bindin nidin siklinmi giriği diyiyirsin?' Diyecekti.

Bunu engellemek adına: "Bak 'CEE!' gibi bir tepki vereceksen çantamı kafana geçiririm Güney." Dedim.

"Tabii ki küçük cimcime. Demeyeceğim."

"Küçük cimcime de deme!"

"Tamam. Minik cimcime nasıl?" Dedi muzip sırıtışını yüzünden silmeyerek.

"Tamam de Allah'ın cezası! Ne istiyorsan de!" Dedim bıkkınlıkla.

"Ee, hadi ne yapıyorsunuz? Çok önemli işleriniz yoktur umarım. Çünkü küçük bir misafiriniz olacak!" Dedi Güney, sahte bir heyecanla.

"Küçük bir misafir?" Dedim şaşkın bakışlarımı Güney'den çekip, Kadir ve Çağatay'ın yüzlerine baktım. Onlar da aralarında bir şey konuşuyorlardı.

"Evet, dört yaşında tatlı bir misafir -işaret parmağıyla sabah ki küçük kızı gösterir-. Tanıştırayım, Yaren." Dedi Güney.

Ne yani, Eslem bitti şimdi de Güney'in sorumluluğunda ki küçük bir kıza mı bakacaktık?

"Biz neden bakalım ki?" Dedi Ezel, haklı bir noktaya değinerek.

Çağatay hemen açıklamaya koyuldu. "Şimdi kızlar, siz Yaren'e bakacaksınız. Biz de küçük bir işimiz var, onu halledip geleceğiz."

"Bizim bu işten çıkarımız ne?" Dedi Meyra. Ben de kafa sallayarak Güney'e baktım. O da bana bakarak konuşmaya başladı. "Her hangi bir çıkarınız yok. Bize yardım edeceksiniz. Biz de bir şeref- aman! Yani bir adam ile konuşacağız."

"Tamam. Ama biz gitmek istersek nasıl haberiniz olacak?" Dedim kabul ederek. Pek bir şey değişmezdi.

Güney, hemen cebinden telefonunu çıkardı ve bana bakmaya başladı.

Ben de cebimden telefonumu çıkardım. Hemen telefonumu elimden aldı ve sanırım kendi numarasını tuşladı. Ve aradı. Kendi telefonu çalmaya başladığın da kendini bana, beni de kendine kaydetti. En sonunda telefonumu uzattı. "Gitmek üzere olduğunuzda beni arayın. İşimiz bitene kadar beklemeniz de fayda var ama." Dedi.

Kafamı sallayarak Yaren'e baktım. "Gel bakalım küçük prenses." Dedim. Çekingen bir tavırla yanıma geldi. Elini tutup elimde ki kendi pamuk şekerimi ona verdim. Çekingen bir tavırla elimden aldığında başımı eğerek gülümsedim. Çok tatlıydı.

"Bizden çekinmene gerek yok tatlım." Dedi Ezel. Her zamanki tatlı gülümsemesiyle söylemişti bunu. Kıza baktığım da onunda gülümsediğini gördüm. Güney'e baktığım da orada olmadığını gördüm. Etrafıma baktığımda da olmadığını gördüm. Gitmişti demek ki. Omuz silktim ve Yaren ile ilgilenmeye başladım. Dizlerimin üzerine çöktüm ve sevecenlikle boşta olan elimi ona uzattım. "Merhaba Yaren. Ben İdil. Bu abla Ezel, bu abla ise Meyra. Memnun oldum!" Dedim. Sıra sıra üçümüze baktı. Tatlı gülümsemesiyle bana döndü. "Mem de Yayen. Mem de meynun oydum İsil afla!" Dedi.

Lan, bu kız çok minnoş!

Hepimiz gülerek ona baktık. Ben bakamadım ama, çünkü başım hafif önüme eğikti. Kafamı kaldırdım ve ayağa kalktım. "Hadi bakalım! Başlayalım!" Dedim lunaparkta göz gezdirirken.

●●> BİR KAÇ OYUNCAK SONRASI <●●

"Buyaçı dot düselmiş!" Dedi Yaren. Bu kızla vakit geçirdikçe daha tatlı geliyordu gözüme.

"İsil afla, buyaçı dot düsel afa mem dot dıfıltım. Ne dapayım?" Dedi Yaren.
(İdil abla burası çok güzel ama ben çok sıkıldım. Ne yapalım?)

"Bilmşyorum ki güzellik. Binmediğimiz korku tüneli ve hız treni kald-" derken Ezel korku dolu sesiyle lafımı kesti. "Hayır, hayır, hayır! Asla binmem ben onlara!" Dedi. Korkuyordu. Neden korktuğunu biliyordum. Ölen küçük kardeşi, korku tünelin de kalp krizi geçirmişti. Ve küçücük kalbi bu korkuya dayanamamıştı. Anlayabiliyordum.

"Tamam sen binme biz bineriz. Merak etme. Kocaman kızım ben." Dedim Ezel'e. Sonra Yaren'e döndüm. "Binmek ister misin?"
"Ecet! İttiyem! Hati tidiyem!" Diyerek elimi tuttu ve gişeye sürüklemeye başladı. "Bekle bakalım prenses." Dedim elini tutup Ezellere doğrı ilerledim. Korkuyla bize bakıyordu. Meyra elini onun omzuna koyarak bize baktı ve gülümsedi. Ben de kafamı salladım. Dudaklarımı oynatarak "Bizi merak etmeyin. Ona iyi bak." Dedim. Kafasını güven verircesine salladı ve Ezel'i banklara oturttu. Çantasından su çıkardı ve içmesi için Ezel'e uzattı. Arkamı döndüm ve ikimize bilet aldım. Ama Yaren'i alamazlarmış. Ona döndüm ve açıklama yaptım kabul etti ve koşarak gidip Ezel'e sarıldı. Ben de yanlarına gidip çantamı onlara bıraktım. Ve korku tüneline ilerledim. Korkuyordum ama bileti almıştım. Yaren için binecektim ama onu almadılar. Bu bileti başka oyuncaklar için de almazlardı.

Binmekten başka çarem yoktu. Zaten henüz Güneyler de ortalıkta yoktu.

Of ya!

¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤•¤

Selam! Sizce neler olacak?

Güneyler neden bir anda ortadan kayboldular?

Bir daha ki bölüm de anlatım başka ağızlardan olacak. Kimlerin ağzından olabilir sizce?

Neyse gidiyim de yeni bölümü yazıyım ben kfmcofod

Yaren de çok tatlıydı be! Kimin karakteri mclckfl

Neyse :) :D

Bay bay ;)

Öpüldünüz ;*