Hiç beklenmedik bir yerde, beklenmedik bir 'fail'le girmişti genç adam genç kuğusunun hayatının baharına... Gerek okul gerek hayatlarının şartları onları bunaltırken hayatta her anlarında yanlarında olan kardeşleri ve aileleri dışında olan bir eksik...
Çalan sinir bozucu alarmın sesiyle kalktım. Gözlerim o kadar şişmişti ki açmakta zorluk çekiyordum. Ve anlamadığım şeylerden olarak, neden bu kadar kafama taktığımdı. O lafları söyledi diye gün akımı değişip, hayat durmayacaktı. Tüm acımasızlıklarla birlikte hayat devam ediyordu. Ve emindim ki Bora, Güney'i şikayet etmişti.
'Koy zamazingosuna' diyerek kalktım. Kalkmaz olsaymışım. Bugün Cumartesi! Pazartesi günü zokayı yiyeceğiz.
Ya lanet olsun. Yaşam enerjim çekilmişti, şimdi yerime iyice sindim. Of!
Üstüme rastgele eşofmanlarımı geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merdivenlerden aşağı ruhsuzca inerken, merdivende Eslem ile karşılaştım.
Hızlanarak yanıma geldi ve yalvarırcasına sordu. "Abla benimle bakkala gelsene. Nolur? Akşam, Ezel ablalarda pijama partisi yapacağız ya...".
"Tamam ablam. Giyin sıkıca çıkalım." Dedim ve inmeye devam ettim. Dalgınlıkla söylediğim şey kafama dank ederken, Eslem'e bağırsam hayatta vazgeçmez, sürükleyerek götürürdü. Ve şu halimle rezilliğe gerek yoktu.
Üstüme siyah hapşonlumu geçirip, siyah spor ayakkabılarımı geçirdim. O sırada Eslem'de yanıma gelip ayakkabılarını giydi. Bana nazaran pespembeydi. Elimi tuttuğunda ilerlemeye başladık.
Bakkalın oralara geldiğimiz zaman Eslem, elimden kurtulup bakkala koşarak girdi. Ben ise yavaşça girdim, onun aksine.
Boncukları aralayıp içeri sindim.
Eslem, bana bakarak kararsız gözlerle konuştu." Abla, hadi yardım etsene!".
"Ablacım, ne istiyorsan al. Geç kalacağız."
Bakkala girdiğimden beri kasa haricinde her yere bakıyordum. Ama ara sıra onun gözlerini üstümde hissediyordum.
Her nasıl oluyorsa, gözlerimiz bir anda kesişti. Ben ona hayal kırıklığı ile kırık bakarken, o bana bomboş gözler ve boş ifadesiyke bana bakıyordu.
"Abla parayı öde de çıkalım. Göktuğ'cuğum beklemesin." Dedi küçük ellerini, her şeyi tezgaha yığdıktan sonra çırparken. Gözlerimi Güney'den çektim ve hafifçe gülümseyerek Eslem'in yanına gittim.
O sırada yine aklıma bir şeyker dank etmişti.
Telefonum. Of ya. Of.
Gülümsemem yüzümde donarken parayı ödedim ve son bir kez yüzüne kırık bakışlarımdan gönderdim. O ise umursamadan paraları kasaya koyuyordu. Bir hışımla bakkaldan çıktım.
Eslem'in elinden tutup dışarı çıkardım. Evin yolunu tuttuk. Sanırım bugün yine ağlayacaktım. O küçücük bakışma bile gözlerimin dolmasına yetmişti.
