AFİTAP|| TEXTING [TAMAMLAMDI]

-29-

    Kafanız karışmasın diye söylüyorum, bu bölüm 27. Bölümün devamı 💫 1 bölüm bilinmeyenin ağzındandı. Şimdi olaylara kaldığımız yerden devam ediyoruz. Keyifli okumalar!🐞

----

  Telefonumu cebime koydum. Dişlerimi sıktım.

"Ne zamandan beri?"

     Bu soruyu bekler gibi cevap verdi.

"İlk tanıştığımız andan beri."

     Sinir hücreleri tüm bedenimde yayılıyordu. Gözlerim kapalıydı.

"Çıkıyor musunuz?"

    Derin bir nefes aldım. Sıraç her cevabında bana doğru bir adım atıyordu.

"7 aydır. "

      Tam önüme durdu. Kollarını iki yana açtı. Gözlerimi hızla açıp yüzüne yumruğu geçirdim. Balın çığlık atarken diğer çocuk topuklamıştı bile. Sıraç gülerek ayağa kalktı.

"Bu benden gizlediğiniz içindi. "

     Tekrar tam karşıma durdu. Bir yumruk daha attım. Yine yeri boylamıştı.

"Bu 7 ay içerisinde kardeşimi üzdüğün anlar içindi."

      Sıraç kendine gelmek istercesine kafasını iki yana sallayıp ayağa kalktı. Hâlâ gülüyordu. Tekrar karşıma dikildi. Bir yumruk daha attım. Diğerleri kadar sert olmadığı için geriye doğru yalpaladı. Beklemediği kesindi.

"Siktir! Bunu niye attın Lan?" 

       Güldüm.

"Allah'ın hakkı üçtür kardeşim."

     Kolundan tutup çekiştirdim.

"Yürü hadi yürü. Eve gidip yüzüne pansuman yapalım. "

------

Dolunay:

Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır,
Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini. (20.31)

İstanbul:

Desem ki sen benim için, Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin!(20.32)

Dolunay:

Desem ki...
İnan bana sevgilim inan,
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.(20.32)

Dolunay:
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.(20.33)

Dolunay:

Bırak ben söyleyeyim güzelliğini, Rüzgârlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber. Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen, Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum. (20.33)

İstanbul: Cahit sıtkı tarancı... En sevdiğim şiirlerinden. (20.34)

Dolunay: Şiir sevmeni seviyorum... (20.35)

İstanbul: Şiir sevmemi sevmeni seviyorum...(20.35)

Dolunay: En çok da seni seviyorum. (20.36)

İstanbul: En çok da seni seviyorum. (20.36)

Dolunay: Seni gördüğümde böyle sarılacağım. (20.37)

İstanbul: Sen yeter ki böyle sarıl, tek kelime şikayet edersem şerefsiz olayım. (20.37)

----

  Eveeeet! Finale doğru adım adım ilerliyoruz. Az kaldı. Şuana kadar bana destek olan herkese minnettarım, teşekkür ederim. Iyiki varsınız uğur böceklerim! 🐞💙💫

Kitap ve benim hakkımda sorularınız var ise;

ask.fm: Afitap6

     Hepinizi bekliyorum! Esen kalın 🐞💙💫