AFİTAP|| TEXTING [TAMAMLAMDI]

-Final-

İstanbul: İnanamıyorum. 9 ay sonra hayalimiz gerçek olacak... (19.08)

Dolunay: Elim ayağım titriyor İstanbul...(19.08)

İstanbul: Korkuyorum... (19.10)

Dolunay: Korkma İstanbulum. Hiçbir şey olmayacak. (19.10)

Dolunay: Saat 11.50 de Galatanın önünde. (19.10)

İstanbul: Heyecandan ölmezsem, orada olacağım.

-------

      Heyecandan terleyen avuç içlerimi pantolonuma bastırdım. Aynadaki yansımama baktım. Üzerime Galata kulesi deseni olan siyah bir tişört giymiştim. Altıma siyah jean. Hava soğuk olduğu için ince bir ceket giydim. Beyoğlunda bir otelde oda kiralamıştım ve saat neredeyse gelmişti. Valizimin üzerinde bulunan parfümden sıktım. Heyecandan elim ayağım birbirine dolanıyordu. Buluşma saatini söyledikten sonra bir daha konuşmamıştım Afra ile.

     Telefonumu da aldıktan emin olduktan sonra odanın kartını alarak çıktım. Hazırlanırken çağırdığım taksiyi kapının önünde beni beklerken buldum. Geç kalmamak için hızlı adımlarla taksiye bindim. İstanbul trafiği yüzünden biraz geç kalsam da sonunda galataya gelmiştim... Bileğimi kaldırarak saate baktım. 23.49. Tam vaktinde diye geçirdim içimden. Işıkların altına, galatanın dibine geçtim ve telefonumu çıkardım.

Dolunay: Geldim.(23.50)

"Merhaba gölge. "

   Kafamı kaldırdım. Ve hayatımda görebileceğim en güzel gözlerle karşılaştım. Gözlerim dolarken onunki dünden hazır gibiydi.

Adım attım.

Adım attı.

Adım attım.

Adım attı.

Adım attık.

Kalplerimiz üst üste gelirken bir daha asla ayrılmayacak bedenlerimizi birleştirdik.

   Başını boyun girintime soktu.

"Şükürler olsun... Bir şey olmadı..."

    Başımı boyun girintisine soktum.

"Bir gün birinin uğur böceği olursun demiştim..."

      Boyumdaki başını biraz kıpırdatarak derin bir nefes aldı.

"Uzun zamandır bu anı bekliyordum gölge..."

     Kafasını kaldırıp gözlerime baktı. Ellerim belinde, elleri omzumdaydı. O an... Kahverengi olmasına rağmen deniz gibi olan gözlerinde boğulmak istedim.

    Burnumu saçlarına götürüp derin bir nefes aldım.

"Emin ol bende uzun zamandır bu anı beklemiştim, İstanbul."

"Hani sen bana İstanbul diyorsun ya, eğer ben gerçekten İstanbulsam boğazım kuruyana kadar seveceğim seni."

"Eğer bende gölge isem, gece gündüz demeden seveceğim seni."

🌌🌌🌌🌌🌌🇹🇷🇹🇷

      Ve Merhaba! Ah... Final yaptığım ilk kitabım ve gerçekten çok farklı bir duyguymuş. Afitap bu noktada final oldu fakat özel bölümler, Afra ve bilinmeyen numaranın ağzından bölümler gelecek elbette.

  Bu süreç boyunca başta  nedestenium ve MissSummers olmak üzere herkese teşekkür ederim!💫💙🐞

   Bu bölüm 2 kişi hariç, herkese ithaf olsun. Mesafeler engel değildir arkadaşlar. Ne dostluğa ne de başka bir şeye.

    Siz benim uğur böceklerimsiniz, öyle kalacaksınız :'). 💫💙🐞

    Devam eden süreçte yanımda olmak isteyen uğur böceklerim "Hukuk terazisi" adlı kitabıma bekliyorum.

      Esen kalın..

                        Sizi hep seven Beyza.