Patient N• 119 (persian translation)

Chapter 29

[به يك موزيك غمگين گوش بدين :'( ]
__________

پروازم تو تاماراي فلوريدا فرود اومد و بايد بگم اصلا آماده نيستم براي اتفاقاتي كه ممكنه بيفته. من دقيقا تو شهري هستم كه الان هري ام هست.

ضربان قلبم همزمان كه از هواپيما پياده شدم بالا رفت و با ديدن اون همه آدم در رفت و آمد تو فرودگاه حال خوبي نداشتم.

پدرم گفت براي رفتن به خونه تاكسي بگيرم چون اون داشت يه سري كارايي براي آماده كردن مهموني ميكرد.

اين اشتباه ترين تصميمي بود كه تو كل زندگيم داشتم. من بايد ميليون ها مايل دور از هري بمونم. من ديگه نميخوام ببينمش و در عين حال ميخوام. دوست دارم همه چيز برگرده به همون حالت قبليش. اما ميدونم تا زماني كه تو اين آرزو باشم و براش صبر كنم، به همون اندازه اذيت ميشم.

سعي كردم هري رو از ذهنم بيرون كنم همزمان كه سوار ماشيني شدم و آدرسي كه پدرم داده بود رو به راننده دادم.

مهموني تا يك ساعت ديگه شروع ميشه و الان ساعت هفته. ميخوام به خاطر پدرم به اين مهموني برم اما نميتونم با وجود هري با اين موضوع كنار بيام.

وقتي تو ذهنم با خودم كلنجار ميرفتم، ماشين منو به يه عمارت خيلي شيك و بزرگ رسوند. ازش تشكر كردم و بعد از پرداخت پولش پياده شدم.

از پله ها بالا رفتم و بعد از باز كردن در با يه خونه ناآشنا و خالي (منظورش ادمه) مواجهه شدم. همه جارو نگاه كردم و سعي كردم جاي وسايل هارو ياد بگيرم. همون موقع پدرم بهم يه پيام فرستاد و نوشته بود كه مهموني همين الان شروع شده.

بهش گفتم كه خونه ميمونم و وقتي برگرده همو ميبينيم.

ميدوني چي بدتر از اينه كه ميدونم هري الان با تيلوره؟ اينكه اون آدما بيان جلو و يكي يكي بپرسن من همون دختري بودم كه قبلا باهاش قرار ميزاشت؟؟

خيلي از بچه هاي كالج اينو ميدونستن. خيلي از آدما ميدونن كه اون با من قرار ميزاشته و دوباره به تيلور برگشته. اين يعني من يه بازنده ام. چيزي كه واقعا هستم.

اتاق مهمان رو پيدا كردم و كيفمو روي تخت گذاشتم. چشمم به نامه اي كه روي بالش بود افتاد. برش داشتم وديدم كه از طرف پدرمه.

[اگر واقعا نميخواي به اين مهموني بياي دركت ميكنم. ولي يادت باشه اين مهموني براي بچه هاييه كه براي كمترين كمك ها از دوردست فرياد ميزنن. دوستت دارم و ميدونم تو فوق العاده قوي اي.]