İkili Hayat

Farklı Yaşamlar

Bölümler düzenlenmeye başlamıştır.

''Günaydın sevgilim.''

Bu sesi duyduğunda her zamanki gibi içi huzur dolmuştu Emir'in. Kendisinden çok uzakta dahi olsa Derin ona huzuru, sevgiyi sıcaklığı hissettirebiliyordu. Aşkı onunla tatmıştı. Ondan yaşça büyük olsa da sevgi, aşk ve duygular konusunda bir çocuk gibi bilgisizdi. Derin'e kadar bunların hiçbirini tatmamıştı. Ama bu küçük kız onun kalbini attırmıştı, hayata döndürmüştü. 

''Günaydın güzelim.''

Keyifle kendisini ayna da süzdü ve hafif kıvrılmış olan gömleğinin yakasını düzeltti.

"Ne zaman geleceksin?"

Keşke bilseydim diye geçirdi içinden. Derin'in yüzünü görmüyor dahi olsa onun kaşlarını çattığından ve ince dudaklarını büzdüğünden emindi. Derin'in hal ve tavırlarını bilmek için onu görmesine gerek yoktu. Uzakta da olsa hafızasına her ayrıntıyı kazımıştı. Sıkıntı ile nefesini dışarı verdi.

"Biraz daha işim var."

"Ben seni çok özledim ama."

Hala Derin'in küçük bir çocuk gibi dudaklarını büzmüş hali gözlerinin önündeydi. Cümlenin sonunda kelimeyi uzatmış ve bir çocuk gibi sesini inceltmişti. Yirmi bir yaşına gelmesine rağmen hala için de bir çocuk besliyordu. Hoş Emir'de bundan şikayetçi değildi ya. Onun içinde ki çocuğu, bazen ortaya çıkardığı cesur ve çekici kadını, bazense bir büyükanneyi aratan tavırları.. Her şeyi ile her şeyiydi Emir'in.

"Bende seni özledim güzelim. Biraz daha dişimizi sıkmalıyız az kaldı."

Bir süre sessizlik oluştu. Emir yalnızca Derin'in nefes alış verişini dinliyordu. Bu bile onu yanında hissetmesini sağlamaya yetmişti. Çok özlemişti küçüğünü. Derin'i kolları arasına alıp, göğsüne yayılan o ipeksi saçları okşadığı anı, uyurken hafif mırıldanmalar eşliğinde kendine iyice sokulan küçüğünü, onun boynundan yayılan tatlı ve bir o kadar insanı sarhoş eden kokuyu, kendisine yalnızca dudaklarıyla değil gözlerinin içiyle bile gülümsemesini çok özlemişti. Kısık bir iç çekmeden yapamadı.

"Pekâla ama çabuk gel tamam mı?"

Bu masum sese gülümsemeden edemedi. Kafasını salladı sanki Derin görecekmiş gibi. Fakat bilmediği bir şey vardı, her hareketi ezberleyen bir tek Emir değildi. Derin de en az Emir kadar ezberlemişti sevdiğini.

"Tamam."

Arkadan gelen birkaç kırılma sesiyle Emire telaşa kapıldı birden. Sesi bile telaş ve korkuyla dolmuştu. Sert gibi görünen adamın en yufka yerindeydi Derin.

''İyi misin Derin?''

''Ben iyiyim ama tabaklarım için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Şey ben seni sonra arayayım mı?''

Çarpık ve ufak bir gülüş yakışıklı yüzünde yer edindi. Küçüğü her zaman ki mutfakta muhteşemliklerini sergiliyordu. Kafasını iki yana salladı. Hala en ufak bir şey öğrenememisti mutfak ile ilgili. Öğrenmemeyle kalmıyor bir de sakarlıklarıyla her şeyi daha da beter ediyordu. Belki de mutfak ile arasında bir barış imzalamamasının sebebi erkeğinin gönlüne yemeklere gerek kalmadan yerleştiğini bilmesiydi.

"Tamam güzelim. Kendine dikkat et."

Telefonu kapatıp yatağa fırlattı. Bir an önce burada ki işlerini bitirip İstanbul'a dönmeliydi. Geleli neredeyse iki hafta olmuştu. İki gün bile zorken Emir için iki hafta dilek olaydı.

"O kimdi Emir?"

Emir iç çekerek arkasına döndü ve Selda'ya baktı

"Seni ilgilendirdiğini sanmıyorum ."

Selda için de birikmiş sözcükler ile sinirle soludu. 

"Ben senin karınım Emir!"