Yanımda Kal

2.Bölüm

Haftalar haftaları kovaladı.Günler saatler geçmek bilmedi ahu için.Hayatında yaşadığı en büyük acının babasının ihaneti olduğunu sanarken annesinin ölümüyle beraber kendini boşluktaymış gibi hissetti.İçindeki yangın bir türlü sönmek bilmiyordu.Ölümle yaşam arasındaki o ince çizgiyi annesinin ölümü ile daha iyi anladı.Polislerin söylediklerine göre bilerek annesini yakmaya çalışmışlar.Benzin bidonları apartmanın yakınındaki çöpten çıkmıştı. Bakılan kameralarda en ufak bir iz yoktu.Kafayı yemek üzereydi.Kim annesinden ne istiyordu? Tam 1 aydır kimseyle konuşmuyordu.En yakın arkadaşı buke hergün gelip onunla konuşmaya çalışıyordu fakat tek yaptığı boş boş duvara bakmaktı.Yangından sonra bir arkadaşının boş bir evinde kalmaya başlamıştı.Komşuları,annesinin arkadaşları, iş arkadaşları bu bir aylık süre içersinde hep yanında olmuşlardı.Okunan mevlütlerde sadece duvara boş boş bakıyordu.Hayatındaki tek insanı kaybetmişti.Yalnız kalmıştı.Gidecek bir mezarı bile yoktu annesinin.Bomboş baktığı tavandan kafasını çekip yataktan kalktı.Ellerine annesinin resmini aldı.

"Beni hiç bırakmıycaktın.Söz vermiştin.Ben şimdi napıcam anne.Benim kimsem yok.Sana yemin ederim seni öldürenleri bulucam.Kendi ellerimle adalete teslim edeceğim.Üzülme anne sen benim kalbimde yaşıycaksın"

diyerek dudaklarını fotoğrafa bastırdı.Çalan kapıyla ayaklarını sürüyerek kapyı açtı.Gelen bukeydi.Buke Urfalı bir ailenin kızıydı.Ahu ilede üniversitede tanışmışlardı.Sarı saçlarının yanı sıra ela gözleri ile çok dikkat çekiyordu.Ahu yine tek kelime etmeden kapıyı kapattı.Bukeyle beraber koltuğa oturdular.Buke ellerini ahunun saçlarına daldırıp

"Hepsi geçicek canım herzaman yanındayım."dedi

Ahu bukenin söylediklerine hafif bir tebessümle cevap verdi ve Buke'nin dizlerine uzandı.

Ulusoy Konağı
Bedirhan selim koltuğuna oturmuş gelicek telefonu bekliyordu.Bu telefon onun için çok önemliydi.Çalan telefon sesiyle düşüncelerinden ayrıldı.

"Söyle kadir"dedi.

"Ağam dediğiniz gibi araştırdım.Biraz zor oldu ama buldum."dedi.

Bedirhan duydukları ile birlikte ayaklandı Ve gözlerini sonuna kadar açtı.

"Nerdeler kadir söyle "dedi.

Karşısındaki adam derin bir nefes aldı.

"Ağam nasıl söyleyeceğim bilmiyorum."dedi.

Bedirhan daha fazla sinirlerine hakim olamayarak

"KONUŞSANA BE ADAM NERDE ANNEM OLUCAK O KADINLA KARDEŞİM HANGİ DELİKTELER CEVAP VER"

diyerek gürledi.

"Ağam meryem hanım ölmüş Ahu hanım İstanbul'da arkadaşının evinde kalıyor."

Bedirhan duydukları ile birlikte elindeki telefonu düşürdü ve olduğu yere çöktü.Şimdi yıllardır aradıkları annesi gitmişmiydi.Onu yine mi bırakmıştı.Gözleri doldu genç adamın.Annesi hiçbirşeyi bilmiyordu ve bundan sonra da bilemeyecekti.Annesi ve kızkardeşi gittiğinden beri Bedirhan olanları anlamıyordu.Eve geldiği gün heryerden onları aramıştı.Ama yoklardı.O yılan yüzlü kadın yüzünden olduğunu düşünmüştü ve yanılmamıştı.Babaannesi ve babasının konuştuklarını daha dün gibi hatırlıyordu.Annesi o kadınla babasını aynı yatakta görmüştü ve gitmişti.Ama bilmediği şey herşeyi babaannesinin ve o kadının planlamış olmasıydı.Olanları öğrendiği günden beri babasıyla çok konuşmamıştı.Onun suçuydu.Annesine engel olmalıydı.O tuzağa düşmemeliydi diye düşündü bedirhan.Babası annesinin gidişinden sonra yıkılmıştı.Nerden bilebilirdi ki o kadının o uyurken yatağa gireceğini.Olanlardan sonra babası babaannesiyle hiç konuşmamıştı.Gaddar kadın diye düşündü bedirhan, babannesi annesi gittikten sonra onu doldurmaya çalışmıştı.Babası eve her tek başına geldiğinde Bedirhan ağlamayacağına söz vermişti kendi kendine.Bu yaşına kadar kendi kendini yetiştirmişti.Şimdi kimden hesap sorucaktı.Kime kızacaktı? Hızlıca oturduğu yerden kalktı Ve hazırlanmaya başladı.İstanbula gidiyordu.Minik kardeşi ahusunu almaya...