Houvast

hoofdstuk 7

Ondanks dat Saphira wist dat het het perfecte moment was om toe te geven aan haar eigen gevoelens deed ze het niet, waarom wist ze zelf ook niet, maar ze kon het gewoon niet.

“Het lijkt me nu alleen meer dan eerlijk als ik jou ook wat mag vragen.” Saphira deed haar ogen even dicht en nam een teug lucht voordat ze knikte. “Vind je mij ook leuk” Saphira’s gedachten gingen als een razende tekeer. Vond ze hem leuk.

“Ik weet het niet…” Zei ze naar alle eerlijkheid. “Ik denk het wel, maar ik weet het niet…” Donny zette een stap naar voren, keek haar diep in de ogen en Saphira voelde haar knieën al wiebelig worden. Hij drukte zachtjes en heel liefdevol zijn lippen op die van haar en alle spanning die zich in Saphira’s buik had opgebouwd in de paar seconden dat Donny haar zo aan had gekeken leek te ontploffen en voor een hele hoop vlinders in haar buik te zorgen. Plots realiseerde ze het. Ze vond hem leuk. Ze hield van de blonde middenvelder uit Nijkerkerveen. Net toen Donny terug zou trekken om te vragen of ze het nu wel wist, legde Saphira haar hand achter zijn hoofd en ze zorgde ervoor dat hun lippen niet van elkaar af kwamen. Donny legde zijn hand op haar heup en zo bleven ze nog even staan voordat ze terug trokken en met hun voorhoofden tegen elkaar bleven staan.

“Weet je het al?” Vroeg Donny met een grijns, hij had al zo’n grijs vermoeden.

“Ik weet het niet, kun je het nog een keer doen?” Donny legde alweer zijn lippen op die van Saphira, maar dit keer werden ze niet alleen gelaten omdat een paniekerige Vaclav de kamer in stormde.

“Jongens…” Hij zou net gaan zeuren over dat hij hun als hulp in had geschakeld en hij nu alles in zijn eentje moest doen en dat het hem niet op tijd zou gaan lukken, maar hij had al heel snel in de gaten dat hij aan het storen was. “Let wel een beetje op graag, ik wil niet nog meer werk hebben voordat ik eindelijk in een schoon bed kan liggen.” Saphira barstte in lachen uit, ook al was het meer om niet te laten merken hoe ongemakkelijk ze zich voelde, maar haar wangen verraden dat al. Ze gaf Donny een kus op zijn wang en vluchtte toen langs Vaclav naar beneden om daar het drinken nu toch echt klaar te gaan zetten en ze hoorde Vaclav nog ‘lekker bezig’ zeggen, gillen kun je ook bijna wel zeggen. Ze grinnikte.

×××

“Saph!” Merel kwam de kamer binnen rennen. “Klopt het wat Vasa zei?! Hij blaat nogal eens onzin, dus ik dacht, ik vraag het voor de zekerheid nog maar even. Hebben jij en Donny nu echt wat?! Hij zei dat jullie elkaar zowat opvraten…” Saphira begon te lachen.

“Calm down gurl!” Zei ze. “Donny en ik hebben niets en we vraten elkaar niet op.” Ze schonk zichzelf een tweede glas cola in en nam een slok.

“Ik wist het! Ik ga die gast wat aandoen! Ik was helemaal blij omdat jullie eindelijk wat hadden, of dat dacht ik, maar nee hoor!” Saphira grinnikte terwijl Merel boos weg stampte en ging opzoek naar iemand om mee te praten en haar eventueel te beschermen van Vaclav.

“Hey Zian!” Zei ze toen ze de middenvelder van de jeugd zag. Ze gaf hem een knuffel en zag over de brede schouders van Zian dat Vaclav en Merel al op haar af kwamen. “Bescherm me!” Lachend draaie ze hem om en Zian begon te lachen.

“Van Vasa en Merel?” Vroeg hij met een grijns, die Saphira niet kon zien omdat ze zich achter zijn rug verscholen hield.

“Ja.” Giechelde ze en net voordat de twee op oorlogspad bij haar waren zette Zian een stap opzij en hij liet zijn grijns zien voordat hij wegliep. “Daar heb je nou ook nog wat aan…” Zuchtte Saphira terwijl ze aangevallen werd door Merel en Vaclav: ze begonnen haar te kietelen en Saphira kon er dus helemaal niet tegen. “Stohop!” Riep ze. Er werd maar door een paar opgekeken, die vervolgens verder gingen waar ze mee bezig waren omdat het gebeuren toch geen nieuws was.