Houvast

Hoofdstuk 12

"Goeiemorgen slaapkopje." Saphira opende haar ogen om recht in Donny's blauwe kijkers te kijken.

"Morgen." Mompelde ze terug. Ze strekte haar armen en benen en sloeg er bijna Donny mee in hetgezicht. Ze draaide haar hoofd naar hem en drukte een kus op zijn lippen.

"Wat was dat nu weer?" Vroeg hij half lachend terwijl hij opnieuw ervoor zorgde dat hun lippen elkaar raakten.

"Dat kan ik ook aan jou vragen." Saphira grijnsde.

"Ik mag niet eens meer mijn vriendin kussen?" Ze begon te giechelen en Donny keek met een glimlach van oor tot oor toe. "Kom, laten we gaan ontbijten." Saphira knikte en ze stapte uit bed. "Ze trok het shirt van Donny een klein beetje verder naar beneden zodat het er niet super gênant uit zag.

"Je broertje komt niet ineens weer opdagen of wel?"

"Nope, Rody zit gewoon thuis." Ze liepen de trap af en de keuken in. Saphira deed de lade met het brood en het beleg open en haalde de nodige spullen eruit terwijl Donny de borden, glazen en drinken pakte en dat op tafel zette. Hij zette de radio zachtjes aan en gelijk herkende Saphira het liedje wat speelde.

'Is er leven op Pluto, kun je dansen op de maan?'

Saphira's ogen vulden zich met tranen. Het was het liedje wat Tjeerd altijd zong om haar te irriteren. Donny had de omslag gezien en hij sloeg zijn armen om haar heen.

"Wanneer houdt het op met pijn te doen?" Vroeg ze zachtjes en Donny legde zijn kin op haar hoofd. "Ik wil dat het ophoudt..." Opnieuw wist Donny niet wat hij moest doen. Hij had geen idee hoe hij hier mee om moest gaan. Een paar minuten stonden ze zo tot Saphira haar neus ophaalde en een waterig glimlachje liet zien. "Laten we maar gaan ontbijten. Ik heb trek." Ze gingen aan tafel zitten en Saphira begon een broodje te smeren. Haar telefoon ging en ze zuchtte. Ze had net een hap brood in haar mond en moest nu dus opnemen. Toen ze zag dat het Merel was gooide ze haar telefoon naar Donny die hem opving.

"Hey Meers, met Donny... Ja, maar die heeft haar mond vol gepropt, dus ik praat in de tussentijd wel." Saphira grinnikte.

"Ik kan." Zei Saphira na een minuutje en ze pakte haar telefoon weer van Donny.

"Hey schat wat is er?"

"Ik heb een lichtelijk probleem..."

"En dat is..."

"Mijn neef heeft een vriend en die is aardig leuk en we appten en nu heeft hij me op dat gevraagd. Ik moet vanavond in Heerenveen zijn."

"En ik moet je helpen?" Het bleef even stil.

"Mental support?" Saphira begon te lachen.

"Prima, ik kom na de training met jou mee."

"Top! Love you!" Nog voor saphira kon antwoorden hing Merel al op.

"Love you too..." Mompelde ze en ze legde haar telefoon op tafel. "Raar kind is het ook." Donny grinnikte.

"Ach ja, soort zoekt soort." Hij knipoogte en Saphira begon te grijnzen. "Die gaat terug komen."

"Jij wilt zo nodig mijn vriendje zijn, dus jij bent minstens zo gek als wij." Donny zuchtte gemaakt.

"Daar was hij..." Zelfvoldaan at Saphira haar broodje op. "Hoe laat moet je trainen?"

"Één uur."

"Dan zet ik je zo thuis wel even af. Ik moet over een uurtje." Saphira knikte.

"Ga jij je dan maar omkleden, dan ruim ik de tafel wel af." Donny stond op en liep naar boven terwijl Saphira de vaat van de tafel haalde en in de vaatwasser, de rest van de spullen zette ze op de goede plek terug. Daarna liep ook Saphira naar boven om een broek aan te trekken. Donny kon vergeten dat hij zijn shirt ooit nog weer terug zou krijgen. Ze viste haar elastiekje van de grond en maakte een vlotte vlecht. Donny kwam de badkamer uit terwijl hij nog half bezig was met zijn haar. "Sta stil." Donny stopte met zijn haar en Saphira liet haar handen erdoorheen glijden, net zolang tot het goed zat. "Kijk eens." Donny sloeg zijn armen om haar heen en Saphira zuchtte gelukkig.