Houvast

Hoofdstuk 11

Ten eerste spijt het me heel erg dat ik vorige week niets meer heb geüpdate, maar dat lag aan het feit dat ik geen tijd had en dat ik gewoon even helemaal vast zat. 

Dan ben ik ook gelijk bij het tweede punt: LotteKluivert Heel erg bedankt dat je me geholpen hebt, je hebt me het kleine zetje gegeven wat ik nodig had om dit hoofdstuk te schrijven❤

Enjoy💘

×××

De volgende dag liep Saphira, met een pet op haar hoofd en een zonnebril op het terrein van de Toekomst op. Ze had haar handen diep in haar zakken gestopt en liep een beetje ongemakkelijk naar de kleedkamer, maar voordat ze daar in kon lopen, werd ze tegengehouden door Ed en Daphne.

"Zullen we eerst even praten voordat je je aan gaat kleden." Saphira slikte en knikte. Ze liepen weg van de kleedkamer. "Hoe gaat het?" Vroeg Ed.

"Beter..." Mompelt Saphira terwijl ze met de zoom van haar zomerjas begon te spelen. Die was inmiddels al echt nodig met het weer wat al aardig herfstig begon te worden. "Ik heb het er nog steeds heel lastig mee, maar ik heb een soort belofte gemaakt, dus het gaat wel goed komen."

"Aan wie?"

"Donny." Daphne en Ed knikten en keken elkaar even aan. Ed vertrok en Daphne nam Saphira mee naar de kleedkamers. "Mag ik me om gaan kleden?" Vroeg Saphira voorzichtig en Daphne knikte.

"Natuurlijk, zolang je maar wel op schiet." Ze knipoogde en Joan begon zich als een razende om te kleden, geen zin in nog meer vragen en nog meer blikken. De training begonnen ze zonder Ed, ze begonnen met alle warmloop oefeningen. Ed kwam terug met een teleurgestelde blik in zijn ogen en Saphira vroeg zich af wat er was. Hij riep Daphne bij zich en die leek niet heel blij met datgene wat Ed haar vertelde. Saphira haalde haar schouders op, ze moest zich er ook maar niet zoveel mee bemoeien, ze had het zelf al lastig genoeg, waarom zou ze dat dan ook nog eens op haar schouders halen? Ze focuste zich volledig op de training, die nog steeds niet goed ging, ze werd er gek van, ze kon er niet tegen dat niets wou. Ze liep naar de rand van het veld, pakte een bidon, draaide de dop eraf en smeed het water in haar gezicht. Ze moest het goed doen, anders zou ze nooit in de wedstrijdselectie komen, laat staan de basis! Ze haalde een keer diep adem en liep het veld weer op. Ze werd door meerdere meiden vreemd aangekeken aangezien de temperaturen al veel minder aangenaam waren. Saphira deed gewoon alsof er niets gebeurd was, maar Merel wist wel beter, net zoals Donny die samen met Vaclav langs de kant stond te kijken. Ze waagde nog één poging de bal in het net te krijgen en tot haar grote verbazing lukte het. Opgelucht gaf ze Merel een high five, ze kon het toch nog wel, als dit geen lucky shot was dan.

Langs de kant van het veld stond een journalist met een pen en papier in zijn handen. Hij maakte allemaal aantekeningen en hield Saphira als een havik in de gaten. Er stonden wel vaker journalisten langs de kant, maar deze man maakte de spelers iets nerveus, ze waren een heel stuk voorzichtiger als het om Saphira ging sinds het noodlottige lot van haar vader waar nog steeds geen opheldering over was en ook nog geen dader gearresteerd.

"Wat moet die man van je?" Vroeg Marjolein terwijl ze de man argwanend aan bleef kijken. "Ik krijg alleen al de rillingen als ik naar hem kijk!" Saphira keek naar de man, hij was haar nog helemaal niet opgevallen zo erg was ze bezig geweest met de training.

"Ach, het is gewoon zo'n rare journalist..." Saphira haalde haar schouders op, ze zag er het enge niet in. "Kom, laten we maar gaan omkleden." Omdat de training was afgelopen konden ze vertrekken. Ze kleedden zich rustig om en Saphira luisterde naar alle verhalen die verteld werden. Ze werd goed in de gaten gehouden door onder andere Daphne en Merel. "Ik ga nog even naar de training van Appie en Donny kijken." Zei ze tegen Merel op haar weg naar de deur van de kleedkamer. Merel knikte en buiten wachtte de interviewer van eerder op haar.