Houvast

Hoofdstuk 9

Ik wil geen spoilers geven, maar ik moet je wel even waarschuwen, als je hier liever niet over leest moet je het gewoon overslaan, misschien wordt het dan iets onduidelijk later in het boek, maar je kunt me dan een berichtje sturen voor uitleg

"Bent u familie van Tjeerd de Vries?" Donny keek de agente aan.

"Saph!" Saphira liep de keuken uit, de gang in.

"Kan ik wat voor u betekenen?" Vroeg Saphira beleefd toen ze de agenten zag.

"Iris Hagen." Stelde de vrouw haar voor. "DIt is mijn partner Alex."

"Saphira." Ze schudde de agentes hand.

"Bent u familie van Tjeerd de Vries?" Saphira knikte langzaam.

"Dat is mijn vader. Is alles goed met hem?!"

"Zullen we ergens gaan zitten?" Paniek rees in Saphira terwijl ze op de bank ging zitten en Donny's hand vast hield alsof haar leven er vanaf hing. De agente keek haar aan. "We hebben uw vader gevonden nadat we meldingen binnen hadden gekregen van geweerschoten." Tranen welden op in Saphira's ogen. Het woord 'gevonden' in combinatie met 'geweerschoten' kon nooit een goed teken zijn. "We moeten u helaas melden dat uw vader overleden is." Vol ongeloof keek Saphira Iris aan voordat ze begon te snikken. "Het spijt ons, we gaan er alles aan doen om de dader te vinden." Saphira knikte en de agenten gingen weer weg en Donny nam Saphira in zijn armen. Het zachte snikken van Saphira veranderde langzaam in hysterisch huilen.

"Zeg me alsjeblieft dat ik aan het dromen ben Don! Zeg dat pap niet vermoord is!" In Donny's ogen ontstonden ook tranen toen ze dit zowat gilde, niet alleen omdat Tjeerd vermoord was, maar ook omdat hij het vreselijk vond om Saphira zo te zien. Zo breekbaar en het tegenovergestelde van de vrolijke meid die ze normaal was. "Alsjeblieft." Nu fluisterde ze het smekend en Donny's shirt was in no-time nat van de tranen, maar hij had geen idee wat hij kon doen om Saphira te troosten. Hij vroeg zich af of er überhaupt wel een manier was. Anderhalf uur lang zaten ze zo. Anderhalf uur bleef Saphira huilen voordat het langzaam minder werd en ze uiteindelijk sliep. Donny legde haar languit op de bank en legde een dekentje over haar heen. Hij wreef over zijn gezicht. Hoe had dit zo kunnen gebeuren?! Hoe had de avond die zo leuk had geweest zo kunnen eindigen. Hoe had iemand Tjeerd kunnen vermoorden, hij was een man die nog geen vlieg kwaad deed, dus welke reden zat erachter? Hij pakte zijn telefoon en belde Appie. Appie wist vast wel wat te doen. Al zo lang vroeg Donny Appie om raad als er iets was, dus waarom zou hij het op dat moment niet doen? Alles was beter dan gewoon daar zitten.

"Met Appie..." Zei Appie slaperig toen hij op nam. HEt was inmiddels al bijna één uur 's nachts en Appie lag al een poosje onder de wol.

"Hey." Zei Donny met een schorre stem vanwege alle emoties die hij onder controle probeerde te houden.

"Is alles wel goed?!" Appie had gelijk door dat er iets serieus aan de hand was en was dan ook gelijk klaar wakker. "Gaat het wel?!"

"Nee..." Donny was volkomen eerlijk, het ging helemaal niet.

"Ging er iets mis op de date?" Vroeg Appie voorzichtig. Hij kon het haast niet geloven, maar hij wilde het zeker weten.

"Nee, de date was fantastisch, maar we kwamen bij Saph thuis en ik bleef nog even en toen stonden er ineens agenten voor de deur met het nieuws dat Tjeerd vermoord is." Donny fluisterde het heel zachtjes, omdat zijn stem weigerde harder te praten, maar ook omdat hij Saphira niet wakker wilde maken. Slapen was op dat moment waarschijnlijk de enige manier om de gruwelijke werkelijkheid te vergeten.

"Saphs vader is wat?!" Riep Appie zowat en al snel moest hij meerdere keren sorry zeggen omdat hij een aantal van zijn gezinsleden wakker had gemaakt. "Hij is vermoord?"