Houvast

proloog

Saphira was zeventien, een fantastische voetbalster, en ze stond aan de voet van een carrière waar de meeste mensen alleen maar van kunnen dromen. Ze begon op een lokale amateurclub net zoals ieder ander kind van vijf, maar ze kreeg na een paar jaar de kans om naar PSV te gaan. Ze was een die-hard Ajax fan, maar op dat  moment moest Ajax niets van haar hebben, dus besloot ze om toch naar PSV te gaan. Nu in het laatste jaar van haar twee-jaar durende contract moet ze opnieuw een grote beslissing maken: veel clubs waren geïnteresseerd in haar een van hen was Ajax, maar ze stond nu in de basis, ze was de aanvoerder van het team en wie wist, misschien zou ze nooit meer de aanvoerder van een team worden en ze hield van die rol. Ze had moeite met het maken van de beste beslissing omdat er zoveel opties waren en de teams die zich voor haar hadden gemeld, waren nou ook weer niet de slechtsten. Ze zou verschillende trainingen gaan bekijken en aan sommige meedoen, op aandringen van haar ouders zodat ze het beste een keuze kon maken. Op dat moment was ze met haar vader onderweg naar ‘de Toekomst’ waar ze mee zou doen aan een training van Ajax. Ze hadden haar, net zoals alle andere clubs dat moesten, moeten beloven dat ze niets anders zouden doen dan normaal, want anders zou ze niet komen. Hoe moest ze de goede beslissing nemen als ze niet eens een goed beeld kon krijgen van hoe de trainingen normaal waren?

“Saphira, alsjeblieft, zit nou een keer stil!” Zei Saphira’s vader. “Je maakt me alleen al zenuwachtig door naar je te kijken.” Saphira grinnikte, zelf was ze zenuwachtig, ze zou gaan trainen met haar favoriete club. Ze was daar al zo vaak geweest voor de open trainingen van het eerste elftal en ook voor een aantal wedstrijden van de jeugd en het vrouwenelftal, maar nu mocht ze zelf op het Amsterdamse gras spelen.

“Sorry pap.” Saphira’s vader draaide auto de parkeerplaats naast het veld op en Joan slikte moeizaam. “Wat als het niet is wat ik ervan verwacht?” Vroeg ze zachtjes. “Wat als ik het helemaal niet leuk vind… Al die jaren heb ik gefantaseerd over hoe het zou zijn om voor Ajax te spelen, maar wat als het zo anders is dat ik hier helemaal niet tussen pas… Wat als ze me niet mogen omdat ik nu voor PSV speel…?” Haar vader pakte haar hand vast.

“Wees gewoon jezelf en probeer er niets van te verwachten. En heb plezier! Zoals je zelf al zei, je hebt er zo lang over gefantaseerd en nu gebeurd het eindelijk en weet je hoe het er hier aan toe gaat, geniet ervan!” Saphira dacht na over wat haar vader zei en knikte.

“Je hebt gelijk… Thanks pap.” Ze gaf haar vader een kus op zijn wang en stapte uit de auto. Ze haalde haar sporttas uit de kofferbak en liep naar de ingang. Een man stond al op hun te wachten en toen Saphira bijna bij hem was zette hij een stap naar voren.

“Saphira?” Vroeg hij en Saphira knikte. “Hoi, ik ben Ed, de trainer van het vrouwenteam.” Saphira schudde zijn hand.

“Leuk u te ontmoeten.” Zei ze met een oprechte glimlach. Hij nam haar met zich mee naar de kleedkamers waar ze zich snel omkleedde in de trainingsoutfit die Ed haar had gegeven. Ze had zelf haar PSV kleren niet meegenomen, ze was bang voor de reactie die ze zou krijgen van de mensen die hier rondliepen en ze was blij dat Ed haar een paar Ajax spullen had gegeven, zo zou ze niet zoveel aandacht naar zich toetrekken en misschien zouden mensen haar niet zo snel herkennen als PSV’s centrale middenvelder.

“Het eerste puntje kan al van de lijst worden afgevinkt.” Zei Ed toen Saphira de kleedkamer uit kwam. “Je ziet er fantastisch uit in de Ajax kleding.” Saphira begon te lachen, opmerkingen als deze lieten haar altijd veel comfortabeler voelen en al helemaal nu. Op z’n minst vond één persoon het niet erg dat ze voor PSV speelde en het was altijd handig om de trainer aan jou kant te hebben. Ze bedacht zich dit met een glimlach op haar gezicht. Ze liepen naar het veld waar het vrouwenteam van Ajax zich al verzameld had en ze waren met zijn allen een bal aan het hooghouden. “Je kan gewoon bij hun aansluiten hoor.” Zei Ed en ze liep naar de groep met vrouwen. “Oké dames.” Begon Ed en Saphira ging bij de rest van de groep staan.