"Ik heb echt honger..." Zeurde Saphira en de andere drie begonnen te lachen. "Wat nou? We hebben net gezwommen, krijgen jullie daar nooit honger van?" Nog steeds lachten ze. "Ik geef het op... Jullie zijn onmogelijk..."
"Hoor wie het zegt!" Zei Donny en het leverde hem opnieuw een klap tegen zijn borstkas aan. Die klappen kreeg hij het regelmatig en het deed hem niets. Saphira deed het toch niet hard. "Je hebt nog steeds kippenkracht."
"Jij klootzak!" Riep Saphira nu en dit keer sloeg ze Donny wel hard tegen zijn arm. Ze zag dat hij zijn best moest doen om geen 'auw' te zeggen en ze keek hem met een gemene grijns aan. "Wie had er nou kippenkracht hè meneertje?" Saphira en Appie lachten en Saphira keek Donny tevreden aan.
"Oké, sorry!" Riep Donny en hij keek naar zijn arm. "Je hand staat er gewoon in joh!" Riep hij en hij wreef over zijn arm.
"Ja, dat gaat helpen..." Zei Saphira sarcastisch. "Nu wordt je hele bovenarm rood."
"Het is beter dan een rode hand erop!" Appie en Merel begonnen te lachen.
"Als jullie twee nou ook eens op houden te kibbelen als een getrouwd stel, dan zou dat heel fijn zijn." Donny en Saphira hielden op met kibbelen en keken Appie verward aan. Wat bedoelde hij daar nou weer mee? Nu was hij ook al zo onduidelijk... "En dan zouden we ook nog eens ergens wat kunnen gaan eten." Donny en Saphira knikten gehoorzaam.
"Is goed hoor papa." Zei Saphira en ze keek hem met een grijns aan, Appie zuchtte.
"Je bent soms echt net een klein kind..." Zuchtte hij en Merel stemde met hem in.
"Zeg, dan zeggen jullie dat wij net als een getrouwd stel doen, maar dan kun je ook naar jezelf kijken!" Zei Saphira en ze keek de twee aan. "Jullie zijn het de hele tijd met elkaar eens en helpen elkaar zoals ouders tegen hun kinderen doen!" Merel en Appie keken elkaar aan en toen Saphira en Donny. Ze proestten het alle vier uit en ze kwamen niet meer bij van het lachen.
"Dan weten we nu ook hoe het zit." Zei Saphira lachend. "Jullie zijn de ouders van of mij of Donny en wij zijn ook getrouwd." Ze liepen alle vier rood aan van het lachen en ze hadden de tranen in hun ogen. Toen ze weer een beetje bijgekomen waren besloten ze om met Merels auto naar de McDonalds te rijden. Ze reden door de drive through en niet veel later zaten ze alle vier met hun hamburgers, patat en drinken in de auto.
"Hmm..." Zei Saphira terwijl ze haar tanden in haar McWrap zette.
"Is hij lekker?" Vroeg Donny lachend en Saphira knikte terwijl ze hem weer op haar schoot legde. "Laat mij maar proberen dan." Donny pakte haar wrap en nam ook een hap.
"Hey!" Riep Saphira uit en ze keek Donny verontwaardigd aan. "Nu mag ik ook een hap van jou burger!" Appie en Merel rolden hun ogen.
"Als we dan toch bezig zijn, waarom laten jullie niet iedereen jullie eten proeven!" Riep Merel uit.
"Dit is niet mijn schuld!" Saphira stak haar handen op in onschuld. "Donny begon!" Merel rolde haar ogen en Donny gaf Saphira zijn burger.
"Nou, neem een hap, dan zijn we ook daar weer vanaf." Saphira grijnsde en pakte de burger van Donny aan. "Nou wat vind je ervan?"
"Ik vind hem wel lekker hoor." Saphira knikte. "Zo lekker dat ik hem zelf maar houd." Donny zuchtte en Saphira grijnsde. "Maar dat doe ik jou maar niet aan." Ze gaf Donny zijn burger terug en Donny mompelde iets wat leek op 'dank je'. Saphira leunde tegen de deur van de auto en genoot van haar eten en luisterde wat de rest zei. Van zwemmen werd ze altijd moe en deze keer was geen uitzondering.
"Moe?" Vroeg Donny lief en Saphira haalde haar schouder op.
"Meer lui." Donny grinnikte. "Waag het!" Riep Saphira gelijk en Donny stak zijn hand op in onschuld.

JE LEEST
Houvast
Fiksyen PeminatVoor Saphira Meyer is voetbal het einde. Ze doet niets liever dan met haar beste vrienden en vriendinnen te voetballen. Haar wereldje lijkt voor heel even perfect: ze voetbalt bij een van de grootste en beste clubs van de Eredivisie, heeft een vader...