Houvast

18

De volgende dag was Saphira één grote bonk zenuwen. Ze had amper geslapen, ondanks dat Donny met haar mee naar huis was gegaan en ook nog eens geen hap door haar keel gekregen. Een betere formule om tijdens de training flauw te gaan vallen was er niet. 

"Hey." Donny en Saphira zouden Merel en Appie op halen zodat ze met z'n vieren bij de Toekomst aan zouden komen en zo Saphira het best zouden kunnen ondersteunen. Saphira had een poging gedaan om tegen te sputteren, maar toen ze alle drie tegen haar in gingen wist ze dat ze het niet ging winnen en legde ze zich erbij neer. 

"Let's go!" Zei Merel enthousiast in de hoop de bui een beetje beter te krijgen binnen het groepje. Want niet alleen Saphira was een groot emotioneel wrak, ook Donny had er inmiddels een tik van. De man die zijn vriendin zo veel pijn had gedaan liep gewoon vrolijk rond op de Toekomst al die tijd en hij kon niets anders dan zijn belofte elke keer in zijn hoofd herhalen omdat hij wist dat hij hem anders zou verbreken de seconde dat hij de man zag. 

"De training van ons is verschoven." Annouk kwam met een frons naar het kwartet toe lopen. "Wel fijn dat het op tijd werd doorgegeven."

"Sorry..." Mompelde Saphira en Annouk snapte niet waarom Saphira sorry zou zeggen. "Dat komt door mij." 

"Is dat ook waarom er zoveel agenten rond lopen?" Saphira knikte en Annouk sloeg haar armen om de jonge speelster van Ajax vrouwen heen. "Dan zal ik niet meer klagen. Kunnen we bij de mannen kijken."

"Over de mannen gesproken die moeten kun achterwerken naar de kleedkamer bevinden." Merel duwde de twee heren weg. "We hebben Annouk nu ook, we kijken wel uit." Met tegenzin liepen de twee weg. 

"Zullen wij vast naar het veld?" Vroeg Saphira die toch al in haar sportkleding zat. Ze had die ochtend niet heel veel zin om zich later nog een keer om te kleden, dus had ze gelijk maar haar trainingspak aangetrokken en hoefde ze alleen nog maar haar schoenen te verwisselen voor de training. 

Langzaam druppelden alle spelers van het eerste het veld op en één van de eersten waren Appie en Donny, ondanks dat die naar alle waarschijnlijkheid een van de laatsten waren die binnen kwamen. De training begon niet veel later en toen ze een kwartier onderweg waren ging iemand naast Saphira staan. Ze keek op en zag de man, de hoofdverdachte van de zaak. 

"Wat is het hier druk met politie." Zei de man terwijl hij zijn ogen niet van het veld afhaalde. "Leuke speler die Van de Beek. Ik hoorde dat hij je vriend is?" Nu keek hij haar wel aan. De blik in zijn ogen gaf Saphira kippelvel en Merel die naast haar stond kneep zachtjes in haar hand zonder dat de man het zag. "Ik zou maar uitkijken met wat je allemaal uit vreet. Het zou sneu zijn dat ook jij door domme acties de man verliest waar je van houdt." Alle lucht leek uit Saphira's longen geslagen. Hij was haar aan het bedreigen. Hij dreeg Donny iets aan te doen. Waar waren die agenten als je ze nodig had?!

"Hey!" Gilde Donny ineens over het veld. Hij had even gekeken naar Saphira of ze nog helemaal in orde was en zag toen ineens de man staan naast haar. Zijn bloed begon te koken en hij sprintte naar zijn vriendin toe. 

"Je weet waar ik je voor gewaarschuwd heb, het zou jammer zijn dat je nog iemand moet verliezen door hetzelfde wapen..." De gil had de agenten gealarmeerd die nu ook in beweging kwamen. "Als ze nog dichterbij komen doe ik hem wat aan. "Hij liet zien wat hij in zijn jaszak had en Saphira schrok. 

"Donny stop!" Gilde ze gelijk, maar hij stopte niet. "Verdorie stop!" Gilde ze nog een keer. Ze stond te trillen op haar benen, zeker toen de man aanstalte maakte het pistool uit zijn zak te halen. 

"Handen waar we ze kunnen zien!" Riepen de agenten en omdat de man snel omkeek dook Saphira onder het hek door, recht in de armen van Donny. "Handen waar we ze kunnen zien." De man handelde snel, trok zijn pistool en loste een schot in de richting van Saphira en Donny. Beide doken ze in elkaar en waren ze doodsbenauwd dat de ander geraakt zou worden door de kogel. Een tweede schot volgde en toen het even stil was geweest durfde Saphira nauwelijks op te kijken.