Just another lonely girl

8

Today is the start of exam week and I'm totally drained from all the studying and reviews I've done.

I went to school worrying what will happen to me once I answer the test paper.

Its not that I'm dumb but I'm really bad at math and I can't solve anything without guides or formulas with me and I have to atleast practice alot of times before getting it.

No, I shouldn't worry. Kari isang linggo nalang at bakasyon na.

Pero paano ako hindi kakabahan? Finals na nga and I have to pass this or else hindi ako makakapagbakasyon at makukulong ako sa summer school.

I have such a weird and chaotic mind.

They all looked at me as I entered the classroom and Jiane and Lyvie welcomed me and asked me if I reviewed.

"Yeah" I answered. Lyvie helped Jiane because she doesn't get how to solve it. While Jayver is all around the class because our classmates keep on asking him about math.

Magisa lang ako sa upuan ko at halos walang magawa. Gusto ko magreview ko kaso pakiramdam ko wala rin naman akong maiintindihan.

Sabog na sabog na yung utak ko.

The exam started as soon as our teacher went in. They passed the paper backwards and I got my own test paper.

Pagkakita na pagkakita ko palang sa test paper sumakit na agad ulo ko.

Hinilot hilot ko ang ulo ko at ang mga kaklase kong sumisipol sipol pa ay nagpalala ng headache ko.

May ilang naghuhum pa at mahinang kumakanta o kaya itinatap ang kanilang pen sa table na talagang nakakairita.

Nang lumabas ang teacher namin ay biglang umingay ang klase

"Anong sagot?" Sigaw ng papansin kong kaklase

"Letter E!" Sigaw ni Jayver at natawa naman ang ilan dahil hanggang letter D lang ang multiple choice.

"Mga giraffe dyan oh!" Sabi ng kaklase naming lalaki

"Share your answers guys bawal madamot" sabi naman ng isa ko pang kaklase.

Minsan napapatanong ako sa sarili ko bakit ba ganito ang mga tao sa Earth.

Our exam ended quickly at nagpapasalamat ako sa Dyos na nakasurvive ako.

Pagkatapos ng exam namin ay tumambay kaming magkakaibigan sa convenience store at nagshare sa isang galon ng icecream na vanilla.

"Musta exam" tanong ni Rainer

"Sabog utak" sagot ni Zill napahawak pa sa ulo niya

"Ang hirap hirap nung math" sabi namin ni Jiane na alam naming sasabatan ni Jayver.

"What? Math is basic" Sabi ni Jayver

w ah! Edi ikaw na!" Sabi naman ni Lyvie at inis na kinain ang icecream sa kanyang kutsara

Naiwan kami ni Jiane, Lyvie at Zill sa convenience store dahil hinihintay namin ang tricycle na ihahatid kami pauwi.

Biglang pumasok sa loob yung lalaking natapunan ako or si tapon guy kasama ang mga kaibigan niya.

Napatingin ito sa akin bago tuluyang magpunta sa counter.

"By the way, whats up with that guy?" Zill asked

"May crush ata yan sayo Kari" sabi naman ni Jiane

"I don't know and I don't care" sagot ko naman

"Wow taray" sabi naman ni Lyvie

"I don't like him, nangingielam siya sa buhay ng iba and you know...I don't like it when people meddle with my life." I said

"What? Bakit may sinabi ba siya sayo?" Jiane asked

"He wanted to help me. You know...emotionally, mentally or what but I just don't need anyone to help me with that" I said

"Because I'm fine" and so I said the biggest lie ever.

Dumating na ang tricycle driver at lumabas na kami ng store at nagpaalam kay Zill. Nang makapasok at nakaupo na ako sa loob ng tricycle ay biglang tumunog ang cellphone ko.

From: tapon guy

Kamusta?

14:56 PM

Napabuntong hininga ako ng makita ang message ng tapon guy na yun. Lyvie looked at me and asked if I'm okay. I didn't answer her so she looked at my phone and saw the text

"Tapon guy? Seriously? And why is he texting you?" Lyvie asked

"I don't know his name and I also don't know why he's texting me. I don't even know how he got my number!" Sabi ko naman.

"Maybe he's stalking you?" She suggested

"I don't know" sabi ko nalang

"And why don't you ask for his name? Para hindi tapon guy yung nakalagay dyan" sabi niya

"I don't wanna bother asking, he probably won't tell me anyways" I replied

"Then I'll ask for you" sabi niya

Nakarating na ang tricycle sa bahay ko at lumabas na ako ng tricycle.

Pumasok ako sa bahay at kumain na ako pagkatapos ko magbihis.

Niyakap ako ni mama at kinamusta ako at kung anong nangyare sa school.

Sana palagi nalang siya ganyan. Sana palagi siyang may pake.

Nagreview ako at buti tapos na ang math at madadali na ang mga subjects na itetest namin bukas.

Gabi na nang matapos ako sa pagrereview dahil yung iba ay minemorize ko, just incase lang naman.

Nakaramdam ako ng biglaang pagkalungkot at hindi ko alam kung bakit.

Tulog na si mama at ang mga tao sa bahay kaya naisipan kong lumabas ng bahay at maglakad lakad.

There were still people outside, mga nagiinuman, mga batang na nagaaway at nagsisigawan. Bukas pa ang bilihan ng prutas at may mga tricycle pa na naghihintay ng pasahero.

May mga kotse pa at may mga nagmamaneho pa. May mga tao pa sa karerahan, may mga nagbabaraha pa sa kalye. May mga tao pang naglalakad pauwi galing sa kanilang mga trabaho.

To be honest it fascinates me.

How the world works. How our society is and how my mind works.

May mga tao na sa naglalakad sa kalyeng ito na hindi mo kilala.

May mga kotseng nagbabanggaan at ang mga nagmamaneho ay nagbabanggaan din.

Sa kalyeng ito, may mga tao na iba iba ang nasa utak. May iba ibang storya at iba ibang buhay.

Aba malay ko ba kung yung babaeng nakaputing uniform ay may pinagdadaanan.

Tapos malay mo, yung lalaking nasa likod ko may sakit.

All of us have different stories and different experience.

If we know what every each of us is going through. If we know  what they are experiencing, may magaaway pa ba?

If we know, would we treat each other differently.

Kung alam ba ng nanay ko ang mga problema at ang mga pinagdadaanan ko, magiging okay na kami?

Kung alam ba ng mundo na malungkot ako, sasaya ba ako?