Knife Called Lust // Bloody Painter

28. Która godzina?

Weszłam do pokoju i usiadłam na łóżku. Musiałam odpocząć ten cały dzień a przede wszystkim przemyśleć. Czy warto zgodzić się na jego układ?

Przypomniały mi się słowa Helen'a, a mianowicie, że mam popatrzeć pod poduszkę. Chwyciłam ją i podniosłam do góry. Moim oczom ukazał się malutki, delikatny naszyjnik. Zakryłam dłonią usta i podniosłam go.

Ostrożnie obracałam go w palcach. Nie wiem, czy kiedykolwiek go ubiorę, bo wygląda na bardzo kruchy. Zdecydowanie to najlepszy prezent, jaki dziś otrzymałam.

Wyszłam z pokoju i wspięłam się na górę. Wszędzie leżały śmieci i dekoracje, impreza się jeszcze nie skończyła. Wręcz rozkręciła.

Zapukałam w drzwi. Po drugiej stronie nie było odpowiedzi, więc je popchnęłam i weszłam do środka.

Helen siedział na łóżku z podkulonymi nogami, chowając w nich twarz. Czy on... Płacze?

- Hej... Co jest? - Podeszłam bliżej.

Spojrzał na mnie i to był najboleśniejszy widok na świecie. Jego niebieskie oczy zalane łzami.

- Co się stało? - Usiadłam na łóżku obok niego.

- Nic kochanie. Nie przejmuj się - Wytarł rękawem policzki - Ja już tak mam.

Położył rękę na pościeli obok mnie więc po szybkim ustaleniu za i przeciw ja umieściłam swoją dłoń na jego. Poczułam, że się lekko wzdrygnął a następnie zamknął oczy, jakby napawając się tą chwilą.

Kocham cię, kocham, kocham.

- Czemu przyszłaś?

- Żeby ci podziękować i powiedzieć, że zgadzam się.

Nie zorientowałam się kiedy dotknął mojego policzka. Widząc, że pochyla się nade mną przymknęłam oczy i delikatnie rozchyliłam usta.

- Wstawaj! - Poczułam jak ktoś mną szarpie.

Popatrzyłam na Natalie i załamana rozejrzałam po pokoju. Nie... To nie może być sen! Czyli już po imprezie... Umowa nieważna. Ostatnia szansa na zobaczenie rodziców stracona.

- Która godzina?

- Jedenasta, już po śniadaniu. Dlaczego płaczesz?

Machnęłam ręką i wytarłam oczy. Intuicyjnie przejechałam dłonią po szyji i napotkałam tam delikatny naszyjnik od Helen'a.