14.Bölüm "Sevgi ve miras"...

1.7K 114 39
                                    

Güneş ışınları odamı aydınlatıyordu.
cıvıl cıvıl öten kuş sesleri çoktan sabah olduğunu bana hatırlatsada,
benim yataktan  kalkmaya hiç niyetim yoktu.
Malum kötü bir gece geçirmiştim

  Odamın kapısının çalındığını duyduğum halde yüzüme pikeyi iyice çekip  uyuyormuş gibi davranıyordum.

  Yanımda sevimli bir kedi şekline giren Ervah uzanmış bir şekilde;
  - Boşuna kuruntu yapıyorsun
İkizinin hizmetçileri senin gönderdiğini anlaması imkansız
Yorganın altına girip saklanman çok saçma.

Veysel daha fazla kapıya vurmadan içeriye girdi;
- Visal bence artık kalkmalısın
Eymenin mutfak önlüğü taktığından dolayı harika bir iş yapıcağını sanmıyorum
Beni sorarsan eğer tek iyi çalışan yerim beynimin olduğunu bugün test etmiş oldum.

Gözlerimi ovuşturarak yeni uyanmış bir mod haline girmiştim

-Günaydın kardeşim dedi Veysel bana sevgiyle bakıyordu

Onun bakışları nedense beni utandırmıştı.
- Günaydın kusura bakma uyuyakalmışım.Kahvaltıyı neden Eymen hazırlıyor?
Normalde
Türkan teyze hazırlamıyor muydu?

- Aaa doğruya senin haberin yok!
Türkan hanım ve kızı gitmişler

Şaşırmış gibi baktım
-Dün akşam ki konuşmadan dolayı hiç gidicek gibi görünmüyorlardı emin misin?

- Bende öyle sanıyordum ama bu sabah gittiklerini fark ettim.
emin olmak için odalarına baktığımda eşyaları bile yoktu.

-Dedemi bekliyeceğini söylemişti  belkide hastaneye gitmiştir

-Yok ya Visal öyle olsaydı tüm eşyalarını toplamazlardı

Artık bu konuyu deşmeye devam etmiyecektim nede olsa Veysel benden şüphelenmemişti.
Büyü hakkında bir şey bilmediği belliydi.
İstemediğim kişiyi uzaklaştırmak bu kadar kolay oluyorsa Barışı ve Pınarı boşuna dert ediyordum
Tek yapmam gereken saç tellerinden bir tane almaktı.
Bu düşünce neşemi yerine getirmişti.

- Pekala üzerimi değiştirip aşağıya geliyorum aceleyle banyoya gidip yüzümü yıkadım.

Mutfağa gittiğimde Eymenin yaptığı Menemenin görüntüsü gayet iyi görünüyordu beraber masayı hazırladık
Mutfak konusunda benim kadar olmasada Eymen fena sayılmazdı

-Veysel ilk defa senin sayende kitaplardan bu kadar uzak kaldı
Tüm yaz boyunca önümüzdeki dönemin derslerini gözden geçirir yani anlıyacağın ikizin tam bir derskolik
Hiç eğlenceli bir tip değil

-Benimde ondan pek farkım yokmuş bende öyleyim

-Sende mi yaz boyunca kitap okurdun ?

-Hayır yaz boyunca konağı temizler kışlık yemek turşu hazırlardım. Yaşıma pek uygun görünmesede evin aşcısı bendim.

Bunları yaparken Perilerin bana yardım ettiğini tabikide Eymene söylemedim.

Anlattıklarımdan sonra Eymenin yüzü asılmıştı

-Kusuruma bakma Visal.benim yüzümdende burada iş yapmak zorunda kaldın. Türkan teyzeyle kavga etmemeliydim.

Ne yani bu çocuk hizmetçilerin onun yüzünden mi gittiğini düşünüyordu?

- Böyle düşünme bir kaç iş yapmak elime yapışmaz (Periler sağolsun bana yardımcı olurlar)
Onlar senin yüzünden değil kötü kalpleri yüzünden gittiler.

Onların bu evden ebediyen gitmelerini ben sağladım desem kimbilir nasıl bir tepki verirdi?

Eymen bana gülümseyerek baktı
Veyselin böyle bakması beni mutlu ederken
Eymenin bakışları ise beni rahatsız etmişti.
Onu kardeşim olarak kabullenememiştim
Normalde yabani olan kişiliğim vardı.
Bu kişiliğim bir tek Veysele olan sevgim ile değişiyordu 

KARANLIK ÇÖKTÜĞÜ ZAMAN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin