KARANLIK ÇÖKTÜĞÜ ZAMAN

1.Bölüm.'"Gizemli biriydi O"!......

Hiç birşey bilmiyorlar
Ve anlamıyorlar
Çünkü gözleri benim gördüklerime kapalı.
..Visal..

Not.:Sevgili okur en güzel hikaye olduğunu iddia etmiyorum fakat farklı bir hikaye benzer değil
Aynı tarz okumaktan sıkılıp farklı bir şey arıyorsan hoşgeldin.
İlk 4 bölüm sıkıcı gelebilir geçmişle alakalı
Sıkılmak istemeyen 5.bölümden başlayabilir ama ilk 4 bölümü okursanız daha iyi anlarsınız.
KİTAP HAYAL ÜRÜNÜDÜR.
GERÇEK DİNİ BİLGİ (üç harfliler hakkında) YANSITMAZ.

Önsöz

Hayatımı sorarsanız eğer,
yolumu bulmaya çalıştıkça bir türlü çözemediğim bir labirent gibi olmuştu.
Nefes almam bile zorlaşmıştı
Yorgun düşmüş biriydim.
Ufacık bir olay bile sinirlerimi germek için yeterliydi.
Güçsüzdüm.
Kalbimden çok aklımla yaşadıklarımı tartıyordum.
Merak ettiğim tek bir şey vardı.
Geri kalan ömrümde mutlu olabilecek miydim?
Yoksa hayatım sefil bir şekilde son mu bulacaktı?

16 senelik hayatımda anlatacak kayda değer bir şey yok
Size 17.yaşımdan sonrasını anlatıcağım

1.BÖLÜM

Beklemek.

Ki beklemek en korkunç halidir yaşamanın.
Fuzuli...

İstanbulun en modern tıp aletlerine sahip olan hastanenin ameliyathanesinin önünde bekliyorduk

2 numaralı ameliyathane açık kalp ameliyatı olan odalardan biriydi.
Saat geceyarısı 02:00 de girilen ameliyatın üzerinden bir saat geçmesine rağmen hala bir sonuç yoktu.

Etrafımdaki öfkeli bakışlar beni rahatsız ederken;zamanın bir an önce geçmesi için dua ediyordum
Yalnızdım şuan yapayalnız diğerleri tanıdığım değil yabancı gibiydiler.

Ameliyat olan şahıs ise bana yakın olduğunu hissettiğim tek kişiydi

Hastanenin kendine has kokusunu derinden duyuyor ameliyathaneye girip çıkan doktorları izlemekle oyalanıyordum.
Onlar rutin iş saatlerini doldurmakla meşguldü.

Karşımda ki sandalyede oturan üveybabannem ( Büyücü kezban ) kan çanağına dönen gökmavisi gözlerini yine bana doğru dikmişti.

"Gözü çıkasıca kocakarı bakmasana yine bana "diye içimden bağırdım . Yüzüne söyliyecek cesaretim yoktu.

Bu bakışları ne zaman üzerimde hissetsem bedenimin her yanını bir ürperti sarıyordu.

- Acaba şu uğursuzdan ne zaman kurtulacağım?
diye söylenmeye başlamıştı bile.

"Gözleri bir defa bana takıldıktan sonra öfkesini benden çıkarmadan susmıyacağını bildiğim halde sadece bir kaç dakikalık huzur istediğim için oradan ayrılıp wc ye gittim.
Tabi bu benim için bir kurtuluş değildi .
Aynada kendimi seyrettim mat kül rengini andıran saçlarım herzamanki gibi pis ve dağınıktı.
Gözlerim Ağlamaktan dolayı şişmişti.
Şişkin gözlerim sayesinde morluklarım pembe renge bürünmüştü.
Morktan kaçmış bir ölüyü andırıyordum.
Cinleri görebilen bir büyücüyle aynı evde yaşayan biri olarak hayatta kalmam bile bir
mucizeydi "
Yanlarına gittiğimde hala benim hakkımda konuşuyordu "

" Gizemli ve Uğursuz biri O "

Büyücü Kezban hiçbir zaman benim ile normal bir şekilde konuşmazdı.
Benim ile konuşurken daima sesi kızgın ve öfkeli çıkardı.
Üveybabannem olduğu için beni sevmediğini biliyordum.
Ama o nefretini oldukça aşırı dozda bana gösteriyordu
Bende aynı şekilde ondan nefret ediyordum