KARANLIK ÇÖKTÜĞÜ ZAMAN

36.Bölüm Büyük Acı

Sarsılmadan açan tek bir tane bile çiçek yoktur.

Visal cinler aleminde başlayan  savaşta olan tek insandı.
Taşıdığı bu sorumluluktan nefret ediyordu.
Cinler aleminde araftaki olmanın ona yararından çok zararı dokunuyordu.

Ervah boynu bükük bir şekilde gelmişti;

-Mirzayı bulamadım sanırım bana kızgın ortalık iyice karıştı bu savaşta tek başınayız

-Hayır dedi Ezher ben ve ordumda bu savaşa dahil

Ervah karşılıksız aşkı için endişelenmişti

-Sen Rahmani cinlerin kralısın bu savaşa dahil olamazsın bu çok tehlikeli.

-Benim için olduğu kadar sizin içinde tehlikeli ve öldürülen benim karımdı. Onu öldürenler hala bana meydan okuyor. Ben korkak bir kral olmayacağım

Visal, Ezher ve Mehlikanın ortasında gizli bulutların arasından cinler alemine doğru süzülüyordu

Hiç bir şey düşünemiyordu her zaman ki gibi hissizleşmişti .
Hissiz olması delice korkmasından daha iyiydi.
Savaş tüm dehşetiyle başlamıştı.
Her öldürdüğü cini sanki bedeninden söküp çıkardığı bir diken olarak görüyordu.
Bütün bedeni cinlerin enerjisi ile doluydu.Ateşten yaratılan varlıkların sıcak enerji sebebiyle bedeni yanıyordu.
Birisi ona dokunsa eli yanabilirdi.

Bir an önce Esale ile karşılaşmak istiyordu.
Her şey olsun bitsindi
Sıkılmıştı.
Yaşadığı bu hayata daha fazla katlanabilecek durumda değildi.
İki tarafta sürüklenmekten bunalmıştı.
Bu savaşı kaybederse eski giysilerinden çıkmayan   pas lekeleri gibi geleceği yok olucak gibi hissediyordu.
O yüzden kazanmalı ve Esaleyi kesinlikle öldürmeliydi.

Ezher hem savaşıyor hemde Visali korumak için çaba sarfediyordu.
O sırada Ezher ezeli düşmanları olan Dücaneyi gördü.
Dücane Esalenin en büyük en güçlü oğluydu.
Aynı zamanda Rahmani cinlerin kraliçesi Şiva ile Visalin ailesinin katili olan kana susamış bir canavardı.

Dücane ise az önce kardeşini Visalin öldürdüğü haberi ile yıkılmıştı tek düşündüğü Visali öldürmekti.
Araftaki olması umurunda bile değildi.

Dücanenin Visale yöneldiğini gören Ezher bu güçlü cinin karşısına çıktı.
Dücane gözlerinden ateş saçarak Ezhere;
-Karının intikamını alman kolay olmayacak her ne kadar gizlensende seni tanırım ve  öldürebilirim böylelikle ölen karına kavuşursun hemde Visalin anne ve babasına selam söylersin. diyerek çirkin bir şekilde sırıttı.

Visal duydukları karşısında öfkelenmişti.
Dücaneye doğru yöneldiğinde Ezher ve Dücane çoktan birbirine saldırmıştı.
O sırada aralarına Ervah girip Dücanenin iki yılan kafasından birini koparmaya başladı.
Diğer başını Ezher yakaladı ve Visale seslendi;

-Hadi Visal çıkar şunun kalbini.

Dücane kendini kurtarmaya çalışıyordu.
Eli ile Ervahın boğazını yakaladı.
Ervah nefes alamıyacak bir duruma geldi.
Visal önünü kesen cinlerden kurtulduktan sonra Dücanenin kalbine yöneldi diğer cinlerden daha sıcaktı kalbi Visalin eli yanıyordu.
Bu ateş tüm bedenini kavuracak kadar çoktu.
Visal acıya katlanmaya çalıştı.
Bu onun geçmiş ile hesaplaşmasıydı.

Visal aldığı kalbi yere attığında Dücane elini Ervahın kalbine soktuğunu farketti.
Ezher Ervahı geriye doğru çekse de artık çok geçti.
Visal bir öldürdüğü kişinin kalbine birde şuan Ezherin dizlerinde yatan Ervaha bakıyordu.

-Neden araya girdin ?
Bana hiç mi ? güvenin yok onunla tek başına başedebilirdim dedi Ezher üzüntüyle

-Senin güçlü olduğunu biliyorum ama dedi Ervah zor nefes alıyordu.
Yinede kalbim rahat etmedi işte.