Gizli Psikopat_Park Jimin

Bu Çocuklar Sana Bahsettiğim 7 Çocuk

Sizi Müziği

"Min Ji! Uyan artık!"

Teyzemin seslenmesi ile "hım.." demiş, gözlerimi açmadan kafamı diğer tarafa çevirerek uyumaya devam etmiştim.

"Kalk!"

"Ya teyze.. Zaten çalışmıyorum, ne diye erken kaldırıyorsun beni?"

"İş bulman için? Kalk!"

"Bu ne acele? Daha bir önceki işimden yeni çıktım."

"Bu beni ilgilendirmez."

"Ah.. Sorunsun teyze"

"Anlamadım?"

"Git sen, geliyorum giyinip diyorum."

"Acele et"

Göz devirip o odadan çıktıktan hemen sonra üstümü giyinmiş, aşağı kahvaltı yapmak için inmiştim.

"Nasıl bi iş bulcağına karar verdin mi?"

Bi elimle çatalı zeytine çarparak diğer elime başımı yaslayıp başım öne eğik bi şekilde, "Hayır.." dediğimde ciddi bir şekilde konuşmaya devam etti,

"Nasıl işler sana uygun olur?"

"Bilmem.."

"Ayh! Kahvaltını et!"

"Ediyorum.."

"Sen deli misin?"

"Olabilir..  Bekle, ne?"

"Nerelere daldınız hanımefendi?"

"Canım sıkkın.."

"Neden?"

"Evde kös kös oturuyorum yapacak bir şey yok.."

"Vee bunun için de iş bul diyorum zaten?"

"Çok kolaydı sanki. Ha deyince olan bi şey değil bu."

"Oldur o zaman. Neyse benim vaktim geldi. Ben kaçar, bye bye"
Yanağıma hafif bir öpücük kondurarak masadan kalktı.

"Güle güle"

Gittiğinin ardına arkasından söylenme merasimim başlamıştı.

"Nö döyöbölöröm kö? Sen bir şey deme zaten. Anca iş bul de ama yardım etme. Ih..!"

Sofrayı topladıktan sonra gazetelere, internete vs vs.. Bakındım..

"Ah! Neden bana göre bir şey yok?"

Biraz daha gezdim ve bir tane buldum olmayan şansıma..

"Sonunda! Eh.. Bulaşıkçılık da bi meslek sonuçta di mi.. Para kazanıcam yani.. Ayh ya, biraz daha dayanamaz mıydım şu dombili patrona? Neyse yapacak bir şey yok. Gidelim bakalım şu iş yerine.."