Gizli Psikopat_Park Jimin

"Bir ünlü neden aynı garsonda ısrar etsin ki?"

Dizi Müziği

"Ne? Ne bakıyorsun öyle? Bi sorun mu var?"

"Evet var"

"N'oldu?"

"Şey.. Benim artık yurt dışında çalışmam gerek MinJi. En azından 2-3 sene.." dudağını ısırarak ayağını yere sürtmesiyle dedikleri beni şaşırtmıştı.

"Ne? Neden?"

"Patron dedi"

"Ben izin vermiyorum! Burda benle kalıcaksın. Başka bir iş bul"

"Biliyorsun bu iş kafama göre bulabileceğim, istedigimde istifa edebileceğim bir iş değil"

"Ah, doğru.. Çünkü sen bir şirketin tasarımcısısın ve kendinden sadece 2 yaş küçük yiğeninle uğraşmaktansa işle uğraşırsın daha iyi."

"MinJi! Abartıyorsun. Sadece 2-3 senecik ayrı kalıcaz. Çok değil.."

"Ya ne demezsin.. 2-3 sene ne ki di mi?"

"Kuzum lütfen bana kızma. Ben ister miyim senden ayrı kalmak?"

"O zaman ben de geliyim"

"Olmaz, zar zor iş buldun. Ondan çıkıp yeni bir iş bulmaya çalışma. Dur durduğun yerde."

"Senden önemli mi? Ben de gelicem."

"Min Ji, lütfen! Sözümü dinle!."

Göz devirip ona baktığımda, "MinJi!" demiş, halen devrik gözüme karşı, "Hadi ama!" diyerek yüzümü avuçları arasına almıştı.

"Sen nasıl başının çaresine bakıcaksın bensiz?"

"Efendim? Bayan çok bilmiş, size bakan teyzenize mi diyorsunuz bunu? Siz orda yan gelip yatarken her şeyi ben yapıyordum. Acaba sen bensiz napıcaksın? Ama böylesi senin için de iyi olur. Hiç olmazsa tek başına işlerin üstesinden gelmeyi öğrenirsin."

Bu kez başka yöne çevirmişt devrik bakışlarımı.

"5 gün sonra yola çıkıcam."

"Ne? Hemen mi? Ne çabuk gidiyorsun ya"

"Kuzum, iş için bunu yapmalıyım. Hem arada ziyarete gelirim. Sen de bana ziyarete gelirsin. 2-3 sene sonra geri döneceğim."

"Neden 2? Niye 1 değil?"

"Çünkü 3 ayrı ülkeye gidicez ama belki bakarsın işler değişir gerek kalmaz eve erken dönerim."

"Umarım"

"Her neyse, hadi yatalım geç oldu."

Yanımdan ayrılıp gittiğinde ben de ardına odama çıkmıştım. Üzgün bir şekilde pijamalarımı giyerek yatağa uzandığımda düşündüm.

"Ben ne yaparım sensiz teyze?"

. . .

O kulağımı linç eden alarm sesiyle uyandığımda alarma sinirli bi bakış atıp uflamış, susması için vurdup arkama dönmüştüm ama yine çalmıştı.

Göz devirip oturur pozisyona gelerek alarma bakıp kendi kendime söylendim, "Güzel alarm, tatlı alarm, cici alarm.. Sen neden beni tatlı rüyamdan uyandırıp keyfimin içine EDİYORSUN? Bir insan böyle uyandırılmaz! Ayıp ayıp! Tamam işim var ama uykuya da ihtiyacım var? Bu iş neden 5:00'de açılmak zorunda? Çünkü restorant bu.. Sabahın köründe, kargalar kahvaltısını yapmadan insanların yemek yemek için geldiği bir yer ama onlar da haklı. Gece gece uzun yol yapıyorlar o yüzden de yemek ihtiyacı duyuyorla- Ben n'apıyorum ya? Alarma laf anlatıyorum.. Ih..!
Hiii! Saat geçiyor!"