Suçsuz (Mafya Hikayesi)

12.Bölüm

Keyifli okumalar

Multi Kumsal

∆∆∆∆

Kumsal'dan

Gözlerimdeki ağırlığın hafiflemesi ile gözlerimi açtım. Fakat gözlerimi açtığım oda bana tanıdık gelmiyordu. Merak edip kapının önüne geldim ama kilitliydi. En son bana ne olmuştu böyle. Kafamı zorlamaya başladım ve aklıma gelenlerle, herşey anlaşılmaya başladı. Yağız'dan yine kurtulamamıştım. Son çare pencerenin önüne geldim. Demir vardı atlamamı engelleyen zaten demir olmasa bile üçüncü kattan atlayabileceğimi sanmıyorum. Çığlık atsam acaba ne olur? Kendi kendime güldüm. Ormanın içindeydik beni duyabilen tek şey hayvanlar olurdu. Sinirden ellerim titrerken yatağa bağdaç kurup düşünmeye başladım.

Kapının açılma sesiyle kafamı kaldırdı. Yağız Beyciğimiz (!) sonunda odaya girmişti. Hızlıca ayağa kalkıp ellerimle onu işaret ederek konuşmaya başladım.

"Beni niye kaçırdın. Kimseye de söylemedim seni. Senden nefret ediyorum sadece nefret. Beni otele geri bırak." artık İzmir'de yaşayıp yaşamadığımı bilmesinin bir önemi kalmadı. Tek isteğim şu adamdan kurtulmaktı.

Söylediklerime şen bir kahkaha atıp "Sen galiba İzmir'de olduğumuzu sanıyorsun galiba. Tabi yol boyunca uyutulduğun için." kaşlarımı çattım. Bu adam ne diyordu böyle?

"Şakan komik değildi beni bırak. Senin yüzüne dava da iptal oldu." dediğimde ilk başlarda yüzü güldü dava diyince kaşları çatıldı.

"Şuan İstanbul'dayız ve boşanmayacağız. Seni bırakınca çenen iyice açılmış. Yoksa benim güzelim ceza mı istiyor?" diyip bana yaklaşmaya başladı.

Korkudan ne yapacağımı bilemezken birden gelen cesaretle "Senden de cezalarından da soyadımdan da nefret ediyorum. Beni bırak artık. Kimseye bir şey söylemedim diyorum neden beni burada tutuyorsun?" diye bütün gücümle bağırdım.

Bana alayla gülüp "Belki canım istiyordur. Ama senin bana karşı çıkman gerçekten  hoşuma gitmedi." bu adam gerçekten psikopattı. Ardından devam edip "Bu arada unutma her yaptığın hata da ceza her dediğimi yaptığında da ödül var. Tamam mı karıcığım?" diyince sinir krizi geçirmeme çok az kalmıştı. Beni köpeği olarak mı görüyordu yani.

Aklıma gelenlerle gülümsediğimde bir an afallayarak bana baktı. Daha sonra yavaşça yanına yaklaştım. Dudaklarına yaklaştığımda gözleri koyulaştı gözleri benim dudaklarımda takılı kalırken bacak arasına tekme attım. İki büklüm olurken bende fırsat bu fırsat diyip odadan çıkıp merdivenlere doğru koştum. Arkamdan bağırmalarını duysamda umursamadım.

Merdivenden inince geniş bir salon karşıladı beni. Hızlıca göz gezdirdikten sonra bahçeye açılan kapı gördüm. Sonra salonda kırılabilecek bir şey aradım. Gözüme ilişen ilk vazoyu alıp dış kapıya fırlattım. Sonra da hızlıca bahçe kapısından çıktım. Sonra bir kaç adım ilerledim ama gördüklerimle kaldım. Burası çok büyüktü ve sur gibi birşey vardı yukarı odadayken belli olmuyordu ama burdan kaçış yoktu. Birde en az elli tane koruma vardı burada. Etrafıma hala mal mal bakarken birden saçımda bir sızı hissettim. Kimin olduğunu anlamak için saçımı koca ellerden çekmeye çalıştım. Ama daha çok sıkıyordu. Sonra ise beni sürüklemeye başladı. Canımın acısından çığlık atıyordum. İçeri girdikten sonra saçımı çekeni görebilmiştim. Tabiki Yağız'dı. Hala saçımdan tutuyordu ve beni merdivenlerin oraya getirdi. Ben yukarı çıkacağız sanarken aşağıya indirmeye başladı.

Büyük bodrumda beni koridorun en son odasına tıktıktan sonra saçımı bıraktı ve "Oyunumuzu daha da acımasızlaştırıyorum karıcığım. Bu oyun seviyelerden oluşuyor. Ne zaman akıllı durursan bir başka odaya geçiyorsun. Bu böyle devam ediyor ve her yükseldiğin kademede daha iyi imkanlar sana sunuyorum. Ama akıllı davranmazsan aynı kademeyi ikişer olarak indiriyorum. Şuan ilk kademedesin. Kıyafetlerin ve yemeklerin gelecek kademeye uygun. Bunu planlamıştım ama ilk başta acıyıp vazgeçmiştim
Sonra baktım sen hala aptal davranışlarda bulunuyorsun bu oyun iyi gelir diye düşündüm. İyi düşünmüşüm değil mi?" ben korkudan ağlarken bana sırıtarak bakıyordu. Cevap vermeyeceğimi anladığında anlımı öpüp oyun başlasın diyerek kapıyı kapatıp kilitledi.