Polana i bumerang

122 23 14
                                    

Polana kwiatami zaścielona,
A po środku stoi dziewczyna.

Bumerangiem rzucając, myśli nad wspomnieniami.

Nad tym, jak to tutaj chodzić się uczyła,
jak to tutaj tancerką była.
Te czasy, w których to po wybiegach z kwiatów chodziła,
Kiedy to o byciu piosenkarką marzyła.

Kiedyś, leżąc na tej polanie, ptakiem zostać chciała,
Ale nie mogła latać, bo skrzydło złamała.

To na tej polanie pierwszy raz się zakochała.
To tutaj po raz pierwszy złamane serce miała.

To tu jej skrzydła podcięli,
Ale również poskleili.

To tu spędziła prawie całe swoje życie.
To tutaj miała pole marzeń nieodkryte.

A rzucając bumerangiem w oddalenia,
Z powrotem nadciągały wspomnienia.

❤❤❤

Heja!

Od dłuższego czasu siedzi to w moich wersjach roboczych. Długo powstrzymywałam się nad opublikowaniem.

Ale wreszcie nadszedł czas na to.

Napiszcie mi, co Wy sądzicie o tym wierszu.

❤❤❤

Wspomnienia |Drabble I Wiersze|Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz