Wspomnienia |Drabble I Wiersze|

Egzystencja

To już nie to samo jest.
To już nie ten sam gest.
Nie to samo szczęście,
Nie to samo ust muśnięcie.

To już nie te same są uczucia,
Już nieznany jest sens życia.
Dni już biegną, niczym w jakimś maratonie.
A to wszystko jest już nudne, pozostaje tylko monotonne usychanie.

Żyć, a nie umierać,
Śmiać się, ryzykować, spierać.
Gdzie to wszystko się podziało?
I dlaczego każdy dzień wygląda bez emocji tak samo?

Uczucia bowiem, kwintesencją życia były,
Teraz tylko z bezradności łzy płynęły.
To nie życie, przesiąknięte wręcz atencją.
Mogę nazwać to jedynie krótką, marną egzystencją.