Lost

Chapter 5

Ik kijk mijn moeder met betraande ogen aan. 'Lieverd wat is er?' Vraagt ze me. Ik kijk der aan en de foto flitst voorbij in mijn gedachte. Ik kijk der aan en haal diep adem.

'Het is niks mama. Het is echt onzin wat ik wilde zeggen.' Zeg ik en glimlach. Ze kijkt me bezorgd aan. 'Wat is er Djenna? Ik ken je langer dan vandaag.' Zegt ze en legt haar hand op mijn arm. Mijn ogen schieten naar haar hand en ik blijf ernaar kijken. Zal ik het zeggen?

'Als je het tegen je moeder zegt dan komt dit viraal op internet met nog veel meer.'
Flitst er nog eens door mijn gedachtes. Ik schud de gedachtes van me af en kijk haar met een glimlach aan. 'Het is niks mama.' Zeg ik en loop haar snel voorbij naar boven.

Als ik mijn kamer in kom besluit ik een douche te nemen. Ik moet sowieso nog bidden dus ga ik gelijk lodo doen. Ik pak mijn pyjama en mijn lingerie setje. Ik loop de badkamer in en leg mijn spullen alvast klaar.

Ik draai de kraan open en ga onder de kraan staan. Ik voel hoe de warme stralen over me heen gaan. Ik pak mijn shampoo en zeep mezelf helemaal in. Ik doe gelijk lodo zodat ik meteen kan gaan bidden.

Na een dikke half uur onder de douche hebben gestaan draai ik de kraan uit en ga ik me aankleden. Als ik dat heb gedaan pak ik een borstel en borstel ik mijn haar. Ik kijk mezelf in de spiegel aan en zie een onschuldige vrouw van 23. Haar leven is normaal net als al de andere vrouwen van haar leeftijd.
Niet wetend dat haar leven in een klap gaat veranderen.

Als ik klaar ben stap ik de badkamer uit en pak ik meteen het gebedskleedje die ik klaar had gelegd en een hoofddoek. Ik begin met mijn Salat en neem alle mensen mee in mijn Salat waar ik om geef.

Als ik klaar ben met mijn gebed ga ik op bed liggen en pak ik mijn telefoon erbij. Ik zie dat ik allemaal berichtjes heb gekregen en ga er meteen op reageren.

Farid: Heyy, ik kom morgen weer op je werk over de deal die gemaakt moet worden. Gaan we na het werken even uit eten elkaar leren kennen?

Als ik dit lees maakt mijn hart meteen een sprongetje. Ik voel hoe ik rood word en ik krijg een raar gevoel in mijn onderbuik. Zal ik gaan? Ik twijfel en zie opeens dat hij online is. Shit ik moet reageren!! Ik type snel wat.

Ik: Ja hoor.

Omygod! Kijk wat ik reageer. Gewoon heel droog 'ja hoor.' Hij denkt sowieso okee.... ik maak me er niet meer zo druk om en ga naar de andere berichten.

Ik zie dat ik een berichtje heb gekregen van een anoniem. Ik druk erop en als ik dit lees stopt mijn hart serieus.

Anoniem: goed van je dat je niks tegen je moeder hebt gezegd! Je krijgt morgen een leuk cadeautje!

Ik lees dit een paar keer door en realiseer me dat ik serieus net alleen met mijn moeder stond te praten en het haar bijna vertelde. Maar hoe? Hoe weet deze persoon van onze gesprek? En wat staat er op mij te wachtte? Wat voor 'cadeautje' bedoeld deze anonieme persoon.

Ik leg mijn telefoon weg en blijf staren naar het plafond. Ik blijf denken aan de foto van mijn moeder. Ik weet dat ze een zwaar verleden heeft gehad, maar ik wist serieus niet dat er foto's waren en dat her zelfs zo erg kon zijn.

Ik blijf hier een tijdje over piekeren tot ik in slaap val. Morgen een nieuwe dag en nieuwe ellende...

WOLLAH SORRY KORT STUKJE MAAR IK BELOOF ER KOMT MEER!! ❤️❤️