Chapter 14

801 65 26
                                    

Na een uur niets te hebben gedaan in dit ziekenhuis word er geklopt op de deur. 'Binnen.' Zeg ik. de deur gaat langzaam open en zie Farid daar staan. Ik krijg een kleine glimlach. 'Hey lieverd.' Zegt hij en loopt mijn kant op met een bos bloemen. hij drukt een kus op mijn voorhoofd en pakt er een stoel bij. 'Deze zijn voor jou.' Zegt hij en overhandigt de bloemen aan mij.

'Dankjewel had niet gehoeven.' Zeg ik en glimlach breed. Ik leg de bos bloemen naast de bos rozen die Samir me heeft gegeven. 'Wat is er precies gebeurd schat.' Vraagt hij me en legt zijn hand op mijn wang. Ik zucht diep. Ik pak zijn hand en kijk hem aan. Ik leg hem alles uit en hij begint boos te worden.

'Dit is met opzet gedaan!'Zegt hij boos. Ik blijf hem aankijken en weet niet wat ik moet doen. Ik voel een traan langs mijn wang glijden. Farid ziet dat en zijn blik verzacht. 'Sorry, ik ben een beetje boos hoe ka...' Ik onderbreek hem meteen.

Dit is niet jou schuld. Ik huil om het feit dat iemand me dit aandeed. Waarom zijn mensen zo?' zeg ik. Hij legt zijn hand op mijn wang en veegt mijn traan weg. 'Ik weet het niet, maar als ik erachter kom wie dit heeft gedaan pak ik die persoon met mijn blote handen.'

Na een lange tijd met Farid bij gepraat te hebben vertrekt hij. Mijn ouders zijn namelijk onderweg naar mij. Ik mag straks al naar huis. Ik sms iedereen om het even te meldde.

........

'LAAT ZE ZIEN DAT HET OFFICIEEL IS. LAAT ZE ZIEN DAT HET OFFICIEEL IS AAAHHH!' Krijst Damin met Meryam. Herinneren jullie je Meryam nog? dochter van Jaouad aka Best friend van mijn ouders? Ja die dus. Meryam en Damin hebben, dus een relatie. Damin vertelde het me meteen en wilt binnenkort ook onze ouders gelijk inlichten. Ben echt trots op hem. Vraag me af wanneer Farid dat wilt gaan doen. Ik ga het met hem erover hebben.

'ZOEN ME BABE LAAT ZE ZIEN DAT HET OFFICIEEL IS OFFICIEEL IS!' Gaan Meryam en ik verder. 'Waar gaan we dan! Ik wil gewoon naar huis!' Zeg ik. Ben net van het ziekenhuis. Mijn ouders stuurde Damin, omdat hun vast zaten in de file.

'Wij gaan lekker wat eten buiten.' Zegt Damin. 'Oehh yeahhh! Waar?' Vraag ik ze. 'Vapiano.' Zegt Damin. 'OOEHH YEAAHH!' Zeggen Meryam en ik tegelijkertijd. Na een tijdje gereden te hebben komen we aan en gaan eten.

'Mmmhh lekker man.' Zeg ik en eet mijn pizza op. 'Eh varken eet normaal ik schaam me dood.' Zegt Damin. Meryam geeft Damin een stoot tegen zijn arm. 'Niet zo praten tegen je zus.' Zegt ze streng tegen hem. Hij kijkt haar met opgetrokken wenkbrauw aan. Ze kijkt hem streng aan. 'Sorry yemma.' Zegt hij en eet zijn pasta op.

'Awh jullie zijn zo cute.' Zeg ik. Ze kijken me droog aan. 'Jij bent cute met mijn teen.' Zegt Damin en drinkt zijn cola op. 'Je hebt iets op je mond.' Zegt Damin tegen Meryam. 'Waar?' Zegt ze. Ik pak gelijk snikkie mijn telefoon en zet mijn camera aan. 'Wacht.' Zegt hij en pakt een servetje. Hij maakt haar wang schoon en ik maak een foto.

'JAAAH!' Schreeuw ik hard. Ze kijken me allebei raar aan. 'Wat is er eh hoofd?' Vraagt Damin me. 'Kijk.' Zeg ik en laat ze de foto zien. 'fuck you.' Zegt Meryam zacht. 'Maar je mag die wel naar me sturen.' Zegt ze zacht. Damin krijgt een grote glimlach.

.........

'Eindelijk! Thuis.' Zeg ik en doe mijn schoenen uit. 'Zine!' Zegt mijn moeder en rent mijn kant op. ze geeft me een stevige knuffel. 'Hey mama!' Zeg ik. We lopen de woonkamer in en gaan zitten. We praten een beetje bij tot ik me een beetje slaperig begin te voelen. 'Ma ik ga slapen.' Zeg ik en geef der een kus. 'Isgoed lieverd.' Zegt ze en zet de tv aan. Ik loop mijn kamer in en pak mijn tas er even bij. Ik zoek mijn telefoon, maar in plaats daarvan tref in een papiertje. Ik open het.

Weer terug thuis? Welkom! Voel je je al wat beter? Ja? Mooizo! Zorg ervoor dat Amir en Rania uit elkaar gaan of anders meer van deze dingen. Groetjes!

Het voelt alsof mijn hart stilstaat en mijn keel dicht word geknepen. ik voel mijn tranen omhoog komen. Nee! Dit meen je toch niet! Wat moet ik doen?

Ik ga op mijn bed liggen en de tranen stromen al. Ik blijf de hele avond zo tot ik huilend in slaap val...


Doorgaan of stoppen?

LostWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu