ARABAMDAKİ YABANCI

2.Bölüm

Korku ve şaşkınlıkla arkamı dönerken bir yandan da bağırmaya başladım.

"Sen kimsin ya? Ne işin var arabamda?"

Ne diyeceğini bilemeyerek kekelemeye başladı.

"Be-be-ben-"

İçgüdüsel bir hareketle çantamı kendime siper ettim.

"Aşağılık hırsız seni! Çabuk in arabamdan, yoksa polis çağırırım!"

"Ne hırsızı hanımefendi? Ben sadec-"
"Sus ya! Konuşuyorsun bir de, utanmaz!"

Kafamı camdan dışarı çıkarıp bağırmaya başladım.

"Pardon, polisi arar mısınız? Arabamda hırsız var!"

Birkaç saniye içinde herkes bize bakmaya başlamıştı.

"Ya hanımefendi, hırsız filan değilim ben! Açıklamama izin verirseniz!"

"Allah'ım, bugün de tüm manyaklar beni buluyor!"

"Manyak? Manyak ne ya? Zaten herkesi sirk gibi etrafımıza topladın! Bir seyircimiz eksikti!"

"Ha ben toplamış oldum yani? Bu sirkin maymunu kim bi' düşün istersen!"

Bir yandan da sağ ön koltuğu aşağı indiriyordum.

"Bana bak! Üçe kadar sayıyorum. Ya hemen arabadan inersin; ya da seni gerçek bir sirk maymununa çeviririm!"

"Ama-"

"Bir!"

"Bari-"

"İki!"

Sinirden delirmiş bir vaziyette kapının koluna asıldığında rahatladım.

Fakat bu iç huzurun hakimiyeti oldukça kısa sürdü. Çünkü kapı açılmıyordu.

"Kapı açılmıyor."

"Arabada tek kapı yok herhalde!" diye söylendim, arabadan inmeye çalışırken.

Benim kapım da kilitlenmişti.

"O da açılmıyor."

Ellerimi öfkeyle yumruk yapıp önüme döndüm.

"Yemin et!"

"Ya bana kızmayın, boşa korkuyorsunuz, ben hırsız değilim-"

Tam bir şeyler zırvalayacakken arkadan başka bir araba korna çaldı. Kafamı camdan uzatıp bağırdım.

"Ne korna çalıyorsun ablacığım!"

"Yarım saattir çıkmanızı bekliyorum, zahmet olacak ama!"

Kafamı içeri sokup dikiz aynasından arka tarafı kontrol ettim. Arkamdaki araca park etmesi için yeterli alan bırakmamıştım. Mecburen buradan çıkmam gerekiyordu.

Arabayı çalıştırıp olabildiğince pratik bir şekilde park yerinden çıktım. Duracak başka yer yoktu, ana yola kadar sürmem gerekiyordu.

"Ne zorlayıp duruyorsun kapı kolunu? Araba ilerlerken yola atlamayı düşünüyorsun herhalde!"

"Hayır, sanki sen elli kilometre hızla giderken yola atlasam sakat kalacağım! Havalara bak, sanki BMW'si var! 

Ana yolun girişinde, kapalı bir nalburun önüne park edip el frenini çektim.

"İn şimdi arabadan."

Anında kapının koluna yapıştı fakat aptal araba tam da kilitlenecek zamanı bulmuştu!

"Allah'ım, kafayı sıyıracağım az sonra!"

"Biz artık tanışalım bence. Ozan ben. Telefon numaranı versene bana? İstersen ben de verebilirim?"