Mint Academy: The school for intelligent

Mint Academy ▒ Chapter forty eight

Pasensya nawalan ng net hahaha tag hirap ako ngayon xD enjoy sa pagbabasa.

HAPPY READING...

✴Friendship and Date✴

We're too aware of what we've done. Too aware that it can cause us to lose our rank. Its okay for me if ever I'll lose my rank but at least I saved my mom.

"I'm sorry guys." umiiyak ko na sabi.

Bumalik na kami sa Academy at nandito kaming lahat ngayon sa sala ng dorm namin kahit ang mga classmates namin nandito din.

"Its okay Kecy. You made the right choice. Kahit naman ako kung alam ko na kaya ko naman pagalingin ang magulang ko why not di ba? At least you saved your mom." sabi naman ng isa kong classmate.

"Ano ba Kesia." umiiyak din na sabi ni Jullia "Ot doesn't matter kung mawala man ang rank ko. Ayoko na makitang may mamamatay sa harap ko kung alam ko sa sarili ko na makakatulong ako."

"Same here. Wala naman talaga sakin yang rank na yan eh. Si tita lang ang nagpakilala samin ng tunay na pamilya kaya okay lang sakin." -Min

"Okay rin. Kaya wag mo na sisihin ang sarili mo Kesia kasi hindi ka naman namin sinisisi."

"If you mean being sorry then I despise you."

I look at Kassey. What she said caught me off guard. I let my power to feel their emotions and they are so sincere with what they say.

"Thank you." yan lang ang nasabi ko dahil halos hindi na ako makapagsalita sa kakaiyak sa kanila.

"No problem." nakangiti namang sabi ni Kassey "Since we're a princesses of our fathers then the real princess should fix each other's crown right? "

I really love my classmates. They may not be related to me by blood but they're my second sisters and brothers by heart.

"Pahinga ka na muna Kesia kami na lang muna mag prepare sa meeting natin kay sir mamaya." nag nod naman ako sa sinabi ni Aira.

"So ganun sya lang? Pagod din kami ah." pagmamaktol naman ni Jullia at natawa ang lahat.

"Sige na magpahinga na kayong lahat. Ikaw rin Henry wag mo na kaming tulungan kaya na namin." We nod.

***

Paggising ko halos hindi ko maimulat ang mata ko. Hala na namamaga ata ang mata ko wengya naman oh. Kinuha ko ang salamin at tiningnan ang mata ko, confirm namamaga nga.

"Pfft. Hahahahahaha."

Ibinato ko sa likod ko ang salamin na hawak ko dahil sa narinig konh tawa ni Min ay Yana.

"Easy lang Kesia di kami kaaway grabe ka naman hahaha." -Yana

"Hindi kaaway pero pinagtatawanan nyo ako."

"Hahaha sorry na kasi naman namamaga ang mata mo. Pero unfair ah kahit namamaga mata mo ang ganda mo pa rin."

"Chring ka Min lalaki ulo nyan."

Natawa naman kami. Kahit papaano ay gumagaan na rin naman ang pakiramdaman ko. Kahit papaano gumagawa pa rin naman sila ng paraan para mapangiti at mapatawa ako. They never leave me alone in the time like this.

"Pwede bang magdrama ngayon lang?" nakangiti kong sabi at umirap naman sila.

"Noong isang araw ka pa talaga nagdadrama Kesia wag kami." natatawa namang sabi ni Min at nag pout ako.

"You know what girls?"

"Nope di pa namin alam." pangbabara naman sakin ni Yana kaya ako naman ang napairap "Oh sya sige na continue."