**Gelo's POV**
A story have to end...everytime.
lahat ng kwento may katapusan. Kahit hindi pa iyon ang katapusan ng totoo mong buhay, may parte ng buhay mo na ikukwento mo at laging may katapusan ang kwentong iyon.
hindi perpekto ang buhay ko katulad ng akala ng iba...
hindi rin ako perpekto tulad ng inaakala nila.
ang buhay namin ni Prie bilang mag asawa, ay hindi perpekto...tulad ng sabi nila may mga bagay na hindi talaga para sa isa't isa.
ilang araw, buwan at taon na naming pinag eexperementuhan kung paano namin ipapag patuloy ang relasyon namin pag tapos ng lahat ng nangyari samin, pero mahirap.
mahirap mag simula.
mahirap mag simula sa wala.
ang tanging pinang hahawakan namin ay ang pag mamahal namin sa isa't isa at si Dino...
nalaman kong hindi sapat ang pag-ibig kung ang kasanga mo ay ang insecurities niyo para sa sarili niyo.
Mahal namin ang isa't-isa, given na iyon.
pero, kapag ibang bagay na ang pinag uusapan, nakakalimutan namin iyon.
three years were indeed a long time.
nabuhay kaming wala sa tabi ng isa't-isa sa loob gn tatlong taon.
natatandaan kong sabi ni MOmmy noon sakin na kapag nag asawa ako, dapat gawin ko ang lahat para wag kaming mag hiwalay kahit ilang buwan lang.
at eto, anong nangyari sakin?
parehas kami may pag kukulang sa isa't-isa an kahit anong gawin namin ay may sugat na hindi nag hihilum sa mga puso namin.
may mga nagawa ako saknya na hindi ko kayang bumawi...
may mga masasakita na salita akong nasabi na hindi ko na kayang bawiin...
pero, laking papasalamat ko na sa pag lubog ng araw...sakin parin bumabalik si Pricilla.
katulad ng sabi niya sakin...
"kahit gaano ka hirap mag simula sa wala. kahit gaano kasakit na buksan muli ang mga sugat mo at buhusan ng alcohol, gagawin mo para mag hilom sila agad..."
"One last Push Prie..." sabi nung OB niya.
"Gello..." naiiyak na tawag sakin ni Prie.
"I'm here love, hold on to me tight." bulong ko sknya.
"Last Push Prie, I can feel her head...you did this before, you can do it now." encourage nung OB niya.
napansin kong namumutla na siya...
I hold her hands a little bit more tighter, letting her feel na nandito lang ako para saknya.
I am scared na bigla nalang siyang mawala sakin...
they told me a few months back na hindi healthy mag karoon ng anak si Prie. But, she insist. sabi niya it would be easy for the three of us na magkaroon pa ng isang baby.
it was a baby girl...
we're having another baby girl.
Dino showed excitement na magiging kuya na siya...
her parents were worried,
and I was scared.
There were list of things na pwedeng mangyari sakanya o sa bata.
but, who are were talking about? It is Prie. katulad ng ipinangako niya noong kasal namin, gagawin niya ang lahat para mapasaya ako at ang pamilya namin.
she hold my hand for her one last push...
then, after few seconds, she started to loosen her grip.
It was still a blur for me kung paano ka dali nangyari ang lahat...
I was in the middle of confusion kung anong nangyayari as i heard a slight splush...
gusto kong matuwa dahil sigurado akong anak ko na yun, but as the doctor held her small body, I was confused...
isn't babies supposed to be crying kapag ipina-nganak sila?
hindi ba ganon sa mga pelikula? kapag na nganganak na ang misisi mo, mamaya maya nandyan na yung iyak ng bata...
I felt Prie's lossen her grip,
mas natakot ako...
natatakot akong hindi buhay ang anak namin because that would break everybody's heart...
that would break Prie's heart especially.
But, was more scare to loose her.
hinabol ng kamay ko ang nawawalang buhay niyang kamay..
"Love, hold on to me..." bulong ko sknya.
I saw her eyes move towards my direction,
"Is she out?" mahina pa sa bulong na tanong niya sakin with a slight smile on her lips.
"she is love..." I answered, as I looked at the nurses and doctors na naka palibot sa anak ko...
hindi ko pa nakikita ang anak ko...
hindi ba dapat i-bibigay muna nila samin? i-aanounce kung babae siya o lalaki?
db ganon muna dapat? bago nila ilayo samin??
"I'm tired love," bulong ulit ni Prie sakin.
hindi ko alam kung anong isasagot ko, so I just kiss her forehead.
"I love you..." bulong ko sknya.
"i love you too," sagot niya sakin before completely closing her eyes...
**The End**
-----------
I'm really really really really really sorry po talaga kung masyadong matagal bago ako naka update...
busy po kasi sa school work...
and patapos na po ito, so please,, stay with me...
ayaw ko po siya tapusin, kasi ito o ang hit story ko...but i don't want to be selfish sa mga readers. :) I will redo the first story of this one, i hope you will support that too :)
Love you all... :*
-Author Bea <3
