(18)

827 6 1
                                    

Careful not to wake him up, dahan-dahan kong inalis yung kamay niya mula sa pagkakayakap niya sa akin. Tsaka ako bumaba ng kama. Hinipo ko ulit yung leeg niya, medyo nag-temp down pero mainit pa din.

I checked the time and it's now 4:30PM. We both have work and I don't know kung makakapasok pa ako or kung papasok pa ba siya. He's a manager and I always find him telling me before, nakakahiyang mag-absent ka tapos yung agents mo present. Didn't he know na tao din siya, magkakasakit at magkakasakit din? Look at what's happening now.

I get out of the room and went to kitchen. Good thing I did groceries nung Monday. I'll prepare crab soup for him.

While preparing, I suddenly thought na sana kami nalang yung naging mag-asawa. Bakit ba kasi hindi kami nagsabay ng timeline? Am I too late? Am I too soon? Or was it him?

Ang saya ng ganitong feeling. Gigising ako to prepare food for him. To wait til he wakes up and kisses me while I prepare the table for him. Sabay kaming magcocoffee while he reads the news. Yung lahat legal. Hindi kami nagtatago. Walang bawal. Alam naming wala kaming nasasaktan o matatapakan. Kaso hindi kami pimagbigyan ni kupido. Worse is, we need to have a set up like this.

I was busy frying the bacons when he hugged me from my back and he kisses my head. God. Sana palagi tayong ganito.

"How are you feeling?" I turned around finding him closing his eyes, smelling my hair, kissing my forehead.

"I feel better now. Thanks, baby." He hugged me tight.

Niyakap ko din siya. Ayaw ko na matapos yung gabing 'to. Kung pwedeng palagi ka nalang may sakit lahat siguro ng wishes ko ganun na. Maging sa akin ka lang everyday. I'll take care of you.

"What are you preparing for breakfast?" habang sinisilip niya yung niluluto ko.

I released him.

"I prepare crab soup and bacon for you."

"Hmm, not bad."

Tho instant ready mix naman na kasi yung crab soup, papakuluan nalang. I turned to the bacon and set it aside. I put it on the table after.

"Sige na. Upo ka na.

He sits as I served his bowl of soup. I handed him loaves of bread and the bacon.

Edward was looking at me intently bago pa man din ako makahigop sa soup ko.

"Heyyy, don't look at me like that..." I know I'm blushing.

"Thanks, Mia. You're prettier kapag bagong gising."

"Bola. Epekto ba yan ng lagnat mo?" Biro ko.

He smiled and started spooning his soup.

"Bakit naman bigla kang nilagnat? Wala ka na namang pahinga. Kaya mo bang pumasok mamaya?"

"Yup. Baka mag-half day nalang ako and will go home early to take rest. May isusubmit lang akong ilang files sa client."

"Good."

We quietly finished our food and I cleared the table. Edward stayed in the sala looking at me while I am doing the dishes.

Suddenly his phone rings...

He answered.

"Hi."

...

"I left home early. May kinita akong client. What about?"

Client. He's has buy and sell business for big bikes. And oo, client yung kinita niya.

Lost in LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon