Chapter 39:
I WON'T LEAVE
Maxine
Napakalabo ng lahat. Madilim ang paligid pero dahil sa liwanag ng buwan, napagtanto kong nasa isa kaming daan.
This place is familiar.
I saw a car, at edge of the cliff. Hanging.
My hands started trmbling and tears started streaming down my face when I saw a man dragging a child out of the car.
Everything is too blurry. I dont know what's happening.
Dejavu... It feels like this event already happened in the past.
The child is not moving or anything, binuhat siya nung lalake at tinakbo palayo. Susundan ko sana yung lalake pero nakita ko sa gilid ng mata ko na gumalaw ang kotse. Napahinto ako.
Linapitan ko ang kotse at may dalawa pang nakasakay doon.
Dalawang babae.
May nakita akong lalakeng papalapit, ibang lalake.
Lumapit siya sa kotse at Hinila palabas ang babae. It seems like she's unconscious.
Napatili ako ng makita ang tuluyang pagkalaglag ng kotse.
Bakit ganon? Parang hindi ako napansin ng lalake.
Bumaba siya sa bangin, hindi ito ganoon ka tarik, pero mataas ito.
An idea pop up in my mind.
Napahagulgol ako lalo ng mapagtanong, ito ang car acciedent na ikinamatay ni mama... Ito yung car accident na kinasangkutan ko...
"Ma-mama." nanginginig ang buong katawan ko.
Tumakbo ako palapit kay mama sa gilid ng kalsada. She's still unconscious. Her face, I can't see it but I'm sure she's my mom.
Napasigaw ako ng makarinig ako ng pagsabog at kasabay nun ang paggising ko. I can't properly breathe, my hands are still shaking, tension is all over my system. I can't help but to cry.
Sumandal ako sa headboard ng kama at pinatong ang ulo ko sa mga tuhod ko habang ang mga kamay ko'y yakap ang mga ito.
"Ma-maxine?" tanong ni Third habang paupo. Nanatili lang ako sa pwesto ko.
Hinawakan niya ang braso ko't iniharap ako sakanya.
He cup my cheeks and look deep into my eyes.
I can see he's worried and concerned.
"What's wrong?" he asked.
Patuloy parin ako sa pagiyak.
Niyakap niya ako't niyakap ko rin siya pabalik. I felt safe, I felt protected. My tension somehow lessened.
Those nightmares kept haunting me. I-I dont wanna sleep anymore. I am too scared.
I cried on his shoulders. And he caress my back as if he was trying to calm me and it somehow worked.
YOU ARE READING
I Stole the Badboy's Heart || On-Going
De TodoHighest Rank Achieved: No. 234 in Teen Fiction✨ _____________ Minsan, may darating sa buhay natin, na hindi natin inaakala. Hindi inaasahan. Unexpected. May mga taong, bigla na lang darating sa payapa't tahimik nating buhay, na akala mo'y para gulu...
