You and I [Complete]

Chapter 44 The truth

"hindi ko ata kakayanin to..

bakit?!

may kulang pa ba saken?

ginawa ko na lahat..

bakit mo ko iniwan at mas pinili mo sya? :(

kala ko ba mas better ako sa knya.. sabi mo magpapakasal pa tayo, gagawa ng baby. lahat ng plano natin nasan na? nageexpect ako na ikaw na nga that God gave me you but now? where are you? you leave me - ALONE. ang sakit sakit! oo feeling ko ako dapat kasama mo ngayon, na ako ang panalo, na ako ang pinili mo pero eto ako ngayon nagmumukmok sa kwarto ko feeling ko talo ako kahit isipin ko na ako yung pinili mo talaga. you ruined my mascarra and you also ruined my lipstick but now you destroy me - buong pagkatao ko wasak na wasak! wala ng natira sa sarili ko. i even introduce you to my relatives and now what? ano na lang sasabihin ko ky mama? kala ninang? sa pinsan ko? hindi ko talaga alam! ang sakit ng ulo ko! arrrgh! pero isa lang laman ng utak at puso ko, I'll still keep on waiting for you to come back. alam ko babalik siya. tama babalik siya sakin." nakauwi na ko ng bahay. umiiyak! naka-iyak na ko ng ilang balde na halos wala ng luha lumalabas sa mga mata ko. hindi ko alam kung gano kasakit ang ginawa niya sakin. ang sarap nalang mamatay! magpakamatay na lang kaya ako? better na yun kaysa sa madanas ko lahat ng ito. or better mawala na lang ako ng parang bula. hindi ko alam kung kaya ko pa magmahal. hindi ko alam pano magmove on. hindi ko din alam kung pano magsimula ulit. hindi ko alam pano bumangon. kakayanin ko ba? hindi ko na alam ang salitang love!

-----------------

halos isang lingo na ko nandito sa bahay. hindi na rin ako pumapasok. i drop all my subjects. hindi ko kaya magconcentrate kung ang laging laman ng isip ko ay puro siya.

dinadalaw naman ako ni leah pero wala ako sinasabi sa kanya. pero alam ko namang alam na niya na wala na kami. hindi rin ako nagtetext sa tropa. parang ayoko sila makita. ayoko magkaroon ng connection sa kanila kasi kilala nila si renz. kaya ako mismo ang lumayo sa kanila. gusto ko madama ko lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon. gusto ko wala ako karamay. im all in this together. walang friends o kahit sino pa.

minsan madami ako kumain. minsan naman wala akong gana. im depressed! pero madalas lang ako nakakulong sa kwarto i even not taking a bath. tinatamad ako gumalaw. tinatamad ako tumayo. tinatamad din ako matulog. kung pwede lang tamarin huminga ginawa ko na.

--------------

"uy jaziel, dalawang linggo ka na nandito. ang payat payat mo na" halos lagi ako dinadalaw ni leah pero hindi ko siya masyado kinakausap. tinitigan ko lang siya.

"birthday ni mark bukas, invited ka" nabuhayan ako sa sinabi ni leah

"talaga? san naman gaganapin?" sabi ko. makikita ko siya. kaya ko na ba?

"kala renz sana kaso ayaw ng asawa niya, kaya kala mark nalang mismo" sabi niya. nairita ako sa salitang asawa! bwisit!! ako dapat nandun eh!

"okay, punta ako" yun na lang last na sinabi ko sa kanya. pupunta ako. namiss ko ang ambiance dun. namiss ko silang lahat or i shall say i really miss renz. i want to see him.

------------

kinabukasan ng kinagabihan.

hindi ko alam susuotin ko. makikita ko siya ngayon. at yung babaeng un! kung nakakamatay lang ang titig pinatay ko na yung babaeng yun! i wear shorts ang shirt then jacket. malamig naman kasi dun medyo malapit na kasi sa tagaytay. sinundo ako nila pao kasama niya si leah. ready na ba ako? kaya ko na ba? hindi ko alam! bahala na mamaya.

natatanaw ko na ang gate ng village nila mamaya makikita ko na ang phase 1. kinakabahan ako oo! hindi ko alam igagalaw ko or what. sabi naman sakin ni pao boto pa din ang tropa sakin. natuwa naman ako kasi they're on my side. pero wala magagawa yun kung hindi naman sakin ngayon si renz. habang nilalakbay namin patungo sa phase 1. oh i really miss this. the ambiance. this place. ang daming bumalik na good memories. i smiled.