Natapos ko na ang The Fault In Our stars na libro, Looking For alaska at Let it Snow ni john Green.. Meaning? 2 weeks na akong nasa bahay. Simula kase noong ma-hospital ako.. Sinimulan ko ng basahin ang the Fault. Yun lang ang way ko paa mawala ang bagot eh.
Bakit kase ayaw pa akong pauwiin eh. Maayos nanaman ang pakiramdam ko.. Ang problema nga lang.. Magigising na lang ako tuwing madaling araw dahil nanaginip ako..oops more on nightmare.. Tas sa pag gising ko? It's either napasigaw ako..pawis na pawis ako.. Or sinasaktan ko ang sarili ko..
Well, sakit ko na to..sa tuwing may mapapaalala saken na masakit na pangyayari..
Lalo na ang alak..
Weirdo na siguro akong maituturing.. Para Alak lang? pero ang Alak sobrang ang laki ng nadulot sa buhay ko. Na hanggang ngayon dala-dala ko.
Trauma.yun ang meron ako.
Akala ko wala na nung gradeschool pa lang ako. Hanggang sa naghigh school ako.. At dun ko lang narealize..paano ako aatakihin eh nasa bahay lang naman ako.. At hindi ako exposed sa alak. Bata pa eh. high school hindi pa ren naman ako sinusumpong ng sakit ko. Wala eh. Napasama ako sa matitinong mga tao.
Pero sina Mae at Moreen lang ang may alam ng " sakit " ko na'to. Bakit? Naging saksi si Moreen dun. Kase dahil siya ang una kong naging kaibigan eh binilin ako dati ni mommy jan. At bilang dakilang madaldal.. Nasabi niya yun kay Mae.
kahit si Dave hindi niya alam yung sakit ko. Oo siguro nga may alam siya. Pero ang alam lang niya. Isa lang itong TRAUMA na NARANASAN ko NOON.
Pero noong nag college kami..siyempre naging medyo liberated na ang mga kabarkada ko. Joke lang. I mean.. They go clubbings every weekend. At walang mga exams. Ayun ang kina-depressed ko noon. hindi kase ako nakakasama sa barkada dahil hindi ko talaga kaya... Yung tipong papasok pa lang ako dun sa club.. Puro flashback na agad ang pumapasok sa isip ko.
Kaya hidi ko na ulit sinubukan.
Dahil don Q-inuestion din ako ng barkada.. Pero dahil ayokong magalala sila sa sitwasyon ko.. Ang laging dahilan ko.. Hindi ako pinapayagan ng mommy.
Haaay.. 2 weeks na.. And it's getting..,
" *you're a falling star, you're a getaway car *"
*RN KAREN calling....*
Tumatawag ang assistant nurse kong si Karen. I guess may appointment na ako..
" Hello, karen bakit? "
Bungad ko sa kanya
" Mam,may patient po na tumawag.. Calling for a check-up daw po.. Kailan niyo po gustong papuntahin dito? "..
" Karen, free naman ako ngayon.. Mga 2 PM ang sabihin mong time ng check-up niya.. Thank you Karen. "
" Yes Ma'm.. Noted! ".
" okay Babye! Take care! "..
At binaba ko na ang phone call..
Ganito ang buhay ko.. Kung walang rounds nasa bahay lang ako.. Nagbabasa ng fiction books. Ewan ko ba ngayon na lang ako nakapagbasa ng mga ganito eh. Kase all my life puro lecture books lang ang binabasa kaya ngayon ako nawili sa mga ganito.. Ang bahay ko? Same house when I was still a child. Ayoko iwan ang mommy eh.
Anyways, nagiintay lang ako ng call galing kay Karen kung may appointment ako. Kaya chill lang naman ako sa bahay. rounds sa umaa and gabi lang naman ako...
I have my own Car..
Kung ang iba sasabihin bigay ng daddy when they had their 18th birthday pero ibahin niyo ako..
Ako ang bumili ng sarili kong kotse nung kailangan ko na dahil sa mga rounds ko. Independent eh?. i disagree with that.
Soooo I headed na sa clinic. Nakarating ako dun ng mga around 1:39 PM. Bakit maaga? May iba kaseng bigla bigla na lang nadating sa clinic ng walang pasabe. Hahaha pero ayos lang.
Pagdating ko sa clinic may isang lalaki na medyo familiar ang mukha.. Pero hindi ko maaalala.. Pero anyways..
May itsura ang lalaki.. Hahaha okay.may boyfriend ako.
Anyways ulit...chineck up ko na siya.. At nagulat ako na sobrang iba ang tibok ng puso nito..
May mali...
" ah..so..".. Tinignan ko ang pangalan niya sa record paper. At nakita ko ang pangalan niya..
" Mr. Aquino.." At dun ko sinimulang i-explain ang gagawin kong procedure para makita ang heart niya..
After ng examination na yun.. Tinanong ko naman kung ano-anong naraamdaman niya to see some symptoms..
" Nahihirapan ka bang huminga? Tas nakakaramdam ka ba ng mabilisang pagod? ".
At dun siya nagagree saken at sinabing nararamdaman niya yun madalas kaya niya naisipang magpacheck-up.
Ngayon pa lang may kutob na ako sa maaring sakit ni Mr. aquino.. Pero apra makasure..
Kaya binigyan ko siya ng instructions na magpa- ECG and after the results are released tumawag sa clinic at bumalik.
Marami rami na din akong naging pasyente na malaki talaga ang problema sa puso.. Na dumadating sa punto na sobra akong naawa sa kanila at gustong gusto ko talaga silang pagalingin.. Pero may mga pagkakataon talaga na hindi ko nagagamot at nakukuhanan na ng buhay.
Bilang doctor..sobrang hirap at bugat sa pakiramdam na parang wala kang ginawa para magamot at mailigtas ang pasyente mo. At hindi ko naiiwasang sisihin ang sarili ko sa tuwing may mga pasyente akong hindi natutulungang gumaling...
Kagaya na lang ng nararamdaman ko ngayon.. Sobrang hirap na eh..bilang dictor sa puso..nabobo ako kung bakit nakakaramdam ako ng bigat sa tuwing nagaaway kami ni Dave.. Ang hirap. Kung pede nga lang magturok din ako ng anesthesia para mapawi yung bigat na naaramdaman kong yun...
