Nancy McKing ||Supernatural [PL] ✅

Prolog

Poczułam chłód, który wywołał we mnie nieprzyjemny dreszcz. Otworzyłam oczy i dostrzegłam ciemność. Cofnęłam się z przerażenia, lecz poczułam jedynie chłód metalu. Wzdrygnęłam. Co się dzieje i gdzie jestem? W kącie spostrzegłam czyjś ruch i zobaczyłam czerwone oczy. Krwisty kolor, który uważnie mnie obserwował. Serce jeszcze bardziej mi przyspieszyło bicie. Miałam ochotę uciec stąd, lecz nic nie potrafiłam zrobić. Nie potrafiłam krzyknąć, szepnąć ani poruszyć choć najmniejszym palcem. Strach zwyciężył. Nieznajomy ruszył w moim kierunku przy okazji pstryknął palcami co wywołało pojawienie się żywego ognia przy okazji ukazując miejsce mojego pobytu. Zdezorientowana rozejrzałam się i dostrzegłam, że znajduje się w czymś na wygląd kratki, którą ognień otaczał. Niecały metr ode mnie stał blond włosy mężczyzna, który przewyższał mnie sporo. Na twarzy widniał krótki zarost oraz niebieskie oczy, ku mojemu zdziwieniu. Nieznajomy ubrany był w ciemne jeansy, brązowe buty, zgniło zieloną koszulkę oraz wyblakłą niebieską koszulę. Patrzył na mnie z wyższością, lecz szybko zmienił mimikę na pobłażliwy uśmiech.

- Myślałem, że będziesz wyższa i mniej koścista.- oznajmił z niesmakiem obgryzając paznokcie u jednej z dłoni. Spojrzałam na siebie. Moje nogi są jak dwa patyki tak samo jak ręce. Westchnęłam. Nie potrafię się pozbierać po śmierci swoich rodziców choć było to bardzo dawno.- Ale cóż nie wybrzydzajmy. Im szybciej się zabierzesz za robotę tym szybciej stąd się wydostanę. 

- Przepraszam, co?- spytałam cichym głosem czując jak drżę cała.

- Znajdziesz pewną księgę, w której jest zaklęcie i wyciągniesz mnie stąd.- odpowiedział wywracając oczami.

- Nie.- rzekłam hardo choć to nie były słowa moje, lecz natchnione przez kogoś.

- Zobaczmy, czy zmienisz zdanie.- pokręcił głową i pstryknął palcami.

Obudziłam się zalana potem. To był tylko sen. Tylko sen. Czy  moje życie może być choć trochę kolorowe? Wieczne koszmary mnie wykończą. Życie mnie wykończy. 

~*~

Najgorszy jest lęk przed czymś, czego nie można nazwać. Na lęk bez imienia nie pomagają nawet strzykawki.

~*~

Lotty Winchester