შეშინებულმა გამოვიღვიძე.
კოშმარი...
ისევ ის კოშმარი...
აფორიაქებულმა გვერდზე გავიხედე, მაგრამ...
სიცარიელეა...
არ გამოჩენილა...
აღარ დაბრუნებულა...
სად არის? ვისთან? რატომ?
კითხვების განუწყვეტლივი გრეხილი არ მასვენებს.
მაგრამ შემაწყვეტინეს...
ტელეფონი აწკრიალდა.
ზანტად ავიღე მობილური, მაგრამ ...
არანაირი შემოსული ზარი...
ჩემი არ არის...
ანუ...
სეჰუნის მაგიდაზე კი მობულირი გაუჩერებლად რეკავდა.
ჰმმ...
არ ავიღებ!
მაგრამ იქნებ რამე სასწრაფოა...
არა ჯეის, შენი არაა!!
მაგრამ...
ინტერესი საშინელებაა!
სურვილმა წამძლია და სწრაფად ვუპასუხე.
-გის...
-ნაბიჭვარო! სად ხარ?!-ბოხმა ყვირილმა წამიერად შემახტუნა
-მე..
-მოკეტე და მომისმინე! ოც წუთში ჩვენთან გაჩნდები, თუ არადა იცი...!!!
უნდა მეთქვა სეჰუნი არ ვართქო, მაგრამ,სანამ რამეს მოვასწრებდი გათიშა.
ეს ხმა...
დამბურძგლა...
მისი ხმა უცნაური იყო...
ზედმეტად ცივი...
მის თითოეულ სიტყვაში ბრძანება და მუქარა იგრძნობოდა...
ვინაა...
რა აკავშირებს მას სეჰუნთან...
სეჰუნის მიბილური წამიერად განათდა...
შეტყობინება იმავე ნომრიდან...
მხოლოდ მისამართი.
რა ჯანდაბააა...
ამის გასაგებად მხოლოდ ერთი გზა არსებობს.
ტელეფონი ჯიბეში ჩავიდე, ქურთუკს ხელი დავსტაცე და წავედი...
წავედი იქ სადაც კითხვებს მივყავარ...
იქ სადაც პასუხები მელის...
أنت تقرأ
Twins
عشوائيბურუსმა მომიცვა..უცნობმა გრძნობებმა იჩინა ჩემში თავი...პირველად ნამდვილად შემიყვრდა... მაგრამ ჩემი სიყვარულის ისტორია დაწყებამდე დამთავრდა...ის ჩემი ძმაა...ჩემი ტყუპისცალი... და ამისთვის ვწუხვარ...
