De Kronieken van Olivia

#7 Olivia

De sfeer van vandaag was heel erg gespannen. Victoria had mijn haren allemaal gelijk tot op kinlengte afgeknipt. ''Een ware schande, wat een zonde van dat mooie haar!'' herhaalde ze steeds maar weer. Om even duidelijk te zijn: Victoria had precies hetzelfde haar als ik. Ze deed niet aan complimenten geven. Toen Victoria klaar was, vond ik het er eerlijkgezegd wel leuk uitzien. Mijn haren waren heel erg steil, dus ik kon zo'n kort kapsel nog wel hebben.

Aan de ontbijttafel was er niemand die een woord zei. Het rinkelen van bestek overheerste, tot mijn moeder de stilte onderbrak door te zeggen: "Baron Edwald en zijn twee kinderen komen morgen hierheen.'' ''Baron Edwald?'' jammerde Cynthia. ''Emilia is nog niet eens begraven en jullie nodigen baron Edwàld uit?'' Mijn vork viel in mijn bord en mijn eten spatterde alle kanten op. ''Jezus, Olivia!'' berispte Victoria me, maar mijn moeder deed alsof ze het niet gezien had. ''Kinderen, ik verwacht van jullie dat jullie de baron en zijn kinderen Alice en Peter met respect zullen behandelen. Zoals kinderen van jullie klasse horen te doen, is dat duidelijk?'' ''Nee!'' Cynthia keek mijn moeder wanhopig aan. Maar mijn moeder negeerde Cynthia volkomen. ''Is dat duidelijk?'' herhaalde ze opdringerig; Met tegenzin knikten we allemaal, en de stilte overviel ons weer, als een dichte mist. 

''Het was vandaag Emilia's beurt om de dienstvrouw mee te helpen afruimen,'' zei Nymeria abdrupt. Iedereen keek elkaar geschokt aan. Maar mijn moeder wierp ons een waarschuwende blik toe, en zei tegen Nymeria: ''Dat klopt, liefje.'' ''Inderdaad,'' zei Nymeria weer, ''en misschien denkt zij dat ik het voor haar ga doen, maar het was haar beurt.'' ''Nymeria, alsjeblieft,'' begon Amelia, maar mijn moeder onderbrak haar. ''Natuurlijk moet jij niet meehelpen afruimen, Nymeria. Ga maar van tafel.'' ''Zeg maar tegen Emilia dat ze het lekker zelf doet,'' zei Nymeria triomfantelijk. ''Ik ga wiskundesommen maken als jullie het niet erg vinden.'' En ze stond op van tafel en trippelde naar de deur. 

Toen de deur eenmaal volledig dicht was, barste mijn moeder in tranen uit. Mijn vader probeerde haar te troosten, maar na een tijdje zaten we allemaal rond te tafel te huilen. ''We moeten sterk blijven,'' zei mijn moeder toen. Ze veegde haar tranen weg met haar servette. ''Voor Nymeria.'' We knikten allemaal. ''Voor Nymeria.''

----

Nymeria is zo zielig :(

Maar toch wel een beetje eng :D

Anyways, i love u guys.

Ohh, en zouden jullie het profiel van Vidence (Ayla) eens willen checken? Zij is keicool, en heeft een verhaal nl Tijdloos, en als je de Kronieken van Olivia leuk vindt zul je dit ook wel tof vinden!!! 

xxx lauren